فاطمه(س) در نگاه امام علی(ع) یعنی همه ی زیبایی
یکی از راه‌های شناخت حضرت زهرا (س) این است که به سخنان دیگر معصومان(ع) که همتراز ایشان هستند رجوع شود. ائمه معصوم(ع) بیانات بلند و جامعی در وصف و معرفی، آن بانو دارند که در کتب حدیثی و تاریخی ذکر شده است.در این میان شکی نیست که پیامبر(ص) و امیرمومنان(ع) بهترین کسانی هستند که می‌توانند شخصیت و ابعاد وجودی حضرت فاطمه(س) و یا گوشه‌ای از آن را بیان کنند.
حضرت علی(ع) بارها به مناسبت‌هایی از حضرت فاطمه(س) سخن به میان آورده و به تجلیل آن حضرت پرداخته و برخی از حقایق وجودی و مقامات معنوی ایشان را بیان کرده است. در اینجا تنها به برخی از آنها اشاره می‌شود.
- سرور زنان جهان: بر اساس سخنان پیامبر(ص) و امیر مومنان علی(ع) یکی از چهار زن مهم در طول تاریخ بشریت، حضرت فاطمه(س) است. البته مقام حضرت فاطمه(س) در میان زنانی چون آسیه(س)، مریم(س) و خدیجه(س) خیلی برجسته‌تر است. از این رو در روایات نبوی و علوی از ایشان به عنوان “سیده نساءالعالمین” یاد شده است. این بدان معناست که آن حضرت(س) به طور مطلق به چنان جایگاهی در میان مردان و زنان دست یافته است که کسی بدان نرسیده است. ایشان سرور همه زنان هستی است؛ زیرا واژه عالمین به معنای همان هستی است که شامل همه جهان‌های دنیوی و اخروی خواهد بود. حضرت امیرمومنان علی(ع) بارها فاطمه(س) را به عنوان سیده نساء العالمین معرفی می‌کند. (بحارالانوار، ج 41، صص 151 و 224؛ طبرسی، احتجاج، موسسه الاعلمی للمطبوعات، ج 1، ص 135) این بدان معناست که هیچ زنی در هستی به جایگاهی از کمال که ایشان رسیده، نرسیده است. لذا خداوند در قرآن در سوره انسان و نیز آیه 33 سوره احزاب و آیات دیگر ایشان را به عنوان الگو و نمونه معرفی می‌کند.
- برگزیده پیامبر(ص): همان‌طوری که خداوند حضرت مریم(س) را به عنوان برگزیده معرفی می‌کند، (آل‌عمران، آیه 42) امیرمومنان علی(ع) نیز فاطمه (س) را صفیه معرفی می‌کند و در مصیبت حضرت زهرا(س) خطاب به پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید:
«قل یا رسول‌الله عن صفیتک صبری»
یعنی: «این صفیه توست، بانویی که برگزیده توست رحلت کرده و صبر فقدانش برای من دشوار است.» (نهج‌البلاغه، فیض‌السلام، خطبه 193)
- تسلی بخش دل امیرمومنان(ع): حضرت فاطمه(س) در کمال به جایی رسیده بود که امیرمومنان علی(ع) آن حضرت را تسلی بخش دل خویش بر می‌شمارد و فقدان او را سخت می‌داند بگونه‌ای که دیگر کسی را نخواهد یافت که تسلی دل خسته او باشد. این حضرت(ع) پس از شهادت فاطمه(س) خطاب به ایشان فرمودند:
«بمن العزاء یا بنت محمد؟ کنت بک اتعزی ففیم العزاء من بعدک؟»
با چه کسی آرامش یابم ای دختر محمد؟ من به وسیله تو تسکین می‌یافتم؛ بعد از تو با چه کسی آرامش یابم؟ (رحمانی همدانی، فاطمهْ الزهرا بهجهْ قلب مصطفی، ص 578، به نقل از مجمع الروایهْ)
4- همه ی زیبایی دنیا: حضرت علی(ع) همسرش فاطمه(س) را همه زیبایی دنیا می‌داند بگونه‌ای که فقدان آن حضرت(س) موجب می‌شود که همه آسمان و زمین با همه زیبایی‌هایش، از نظر آن حضرت(ع) زشت جلوه کند. در حقیقت زیبایی روحی و کمالات انسانی حضرت فاطمه(س) است که آسمان و زمین را در نظر علی(ع) زیبا کرده است و فقدان آن حضرت(س) به معنای رفتن همه زیبایی‌های آسمان و زمین است. آن حضرت(ع) می‌فرماید: خدا چنین خواست که او زودتر از دیگران به رسول خدا بپیوندد، پس از او شکیبایی من به پایان رسیده و خویشتنداری از دست رفته، اما آنچنان که در جدایی تو ای رسول خدا صبر کردم در مرگ دخترت نیز جز صبر چاره‌ای ندارم شکیبایی بر من سخت است. پس از او آسمان و زمین در نظرم زشت می‌نماید و هیچ‌گاه اندوه دلم نمی‌گشاید. چشمم بی‌خواب و دل از سوز غم، سوزان است. تا خداوند مرا در جوار تو ساکن گرداند. مرگ زهرا ضربه‌ای بود که دل را خسته و غصه‌ام را پیوسته گردانید و چه زود جمع ما را به پریشانی کشانید… اگر بیم چیرگی ستمکاران نبود، برای همیشه اینجا [کنار قبر زهرا(س)] می‌ماندم و در این مصیبت بزرگ چون مادر فرزند مرده، اشک از دیدگانم می‌راندم. (اصول کافی، ج 1، ص 159)
برگرفته از: سایت مهرخانه
/انتهای متن/
