مستطیع شده ای برای پیاده‌روی اربعین؟
این روزها خیلی ها برای راه پیمایی اربعین عازم کربلایند؛ اما آیا واقعا کربلا رفتن استطاعت نمی خواهد؟ نباید مستطیع شد و رفت؟
نسیم شهسواری/
این روزها با خیلی از آدم‌ها که حرف می‌زنم و خیلی‌ها را که می‌شناسم عزم سفرکرده‌اند و بار سفر می‌بندند تا با پای پیاده تا اربعین خود را به پابوسی اباعبدالله حسین برسانند.
آه که برخی‌شان چه حال و هوای غریبی دارند و اما برخی …
از کربلایی شدن خیلی‌ها که خبردار شدم، این اندیشه در ذهنم شکل گرفت که این سفر هم استطاعت می‌خواهد.
وقتی مسافر کربلا می‌شوی وقتی نام کربلایی را بر تو می‌دهند باید روحت و جسمت، کلامت و عملت کربلایی باشد.
وقتی کربلایی شدی دیگر نمی‌توانی هرگونه که می‌خواهی رفتار کنی و سخن بگویی و عمل نمایی.
وقتی مهر کربلایی بر پیشانی‌ات زدند دیگر باید آماده تغییر باشی.
باید آدمی شوی خیلی بهتر و سنجیده‌تر و والاتر از آنچه بوده‌ای.
و همین‌که خود را برای یک تغییر بزرگ مهیا کنی، معنای استطاعت کربلاست.
این را که خانه دلت را پاک‌کنی و عزم حسینی بودن را داشته باشی، معنای استطاعت کربلاست.
استطاعت کربلا یعنی اینکه هروله کردن‌هایت از روی دل باشد.
مبادا پیاده‌روی کربلا مثل خیلی چیزها و خیلی کارهای دیگرمان به یک سرگرمی تبدیل شود.
اگر قدم در این وادی گذاشتی با دل گرم قدم بگذار.
اگر آماده سفری، دلت، باورت و نیتت باید محکم باشد.
یادمان باشد که روزگاری این شعار بهترین مردم این دیار که به کاروان حسینی پیوستند، بود که:
هر که دارد هوس کرب و بلا بسم‌الله…
/انتهای متن/
