نامه به دانش آموزم که پدرش از مکه بر نگشت

منصوره دانشیار/

براین نازنین دختر غمگین کلاس نهم
برای تو می نویسم که امسال در اولین روز بازگشایی مدرسه ، غمگین ترین دخترمدرسه ما بودی و غم تو آنقدر بزرگ بود که قلب همه انسان های با وجدان دنیا را به درد آورد. می دانی دختر خوب کلاس نهمی ! برای تو و همسن و سالهایت حرف زدن کار آسانی ست چرا که ارشد مدرسه بودن را پنج سال متوالی از پایه پنجم تا نهم تجربه کرده اید، و بنا بر شرایطتان بزرگتر از سن تان می فهمید و همه چیز را درک می کنید . شماها خیلی زود بزرگ شدید و تو نازنین ، امسال بزرگ تر از بقیه خواهی شد . نهمی ها بهتر می فهمند که گاهی شرایط آدمها را مجبور می کند که خط شکن باشند ، که زودتر درک کنند که زودتر تجربه کنند و راه را برای کسانی که از پشت سر می آیند هموار کنند .
امسال در اولین روزهای مدرسه ، تو منتظر بازگشت پدراز سفرحج بودی ولی خبری تلخ تمام زندگی ات را به یکباره تغییر داد و عید تو و عید همه ما را دشمنان دین خدا ، عزا کردند و تحمل این درد برای هر قلبی بسیار سنگین و ناگوار است ، گاهی زندگی شرایطی را به ما تحمیل می کند که ما ناخوش و سخت می پنداریم اما رشد و بالندگی زیادی در آن نهفته است . زندگی برای هرکدام از ما در سنین مختلف حوادث پیش بینی ناشده ای قرار داده که بتوانیم با استفاده از سختی های پیش رو ، قدرتهای درونی مان را پیدا کنیم و با روحی قوی تر به جدال سرنوشت برویم .همه ما روزی عزیزترین هایمان را از دست خواهیم داد بی آنکه بدانیم آیا آنان در سرای آخرت ، جایگاه خوبی خواهند داشت یا نه و خوشا به سعادت هرکسی که به قصد مهاجرت به سوی خدا و با شهادت از دنیا می رود، زیرا که خاطر بازماندگانش از شادی روح و جایگاه رفیع اخروی او ، جمع خواهد بود .و این آرامش ، هدیه ای است که به خانواده شهدا هدیه می شود. وهرگز کسانی را که در راه خدا کشته می شوند مرده نپندارید آنها زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می گیرند .
تو امسال می آموزی که باید قوی تر از بقیه باشی . که باید شرایطی را که تحملش برای هرکسی بسیار دشوار است را در سن نوجوانی تجربه کنی و شانه هایت را برای تحمل این بار، قوی نگه داری.و در این روزها، خدا را از همیشه نزدیک تر خواهی یافت دختر غمگین و قدرتمند مدرسه ما .نازنین دختر کلاس نهمی!

/انتهای متن/