آیینه‌اید، مثل خدا بی افاده‌اید
در روزهایی که بطور خاص به مادران تعلق دارد، با عاشقانه‌ای مادرانه از زبان لطیف شاعرانه ابوالفضل زرویی نصرآباد، روز مادر را به مادران مان که صبورترین همراه زندگی‌مانند، تبریک می گوییم.
بعضی چیزها در دنیا هستند که جز برای اهلش قابل‌تصور نیست، اصلاً بعضی چیزها را باید باشی تا بتوانی بفهمی و با تمام وجودت تمامی زوایایش را ادراک کنی.
مادر بودن، سخت‌ترین تصور دنیا برای کسانی است که مادری را نمی‌شناسند، مادری و احساسات لطیف مادرانه برای غیر اهلش قابل‌درک نیست.
احساسات مادرانه را تنها مادری می‌تواند بفهمد که گوشه‌ای از وجودش یعنی فرزندش در خارج وجودش رشد می‌کند، بزرگ می‌شود و به ثمر می‌رسد.
مادری کردن یک دنیا عشق است، گذشت و عاطفه.
مادر الگوی همه مهربانی‌های دنیاست؛ الگویی تمام‌عیار که شور و شکوهش زبان قلم را به سخن وامی‌دارد تا برای بی‌ریاترین عشق هستی بنویسد و بسراید.
لطافت محبت مادرانه فصل مشترک تمامی شعرهای هستی است.
با عاشقانه‌ای مادرانه از زبان لطیف شاعرانه ابوالفضل زرویی نصرآباد، روز مادر را به صبورترین همراه زندگی‌مان تبریک میگوییم.
بانو، شما چقدر لطیفید، ساده‌اید
آیینه‌اید، مثل خدا بی افاده‌اید
گرمید و زیر سایه‌ا‌تان می‌شود نشست
کوهید، جنگلید، درختان جاده‌اید
کوریم اگر نه صفحه‌ی دفتر سفید نیست
ایشان نوشته‌اند، شما شرح داده‌اید
دست طلب به دامنتان می‌شود نزد؟
ما اوفتاده‌ایم، شما ایستاده‌اید
ما تحفه‌ای به غیر ارادت نداشتیم
سست است، رد کنید که صاحب اراده‌اید
لبهایتان چرا به سخن وا نمی‌شود؟
ای خوش به حال مهر که بر لب نهاده‌اید
از ابروانمان گره بسته وا کنید
بانو شما که صاحب رویی گشاده‌اید
آدم که مثل معجزه نازل نمی‌شود
نورید، آیه‌اید، ز مادر نزاده‌اید
پیچیده اید و سخت ولی سخت نیستید
بانو شما چقدر لطیفید، ساده‌اید
/انتهای متن/
