عسل نیکنوشی بی همتاست

مهناز فولادوند/

کارشناسان تغذیه به ما گفته اند:

با عسل عمر خود را طولانی کنید.

با عسل زیبایی پوست و رفع چین و چروک آن را تضمین نمایید.

با عسل سموم مختلف را در بدن خود از بین ببرید.

عسل ، قوی ترین آنتی بیوتیک و ضد عفونی کننده است.

عسل، بی خوابی و کم  خوابی را درمان می کند.

عسل، عروق را باز کرده و از سکته جلوگیری می کند.

عسل، عروق را باز کرده و از سکته جلوگیری می کند.

عسل، دوست کبد است.

بعد این سوال پیش می آید که چطور یک ماده غذایی می تواند این همه خواص شگفت انگیز داشته باشد؟

 

جایگاه منحصر به فرد عسل

در قرآن مجيد سوره ى مباركه ى نحل در شأن عسل نازل شده و اين افتخارى بس بزرگ براى این ماده  است.

بهترين تعريفى كه تاكنون از عسل شده و سزاوار آن مى باشد شفا است كه بنا بر مندرجات قرآن مجيد، در عسل وجود شفا موهبتى است كه ايزد توانا آن را در نيكنوش گياهان به وديعت نهاده و براى آن كه انديشمندان پى به عظمت دستگاه آفرينش برند، به زنبور عسل دستور داده است كه آن را از شيره گل ها و برگ ها گرفته ، و عسل را كه حاوى نيك نوش هاى گوناگون به رنگ هاى مختلف است، بسازد.

امام کاظم (ع) فرموده است:

« در عسل ، درمان هر دردی است. هر کس ناشتا یک انگشت عسل بخورد، بلغم را پایان می بخشد، صفرا را فرو می نشاند، تلخه سیاه (زرداب) را مانع می شود، ذهن را صفا می بخشد و اگر همراه با کندر خورده شود، حافظه را نیکو می سازد. »

 

عسل و تاریخچه اش

عسل به فارسى انگبين گفته می شود. و فرآورده ممتازترش را كه خوراك ملكه كندو بوده  و داراى اكسير جوانى و طول عمر است ، شاه انگبين گويند. شهد، نوش و  نوشابه  هم به عسل گفته اند. عسل از زمان هاى خيلى دور، يعنى قبل از پيدايش انسان در كندوهاى طبيعى، در لابلاى صخره ها و شكاف درختان جنگلى وجود داشته است.

 عسل از نيكنوش(شهد یا عصاره) گل ها و برگ ها و دمبرگ ها كه بوسيله زنبور عسل كشيده مى شود، درست مى شود. مصريان و ايرانيان عهد باستان ، تقريبا چهارهزار سال پيش به اصول كندودارى و پرورش زنبور عسل همت گماردند.

سقراط عسل را اكسير طول عمر می دانست .

عسل تنها ماده قندى بوده كه قبل از قند، كام انسان را شيرين كرده و ارزش غذايى خود را در طول تاريخ حفظ نموده است.

در مقابر فراعنه ى مصر، كوزه هايى پر از عسل ساليان دراز باقى مانده  و هنوز با گذشت چهل قرن فاسد نشده  و بلکه بخشی از منافع خود را حفظ كرده است. اين خود از عجايب ذاتى این ماده شگفت انگیز  است كه با وجود شيرينى، ترش نمى شود ، كپك نمى زند و تغيير ماهيت نمى دهد .

عسل غذاست یا دوا؟

عده اى عسل را هم دوا و هم غذا دانسته اند. اين تعريف قابل قبول نیست. زيرا دوا معمولا به آن دسته ازگياهان اطلاق مى شود كه با بدن انسان بيگانه بوده و پس از تأثير، زيان فراوانى هم به دنبال مى آورد.  باتوجه به اين كه مخصوصا در عصر حاضر، بعضى از داروها بي فايده و خطرناك مى باشند كمال بى انصافى است اگر
كسى عسل را دوا بخوانیم.

 عسل با بدن انسان آشنا و يكى از غذاهاى اصلى برای اوست كه بدون تشريفات و به آسانى هضم و جذب ياخته هاى عضلات بدن مى گردد .

 

اسرار عسل

اسرار ساختمان عسل با وجود پيشرفت هاى علمى هنوز بر زيست شناسان و دانشمندان ديگر كشف نشده است و فقط مى دانند كه زنبور عسل پس از مكيدن شيره گياهان آن را به كيسه ى عسل كه در شكم است برده و پس از چند عمل شيميايى ناشناخته و محرمانه ، آنرا به مايعى خوشبو و خوش طعم ، مقوى ، نشاط آور و نيكو خصال تبديل می کند و در خانه هاى مومين كه قبلا ساخته شده است، ذخيره مى نمايد.

براى تهيه يك كيلو از اين شهد گوارا زنبور ناگزير است دو ميليون دفعه روى گل ها بنشيند تا ماده ای بسازد که  هم غذا باشد و هم شفا.

 

شیره گل ها نه قند وشکر

 حال اگر زنبور بجاى مكيدن شيره گل ها از قند سفيد استفاده كند، فرآورده او را نمى توان عسل ناميد و به همين جهت است كه در قوانين كشورهاى مترقى ، عسل به شهدى اطلاق مى شود كه آن را زنبور عسل پس از تغذيه از گياهان مختلف ساخته باشد.

هنر عسل تنها شفاى بيماران نيست ، بلكه اكسير طول عمر نيز در عسل مخصوصا از نوع شاه انگبين آن قرار دارد. و از اين روست که  مشاهده مى شود كه عمر ملكه زنبور عسل كه تنها از شاه انگبين تغذيه مى كند، چهارتا پنج سال است، در صورتى كه عمر زنبورهاى كارگر تابستانى شش تا هشت هفته و عمر زنبور كارگر زمستانى كه از اضافات شاه انگبين بهره مند مى شود، شش تا هشت ماه است . حال ببينيد یعنی دو گونه زنبور كه يكى از انگبين و ديگرى با شاه انگبين تغذيه مى كند، تفاوت طول عمر قابل توجهی دارند.

منبع : زبـــان خوراکی ها ، جلد اول، تالیف دکتر غیاث الدین جزایری

 

ادامه دارد…

/انتهای متن/