مردانی که بد می نشینند

حریم شخصی دختران و زنان در وسایل نقلیه عمومی به تازگی مورد توجه شبکه های اجتماعی و  رسانه ها قرار گرفته است.

تصویری از یک اتفاق

آفتاب سوزان و ترافیک سنگین سرنشینان ماشین های پشت چراغ قرمز را کلافه کرده است. دختر شیشه را پایین می کشد و خودش را به سمت پنجره فشار می دهد. این کار برای پناه بردن  به  هوای آزاد نیست، بلکه به دلیل فاصله گرفتن از مرد مسافری است که کنار او نشسته و به نظر می رسد روحش هم خبر ندارد که برخورد مداوم پایش به پای دختر، او را معذب کرده است. جا به جا شدن های نمایشی و آه های طولانی حاکی از نارضایتی هیچ کدام فایده ای برای هشیار کردن مرد نداشته است. خشم خون دختر را به جوش می آورد؛ دلش را به دریا می زند: آقا برید اون طرف تر…!!!

کمپین های اعتراض از غرب شروع شد

کمتر زن یا دختری  است که در وسایل حمل و نقل عمومی ناامنی ناشی از رعایت نشدن حریم شخصی خود را تجربه نکرده باشد. بسیاری از آن ها ترجیح می دهند روی صندلی جلو بنشینند یا در مترو واگن مخصوص خانم ها را سوار شوند حتی اگر مجبور شوند مدت بیشتری به انتظار  تاکسی بعدی یا قطاری خلوت تری بمانند. به طور طبیعی، انتظار می رفت که کمپین های آگاهی بخشی اجتماعی در مورد تجاوز به فضای شخصی از جوامع شرقی با ریشه های مذهبی و در کشورهایی که هنجارهای اجتماعی شان شامل  ظرایف بیشتری می شود، آغاز شود، اما این اعتراضات ابتدا در کشورهای غربی پدیدار شده است.  

 Manspreadingیا “بد نشینی مردان” واژه جدیدی است که به تازگی در ادبیات حقوق اجتماعی زنان و به منظور آگاهی بخشی برای جلوگیری با این پدیده به کار می رود. این کلمه به تجاوز به حریم شخصی و خصوصی زنان در فضاهای اجتماعی به دلیل باز نشستن مردان اشاره دارد.  کمپین مبارزه با “بدنشینی مردان” ابتدا در سال 2013  در وبلاگ تامبلر (یک شبکه اجتماعی) پدیدار شد؛ نوشته ای در این وبلاگ با عنوان “مردانی که در قطار زیاد جا اشغال می کنند” منتشر شد که تصاویری از بد نشستن مردان در متروی نیویورک را نشان می داد. با دیده شدن این مطلب، به تدریج نوشته ها و عکس های دیگری نیز در این مورد در شبکه های اجتماعی منتشر شدند.

اصطلاح Manspreading اولین بار در مقاله ای در وبلاگ خبری AM New York با عنوان “مردان می گشایند: نوری روشنگر بر وسایل نقلیه عمومی” به کار برده شد. پس از انتشار چند مقاله دیگر، سرانجام در دسامبر سال 2014، نیویورک تایمز مقاله ای در این مورد منتشر کرد.

تا به حال شهرهای بسیاری از سراسر جهان به این کمپین آگاهی بخش پیوسته اند. خبر پیوستن مادرید به این کمپین نیز به تازگی در شبکه های اجتماعی منتشر شده و دست به دست می شود.

بعضی مردان هم معذبند

 معذب بودن به خاطر نشستن در کنار مردان در وسایل نقلیه عمومی، هر چند عمدتا یکی از نگرانی های دختران و زنان است، با این حال بسیاری از پسران یا مردان نیز از این مسئله شاکی هستند و تجربه نشستن کنار مسافری را دارند که سعی می کند بی دلیل با آن ها تماس جسمی برقرار کند. این افراد بیان می کنند که شاید بشود به راحتی به دلیل رعایت نکردن حریم شخصی دختران و زنان توسط برخی مردان را دریافت اما این که مردها نیز از نشستن در وسایل نقلیه عمومی معذب باشند، برای شان قابل درک نیست.

آگاهی اجتماعی در مورد بدنشینی

امروزه یافته های روان شناسی، به خصوص روان شناسی اجتماعی به خوبی تبیین می کنند که چطور وارد شدن غریبه ها به حریم شخصی افراد، که فضایی حدود 15 تا 45 سانتی متر است، باعث ایجاد احساس تنش و ناامنی می شود. این فضای شخصی عمدتا منحصر به ارتباط با همسر، والدین، فرزند و دوستان نزدیک است که به دلیل صمیمیت و امنیت موجود در این روابط، برای فرد تشویش و نگرانی ایجاد نمی کند.

شاید با افزایش آگاهی اجتماعی در مورد این رفتار ناپسند، به تدریج شاهد دختران و زنانی باشیم که می دانند این پدیده ناخوشایند زندگی شهری نامی دارد، به رسمیت شناخته می شود و هستند کسانی که در مواجهه با این شرایط، به حمایت از حقوق شان بربیایند. 

/انتهای متن/