برای حجاب و عفاف چه کاری شده؟

سرویس اجتماعی به دخت/

روزگاری ما که دانش آموز بودیم و بعضی دوستان ما که دانشجو بودند، روز 17 دی را جشن می گرفتند، با کلی آب وتاب می خواستند به بهانه این روز به ما حالی کنند که همه سعادت جهان یک جا نصیب ما شده که یک رضا شاهی پیدا شده و عینهو منجی برای ما زنان آزادی آورده، آن هم آزادی از بند حجاب و چادر و … و حالا این ماییم که باید با استفاده از این موهبت عظیم پله های ترقی و پیشرفت را دوتا یکی طی کرده و به مراتب بالای بالا برسیم!  می گفتند راه پیشرفت زنان از تحصیل می گذرد و کسب شغل و … البته یک وزیر زنی هم بود و تک و توک زنان نماینده و … اما از این  اتفاقات نادر که در دنیای زنان آن روزگار بگذریم، آنچه که ما بوفور می دیدیم و می شنیدیم، درخشش دختران و زنان در عالم  هنری بود که آن روزها بازارش گرم بود. اسمش هنر بود و رسمش مطربی. ظاهر هنر و باطن ابتذال و فساد. مثل ریگ خواننده و هنرپیشه زن بود و مجلات زرد که به یمن عکس های رنگارنگ نیم قد و تمام قد از ستاره های هنری دست به دست می گشت. گاهی این روجلدی های وزین روی جلد کلاسورهای همکلاسی های مان هم می آمد. یادش بخیر ما بچه هایی که خود را روشنفکر و انقلابی می دانستیم، یک نهضت کندن این عکس ها را  از پشت جلد کلاسورها راه انداخته بودیم، البته بعد از کلی چانه زدن و قانع کردن دوست همکلاسی مان که این عکس و پز و … در شأن تو نیست.

اما حالا…

حالا روز حجاب و عفاف داریم، برای اینکه به زنان و دختران مان بگوییم ارزش زنان به حجاب و عفاف است نه به خودنمایی و عروسک شدن و … اما آیا گفتن کافی است؟ نه ، اصلا. چرا؟ چون که :

1-    این ارزش را اول از همه،  خود دختران و زنان باید در خودشان پیدا کنند. آیا پیدا کرده اند؟

استاد جامعه شناسی ما می گفت : تا وقتی که این ارزش برای خود دختران و زنان معلوم نشود، اتنظار جا افتادن بحث حجاب و عفاف و تحققش ، انتظار بیخودی است. راست می گفت. با حساب می گفت و با مطالعه جامعه شناسانه ای که از پدیده های اجتماعی داشتف می گفت. بعد مثال آورد که اگر شما یک جواهر گرانبها را به کسی بدهی که حفظ کند و او بداند که ارزش آن چقدراست، بی اینکه سفارش زیادی کنی، او در حفظ جواهر به هر راه و  صورت که بداند و بتواند، کوتاهی نمی کند. اما اگر نداند، چه؟

2-    یادمان نرفته که رژیم شاه شعار زیادی در باره بی بند وباری نمی داد، اتفاقا خیلی هم از حقوق و ارزش زنان دم می زد. اما در عمل  کارها را به صورتی روبراه کرد که حضور زنان در اجتماع عملا مساوی بی بند وباری شود. به قول جامعه شناسان کار ساختاری کرد. یعنی ساختارها و زمینه ها را طوری فراهم کرد که زنان وقتی به جامعه قدم می گذاشتند، مثلا برای درس خواندن یا کار کردن و یا هر چیز دیگر، خواه ناخواه در فضای بی بندوباری قرار بگیرند. برای همین هم خیلی دختران و زنان و خانواده های شان از خیر هر حضور اجتماعی گذشتند تا آلوده ساختارهای ساخته شده بر بی بندوباری نشوند. آیا ما هم در جمهوری اسلامی ساختارسازی برای تحقق حجاب و عفاف کردیم یا فقط حرفش را زدیم؟

3-    بهتر است که در روزی مثل امروز به جای اینکه فقط از دختران جوان ناآگاه به معنا و مفهوم حجاب و محروم از فهم عفاف، از مسئولین مختلف نظام در مقاطع مختلف و مناصب گوناگون بپرسیم که برای اینکه  دختر مسلمان ایرانی بتواند در فضایی عفیفانه و محجوبانه زندگی کند، درس بخواند، فعالیت اجتماعی و اقتصادی کند، هنرمند شود ، فرهیخته گردد، شغل داشته باشد، ازدواج کند و مادری کند و هزار و یک کار دیگر واجب و مستحب و مباح، چه ساختارسازیی شده ؟ فضای فرهنگ، آموزش ، تحصیل ، شغل ، مخصوصا هنر طوری هست که دختران ما در فضایی پاک زندگی کنند؟  یا اینکه هر قدم که برمی دارند باید از هزار مشکل و مانع و عامل و … بترسند و دست آخر یا عطای خیلی چیزها را به لقایش ببخشند و یا اینکه تسلیم مشکلات و آفتها شوند؟

دریک کلمه برای اینکه دختران و زنان ما حجاب و عفاف در زندگی شان جاری شود، چه کار شده؟ برای اینکه با حجاب و عفاف شوند و برای اینکه با حجاب وعفاف بمانند، چه کاری شده است، جز شعار و سخنرانی و جلسه و حرف و مصوبه و مصاحبه و … یعنی جز حرف زدن چه کاری انجام شده است؟

جز شماتت و سرزنش آنها که از حجاب و عفاف دورند، چه کاری برای حجاب و عفاف شده ؟ و بالاخره چه کاری برای با حجابها و آنها که عفیفند، شده است؟

 فرزانه.م/انتهای متن/