سوء تغذیه کودکان غنا، فاجعه ای خاموش

 

بسیاری از کودکان زیر 5 سال غنا از اثرات غیر قابل بازگشت سوء تغذیه در 1000 روز بحرانیِ ابتدای زندگی خود رنج می برند. این زمان (1000 روز اول زندگی) از زندگی کودکان، سلامت آنها را در سن بزرگسالی، توانایی آنها در یادگیری در مدرسه و انجام کارهای آینده تعیین می کند.

 

بیش از یک چهارم کودکان زیر 5 سال در غنا از سوء تغذیه مزمن رنج می برند. این کودکان هرگز به پتانسیل واقعی خود در رشد فیزیکی و ذهنی کامل دست نخواهند یافت. این الگوی جدیدی نیست. تقریبا 40 درصد از بزرگسالان غنا از دوران کودکی با مشکلات اختلال رشدی دست به گریبان بوده اند.

 

طبق آمار دولتی در مورد سوء تغذیه و اختلال رشدی کودک، اطلاعات یونیسف، سازمان جهانی بهداشت، برنامه جهانی غذا و گزارش تغذیه جهانی، اقدامات کمی را برای بهبود وضعیت انجام داده اند. این بحران یک مسئله انتزاعی از شکل‌های آماری که اکثریت جهان را به چشمی کور تبدیل می کند، باقی می ماند.

 

سوء تغذیه باری است بر دوش کل جامعه و اثرات سوء تغذیه دوران کودکی از طریق لایه های اجتماعی به کشور آسیب می رساند.

 

یک روزنامه نگار مطرح کرده است که چگونه سوءتغذیه کودک در 1000 روز اول زندگی، هزینه های مراقبت های بهداشتی را افزایش داده و در سیستم بهداشتی هرج و مرج ایجاد می کند، مانع از بهره وری نیروی کار شده و مؤسسات آموزشی را خسته می کند.

 

در گزارش اخیر آمده است که بر اثر سوء تغذیه کودکان غنا اقتصاد این کشور در سال 2012 بیش از دو میلیارد دلار متضرر شده است. این خسارت، 6.4 درصد از تولید ناخالص داخلی کشور را به خود اختصاص داده است.

 

سوء تغذیه کودک در غنا زنان را نیز تحت فشار قرار داده و ساختار اجتماعی جامعه را از بین می برد. در اجتماعات کوچک سوء تغذیه کودک لکه ننگ است بنابراین مادران کودکان دچار سوءتغذیه خود را از جامعه پنهان می کنند و احساس شرمساری دارند. همچنین مادران از نظر اقتصادی و اجتماعی در مراقبت از کودکان تنها هستند.

 

در نتیجه، سطح بالایی از اختلافات اجتماعی میان زنان در این جوامع وجود دارد. به عنوان نمونه بحث بین مادران: “فرزند شما تغذیه می شود و به مدرسه می رود اما فرزند من دچار سوءتغذیه است و ما نمی توانیم مخارج مدرسه اش را تأمین کنیم.”

 

ساختار اجتماعی این جوامع کوچک در هم شکسته است و کمبود شبکه های سازمان یافته  برای پشتیبانی از زنان وجود دارد.