یک بانوی فرانسوی که بخشی از تاریخ ایران را زنده کرد

به گزارش به دخت به نقل از ایران،«میریام گوتس» در گفت‌و‌گو با خبرنگار گروه زندگی در مورد چگونگی آغاز این حرکت نوین گفت: حدود 25 سال پیش به ایران آمدم و اینکه کودکان ایرانی از گذشته خود اطلاعاتی نداشتند و یا اینکه از بازگو کردن گذشته سر باز می‌زدند برایم بسیار جالب و تعجب برانگیز بود. به همین دلیل و به خاطر عشقی که به همسرم و وطن او داشتم تصمیم گرفتم اقدام متفاوتی را انجام دهم تا کودکان ایرانی بخصوص کودکان منطقه بادرود واقع در استان اصفهان و شهرستان کاشان از اینکه ایرانی و البته بادرودی هستند افتخار کنند.

وی ادامه داد:‌برای من زندگی در شهرستانی که در آن زمان نه تنها در میان مردم دنیا که در میان مردم ایران نا‌آشنا بود بسیار دلچسب بود. سعی داشتم با زندگی در میان مردم منطقه به ویژگی‌های تاریخی و گذشته آن اشراف بیشتری پیدا کنم. به همین خاطر خانه پدری همسرم را با کمک او و سرمایه خودمان به یک موزه تبدیل کرده و کارهای فرهنگی را شروع کردیم. همه چیز بخوبی پیش می‌رفت. با دعوت کودکان این منطقه به موزه، آنها را با ویژگی‌های مشاغل فراموش شده منطقه، زندگی و آداب و رسوم گذشته آشنا می‌کردیم و لبخندی که هنگام خارج شدن از موزه بر لبان شان می‌نشست و احساس غرور و افتخاری که با آنها همراه می‌شد برایم بهترین هدیه به حساب می‌آمد و می‌آید.
این بانوی فرانسوی با یادآوری آن روزها ادامه داد: اقدامات مان به این شکل دنبال شد تا اینکه تصمیم گرفتم لغتنامه‌ای مختص بادرود تهیه کنم. برای این کار به آگاهی از پیشینه بادرود نیاز بود. در حالی که مطالعاتم را آغاز کرده بودم به این فکر افتادم که «اولین‌های» بادورد را پیدا کرده و بر اساس آن تاریخ فراموش شده این منطقه را زنده کنم. می‌خواستم اولین گیوه دوز، لحاف دوز، ماما، مسگر و تمام صاحبان نخستین مشاغل و حرفه‌های این منطقه را رصد کنم و پس از آن کودکان منطقه را به خاطر اینکه از نوادگان این افراد بودند مفتخر سازم.
وی افزود‌: در همین اثنا بود که به فکرم رسید عروسک‌ها بهترین وسیله هستند تا کودکان را با تاریخچه شهر خودشان آشتی دهد و البته نیاز بود به سراغ کهنسالان بادرود بروم تا از گذشته‌ها صحبت کنند.وی خاطر نشان کرد:‌ ساخت عروسک‌های بومی بادرود با پوشش‌های مربوط به شغل و حرفه‌ای که داشتند پس از پایان ماه رمضان سال 94 توسط 20 بانوی سالمند و جوان منطقه آغاز شد و در نهایت با ساخت 150 عروسک پایان یافت که هر کدام ویژگی‌ها و آموزه‌های تربیتی خاصی را منتقل می‌ساختند. شاید سخت بود به یک کودک بیاموزیم باید به مرتب بودن وضع ظاهر خود اهمیت دهد یا اینکه دست‌هایش را بشوید اما وقتی همان کودک یک عروسک مرتب را می‌دید که موهایش بخوبی شانه شده و ظاهر پاکیزه‌ای داشت به تمیزی تشویق می‌شد. در حقیقت روابط اجتماعی و آموزه‌های تربیتی از طریق مادربزرگ‌ها و عروسک‌ها به صورت غیرمستقیم به کودکان منتقل می‌شد. وی اظهار کرد:‌برای ساخت این عروسک‌ها نیازی به خریدن پارچه نبود. بانوان همراه من از تکه‌پارچه‌هایی که در منزل داشتند، ملحفه و چادر که دیگر مورد استفاده نبودند، استفاده می‌کردند.
این بانوی فرانسوی که زبان‌های آلمانی، فرانسوی و انگلیسی را در ایران تدریس می‌کند با اشاره به 150 عروسک شناسنامه‌دار گفت: تلاش زنان بادرود به ساخت 150 عروسک ختم شد که در 34 ماکت با موضوعات خاص طبقه‌بندی شدند. به عنوان مثال برای موضوع مکتبخانه، تعدادی عروسک در یک ماکت قرار گرفته‌اند که گویای مکتبخانه و اقداماتی است که در آن انجام می‌گرفته است. وی با ابراز خرسندی از اینکه عروسک‌های بادرود به عنوان سفیران و نماینده‌های صلح و دوستی این شهرستان به کشورهای مختلف ارسال شده است، گفت: با نزدیک شدن آیین باستانی نوروز تصمیم گرفتم عروسک‌های زن و مرد بادرودی را از طریق دوستان و آشنایانم در کشورهای مختلف به آن کشورها ارسال کنم تا علاوه بر پیام صلح و دوستی ایرانیان به نمایندگی از اهالی بادرود و تمام ایرانیان، فرا رسیدن نوروز را تبریک گوییم. به همین دلیل عروسک‌های زن سبدی متشکل از سین‌های سفره هفت سین و عروسک‌های مرد نیزحامل قرآن و گل بود و یا نماینده یکی از مشاغل یا حرفه‌ها با لباس متفاوت بودند.
وی یادآور شد: خوشبختانه این عروسک‌ها به کشورهایی مثل فرانسه، بلژیک، ایتالیا، عمان، امریکا،‌کانادا،‌استرالیا و هندوستان و ژاپن رسیده و در کشور هند در یک نمایشگاه، موزه ملی و مرکز هنر گاندی به نمایش درآمده است ضمن اینکه به عروسک‌های ارسالی به نقاط مهم دنیا عروسک حاجی فیروز که در دستانش یک تمبک قرار داشت هم اضافه شد. باید بگویم اتفاق خوشحال کننده رسیدن این عروسک‌ها به دست استاد شجریان در کالیفرنیا است و برای من و سایر همکاران مایه مباهات است. علاوه بر این تاکنون در چند کنفرانس ملی و بین‌المللی در مورد عروسک‌های بومی بادرود صحبت شده است و مسابقات بین‌المللی عروسک‌های بومی و محلی نیز میزبان این عروسک‌ها بوده است.
وی با بیان اینکه عروسک‌های بومی بادرود سفیران صلح و دوستی، خلأ هویتی و ناآشنایی با تاریخ گذشته بادرود را کمرنگ ساخته است، اظهار داشت: برای ایرانیانی که 25 سال قبل با من آشنا شده بودند تعجب آور بود که چرا ایران و شهر کوچک بادرود را برای زندگی انتخاب کرده ام. اما خوشحالم که امروز هرکدام از آنها وقتی از حیاط خانه مان در بادرود خارج می‌شوند به ایرانی بودن خود افتخار می‌کنند این بزرگترین هدیه برای من در 58 سالگی است.
وی با خنده ادامه داد: پروژه عروسک‌های بومی بادرود یک کار پژوهشی فشرده بود اما به قول ایرانیان خواستن توانستن است و دیگر دوره آن روزها که با تمسخر به من می‌گفتند در این سن و سال به فکر عروسک بازی است به سر آمده و اکنون زنان زیادی از منطقه بادرود با من همراه و همگام شده‌اند.
دکتر میریام رهگشای با یادآوری کودکی هایش گفت:‌پدرم رهبر ارکستری در فرانسه بود و به همین دلیل به موسیقی علاقه زیادی داشتم و احساس می‌کردم از آنجا که عروسک‌ها قادر به سخن گفتن نیستند برای بازی جذاب نیستند، از طرفی در فرانسه به‌اندازه ایران به عروسک توجه نمی‌شود اما با زندگی در ایران، دیدگاهم تغییر کرد و عروسک‌های بادرود به من نشان دادند تنها ظاهر یک عروسک را حفظ نمی‌کنند بلکه دنیایی از تاریخ، خاطره و فرهنگ‌های قدیمی را در دل خود جای داده‌اند. وی در پایان با اشاره به اینکه هر کدام از عروسک‌های بادرود نشان دادند شغل و پیشه مردمان گذشته در نوع خود کلیدی بوده و پیشرفت اقتصادی منطقه خود را در برداشته است تصریح کرد: تغییر زاویه نگاه کودکان بادرود و یا بزرگسالان آن به شغل و حرفه پدران و آبا و اجدادشان من و همسرم را برآن داشت تا بازهم با هزینه شخصی فردا ـ روز جمعه ـ در سراموزه بادرود نمایشگاهی ترتیب دهیم تا ضمن انتقال فرهنگ غنی ایران، به تقویت عزت نفس و قوت قلب زنان کارآفرین بادرود دامن زنیم.

/انتهای متن/