آیا کودک تان به شما وابسته است؟

کودکان می توانند بنا بر دلایل متعددی به والدین خود وابسته باشند.

مخصوصا در طول دورانی که تازه شروع به راه رفتن کرده اند. این مرحله “مال من”(main) یا “همه چیز متعلق به من است” نام دارد.

علائم و نشانه های وابستگی کودکان به این ترتیب هستند:

1-وقتی که کودک راغب نیست اسباب بازی خود را با دوستانش شریک شود.

2-وقتی که کودک نمی خواهد پدر، مادر ویا دوست محبوبش را با دیگران تقسیم کند.

3- زمانی که کودک نسبت به برادر، خواهر و یا یک قسمت از فضای خانه  احساس مالکیت می کند.

در صورتی که کودک شما در طول سال های آغازین زندگی خود وابسته است، این مساله به ما به عنوان والدین مربوط می شود که با این مرحله کنار نیامده و آن را نپذیریم.

دلایل دیگری که منجر به وابسته شدن کودک می شود به ترتیب بیان شده است: طلاق،جابجایی محل سکونت، مدرسه جدید،از دست دادن یکی از والدین، تولد نوزاد دیگر در خانه و غیره.

1-طلاق:

مادری می گوید:جدایی من و همسرم تاثیر بدی در روحیه دخترمان بر جای گذاشت و دنیای او را دستخوش تغییراتی کرد. او فقط سه سال داشت وبسیار وابسته به من بود و وقتی که به پارک می رفتیم اگر بچه های دیگر کنارمان می آمدند تا با ما بازی کنند او ناراحت شده و به آنها اجازه بازی کردن نمی داد.

اما دخترم تلاش می کرد که دوستی صمیمی برای خود پیدا کند و اگر کودکی دیگر می خواست به او نزدیک شود و با او بازی کند او عصبانی می شد. چون دخترم می ترسید که دوستش را از دست بدهد همان طوری که خانواده اش را از دست داده بود. چرا که بچه های طلاق مجبورند مدام مانند توپی بین خانه پدر و مادر خود پاس داده شوند،این مساله کاملا طبیعی است که اگر دوستی صمیمی پیدا کنند نخواهند آن را با دیگران قسمت کنند.

تفهیم این مساله به یک کودک که شما ن دیگر می توانید با همسرتان در کنار یکدیگر زندگی کنید کمی دشوار است. اگر کودک تان شاهد زندگی خوب و صممیمی دوستانش باشد و احساس حسادت کند کاملا طبیعی است.

2-تولد نوزادی جدید :

برخی از کودکان وقتی که متوجه می شوند که قرار است عضوی جدید به خانه اضافه شود خوشحال بوده و حتی با ورود تازه وارد احساس شان به قدری زیاد است که ممکن است از شدت خوشحالی نخواهند نوزاد را با شما و یا همسرتان قسمت کنند.

اما در برخی دیگر از کودکان موضوع برعکس بوده و آنها احساس حسادت می کنند و می خواهند که شما همچنان دربست در اختیار آنها باشید . این دسته از کودکان باید خود را با شرایط جدید خانه کاملا تطبیق دهند.

ممکن است که کودک شما نخواهد اسباب بازی خود را به برادر و یا خواهر کوچکش بدهد و این رفتار طبیعی است.

حتی ممکن است که کودک شما این رفتار خود را در مدرسه به سایر بچه ها نیز انتقال دهد.

3- جابجایی محل سکونت:

وقتی که شما خانه خود را عوض می کنید، یک سری از چیز های قدیمی و نه تمام آن را با خود می برید یعنی خاطرات آن همیشه در ذهن تان است.

خداحافظی کردن با خانه قدیمی بسیار دشوار و سخت است. این احساس در کودکان نیز وجود دارد.به این دلیل که قسمتی از فضای خانه یا اتاق خواب برای کودک مهم بوده و در واقع کودک به اتاق خود هنوز وابسته است. تغییر مکان می تواند احساس وحشت و عدم امنیت در کودک به وجود آورد؛ در صورتی که ممکن است این احساس بی جهت بوده و هیچ عامل تهدید کننده ای وجود نداشته باشد.

4-از دست دادن پدر یا مادر :

از دست دادن والدین برای کودک به منزله زیر و رو شدن و در اصل فرو پاشی دنیای اوست و بعد ها ممکن است باعث  شود که کودک از نظر عاطفی سرد شده و نسبت به از دست دادن نزدیکترین و صمیمی ترین کس خود بی تفاوت باشد.

اما اگر پس از مرگ پدر یا مادر کودک نسبت به نزدیکترین دوست خود حساس شده است این رفتار کاملا طبیعی است.

رفتار درمانی برای کودکی که با بحران از دست دادن پدر یا مادر خود روبرو است می تواند نتیجه بخش باشد.

برای گذشتن از مرحله بحران مرگ والدین بهتر است که صبور باشید.

من همیشه عکس های خود و دوستانم را به کودکم نشان می دهم. این عکسها ما را در حال انجام دادن کارهای مثبت و به طور گروهی نشان می دهد و بدین وسیله کودکم را باحس مسئولیت در آینده آماده می کنم و به او اجازه می دهم که با کمک من دوستان خود را انتخاب کند.

خوشبختانه مرحله وابستگی بیش از حد در کودکان زودگذر است. صبوری کردن و یک نمونه و الگوی رفتار اجتماعی بودن و احساس ایمنی را در کودک تقویت کردن راه اصلی برای عبور از این مرحله و بحران خاص رفتاری است.

منبع:یاهو/انتهای متن/