این شور حسینی باشعور همراه است؟
آیا مسئولین تبلیغات دینی، بانیان و دست اندرکاران مراسم سوگواری حضرت اباعبدالله به این حقیقت توجه دارند که اگر این مراسم تنها به یک سرگرمی با نام امام حسین تبدیل شود، جفایی است بزرگ به سالار شهیدان و هم به مردم و مخصوصا جوانانی که باید از مکتب عاشورای او زندگی کردن را یاد بگیرند؟
نسیم شهسواری/
هر سال عاشورا که می‌آید، بی‌سر و صدا نیست، نشانه‌هایی دارد.
شهر سیاه‌پوش شده، دسته‌های عزاداری و تکیه‌ها و موکب‌ها …
ماه محرم بی‌نشانه نمی‌آید.
هر کس در هر کوچه‌ای و در هر محله‌ای سعی می‌کند کاری کند، بساطی پهن کند و در این عزای همه‌گیر حسینی سهمی داشته باشد.
این سال‌ها شور محرمی بیشتر از قبل در شهر آشکارشده و اگر سال‌های پیش هر محله، برای خودش یک تکیه داشت؛ این روزها هر خیابان برای خودش چند تکیه دارد و علاوه بر تکیه، قدم به قدم ایستگاه‌های صلواتی و موکب‌ها و تکیه‌های کوچک به چشم می‌خورد.
این کثرت شاید برای خیلی‌ها امیدوارکننده باشد اما اگر دقیق‌تر و واقع‌بینانه‌تر به آن نگاه کنی، کمی نگران‌کننده است.
سؤال مهمی که مطرح است این است که:
آیا این شور باشعور همراه است؟
مسئولیت تأمین محتوای معنوی این تکیه ها و ایستگاه های صلواتی را چه کسی تأمین می‌کند و آیا کسی بر محتوای آنها نظارت دارد؟
اگر نگاهی به دسته‌های عزاداری ،خیابان ها و اطراف تکیه بکنیم و نگاهی عمیق تر به کسانی که در آنها می‌روند و می‌آیند بیندازیم، خواهیم فهمید که این روزها شور حسینی زیاد است اما شعور حسینی… گم‌شده است.
ثمره عزاداری باشعور تغییر است، تغییر در اخلاق، منش و روش‌های زندگی.
آیا این تغییر را مشاهده در خودمان می کنیم؟
عاشورا یک فرهنگ است که اگر شعورش تأمین نشود، اگر نظارت بر محتوای معنوی آن صورت نگیرد، اگر خوراک فکری و معنوی نداشته باشد، خروش برخاسته از ایمان جایش را به زنجموره‌هایی از سر ضعف و ناتوانی می‌دهد.
عاشورا یک مکتب است؛ مکتبی که اگر درست شناخته نشود ثمره‌اش از دست دادن محتواست و این‌گونه می‌شود که اشعار و مراثی ما وجه حماسی خود را از دست داده اند و به اشعار پیش‌پاافتاده و سخیف بدل گردیده اند .
عاشورا یک حقیقت است؛ حقیقتی که اگر درست بیان نگردد کسانی که در مجالس عزاداری سالار شهیدان شرکت می‌کنند، هنگام خروج از آن مجلس، به زیور آگاهی و ایمان و تدبیر، آراسته نمی‌شوند.
عاشورا یک حقیقت همیشه زنده است که به عنایت و توجه نیازمند است و اگر این گونه نشود به زودی مکتب پر صلابت عاشورا تنها به سرگرمی با نام امام حسین تبدیل می شود.
روی سخنم با مسئولین تبلیغات دینی، پیر غلامان، بانیان و دست اندرکاران مراسم سوگواری حضرت اباعبدالله است.
امسال دقیق تر نگاه کنیم و ببینیم که آیا این شور حسینی با شعور همراه است؟
/انتهای متن/
