آیا زنان عراقی از یاد رفته اند؟
وضعیت نامطلوب زنان عراقی مدتهاست که تحت الشعاع رفتار وحشیانه داعش با زنان در این کشور قرار گرفته است؛ وضعیتی که هنوز با حقوق زنان در عرف بین الملل و در نگاه اسلام فاصله بسیار دارد؛ بخصوص در شهرهای کوچک و مناطق روستایی که هنوز تابع قوانین عشیره ای هستند.
مترجم: مشکات سخاوتی/
هزاران زن به طور زنده هر سال در عراق سوزانده می شوند و خشونت خانوادگی با نقض قانون و نظم افزایش می یابد.
به گزارش جدید “مرکز جلوگیری از نقض حقوق مدنی”، زنان هزینه‌ی سنگینی را برای نقض قانون و نظم در عراق به خاطر خشونت خانوادگی که همه‌گیر شده است، پرداخت می‌کنند.
در مقاله‌ی ” زنان از یادرفته عراق، خشونت خانوادگی در درگیری‌های مسلحانه”، افزایش اشکال گوناگون خشونت به دست اعضای خانواده، به دهه‌های جنگ ، تجدید آداب و رسوم قبیله‌ای ، بروز افزایش فرقه‌گرایی و تقویت دیدگاه‌های مذهبی[افراطی یا سنتی] پدرسالاری نسبت داده شده است.
“میریام پاتیک”، نویسنده‌ی گزارش اظهار می‌کند: “خشونت در درون خانواده همراه با خشونت در خیابان افزایش یافته است.”
تحمیل ازدواج به دختربچه‌ها
او اضافه می‌کند: “ما هزاران نمونه را هر سال می‌بینیم که زنان به طور زنده سوزانده می‌شوند، مانند مواردی از قبیل پذیرش گسترده‌ی قتل زنانی که به اصطلاح “رسوایی” برای خانواده های شان به بار می آورند و نرخ‌های بالایی از ختنه زنان . در سال‌های اخیر حتی عمل ” فصلیا” دوباره باب شده است (فصلیا ازدواجی است که به عنوان غرامت و تاوان برای حل و فصل دعوای بین دو قبیله ترتیب داده می‌شود و بسیاری از دعوای قبائل با این روش حل می‌شود. ) یعنی به عنوان ابزاری برای حل نهایی اختلافات قبیله‌ای، زنان معامله می‌شوند.”
هم‌چنین دختران جوان به قیمت آسیب به خودشان در بعضی امور مورد استفاده قرار می‌گیرند. این گزارش نرخ افزایشی ازدواج‌های به اجبار و کمتر از سن قانونی را به تفصیل شرح می‌دهد ، مثلا تعداد وسیعی از دختران پایین ١٤ سال و برخی حتی ١٠ ساله ازدواج کرده‌اند.
بنابر این گزارش، تلاش‌ها برای جبران خسارت قربانیان خشونت علیه زنان توسط یک سیستم قضایی بی‌اثر و ضعیف و قوانین منسوخ که حملات علیه زنان را تبرئه می‌کند یا مشروعیت می‌بخشد ، رو به ضعف نهاده و ناکام مانده است.” هم‌چنین این گزارش پیشنهادهایی برای لغو مفاد حقوق جزایی عراق ایجاد می‌کند که مرتکبان تجاوز را اگر با قربانیان خود ازدواج کنند، از مجازات تبرئه می‌کند.
سکوت اجباری قربانیان زن
آن‌هایی که مرتکب جنایات دردناک بر علیه زنان می‌شوند، معمولا از عدالت فرارمی‌کنند یا با مجازات خفیفی بخشیده می‌شوند. اگرچه اکثر نمونه‌ها(قربانیان) هیچوقت (دعوی خود را ) به دادگاه احضار نمی‌برند. در عراق خشونت علیه زنان در خانه به عنوان موضوعی خصوصی تلقی می‌شود و تابوهای فرهنگی قوی، قربانیان را از حرف زدن منع می‌کند.
“مارک لاتیمر”، مدیر اجرایی دفاع از حقوق بین المللی اقلیت و مدیر مرکز جلوگیری از نقض حقوق مدنی می‌گوید: “با جنگ مداوم علیه داعش، حقوق زنان در عراق نادیده گرفته شده است. اما این دو مقوله به هم مرتبط هستند ( یعنی هم وقت و انرژی دولت برای جنگ گذاشته می‌شود و وقت و انرژی نمی‌ماند که صرف ریشه‌کنی نقض حقوق زنان شود و هم‌چنین خود نیروهای داعش نیز حقوق زنان را با برده داری جنسی و آزارو اذیت و خرید و فروش آنها پایمال می‌کنند.”
او اضافه می‌کند: “بهبود احترام به حقوق زنان تا زمانی‌که مناقشه‌ها ( بین دولت عراق و دولت کردستان و جنگ با داعش و …) تمام نشود نمی‌تواند به تعویق بیفتد( یعنی باید بهبود احترام به حقوق زنان سریعا اتفاق بیفتد و ربطی به مثلا مناقشه بین کردستان عراق و دولت عراق ندارد و نمی‌توان صبر کرد اول مناقشه‌ها تمام شود بعد قوانین مربوط به احترام به زنان اجرا شود ) . دولت فدرال عراق و دولت منطقه‌ای کردستان که توسط انجمنی بین‌المللی حمایت می‌شود، باید سریعا قوانین ضروری و اصلاحات اجتماعی را برای تضمین توقف رنجی که زنان قربانی خشونت در سکوت به می‌برند، اجرا و اعمال کنند.
منبع:
/انتهای متن/
