عبودیت به تسلیم و یقین است
قربان یک دادگاه تمام‌عیار است تا خودت نفست را به آنجا ببری، تا بدانی که در آزمون بندگی کردن بی‌گناهی یا گناهکار.
قربان روز گفتگو با خویشتن است و هنگامه بندگی. در این هنگامه پرشور میهمان دفتر شعر علی موحد می‌شویم تا رسم و راه بندگی کردن را از زبان دوست‌داشتنی‌ترین دوست خدا بشنویم: از زبان ابراهیم.
قربان عید سرزنش است، عید بازگشت به خویشتن خویش تا ببینی که آیا اسماعیلت را برای او به قربانگاه می‌بری؟
قربان عید مبارزه است، مبارزهای با خواستن‌هایی که کنج طاقچه قلبت نشسته است و تو نمی‌دانی که آیا نیک است یا بد.
قربان یک دادگاه تمام‌عیار است تا خودت را نفست را به آنجا ببری تا بدانی که در آزمون بندگی کردن بی‌گناهی یا گناهکار. قربان روز گفتگو با خویشتن است.
ندا آمد که ابراهیم، بشتاب
رسیده فرصت تعبیر آن خواب
به شوق جذبه عشق خداوند
برآ، از آب و رنگ مهر فرزند
اگر این شعله در پا تا سرت هست
کنون، یک امتحان دیگرت هست
مهیا شو طناب و تیغ بردار
رسالت را به دست عشق بسپار
صدا کن حلق اسماعیل خود را
به قربانگه ببر هابیل خود را
منای دوست قربانی پسندد
تو را آن سان که می دانی، پسندد
خلیل ما! رضای ما در این است
عبودیت به تسلیم و یقین است
ببین بر قد و بالای جوانت
مگر، نیکو برآید امتحانت
نفس در سینه افتاد از شماره
ملائک اشک ریزان در نظاره
پدر می بُرد فرزندش به مقتل
که امر دوست را سازد مسجّل
پدر آمیزه ای از اشک و لبخند
پسر تسلیم فرمان خداوند
منا بود و ذبیح و شوق تسلیم
ندا پیچید در جانِ براهیم
خلیلا عید قربانت مبارک
قبول امر و فرمانت مبارک
پذیرفتیم این قربانی ات را
پسندیدیم سرگردانی ات را
بر این ذبح عظیمت آفرین باد
شکوه عشق و تسلیمت چنین باد
خلیل الله ای معنای توحید
کنون تیغت گلوی نفس بُبرید
کنار خیمه هاجر در تب و تاب
که یا رب این دل شوریده دریاب
گلم اینک به دست باغبان است
مرا این فصل سبز امتحان است
اگرچه مادری درد آشنایم
خداوندا به تقدیرت رضایم
اگرچه می تپد در سینه ام دل
اگرچه امتحانم هست مشکل
خداوندا دلم آرام گردان
مده صبر مرا در دست شیطان
خدای عشق مزد عاشقی داد
برای دوست قربانی فرستاد
موحّد جز خدا در جان نبیند
در این آیینه جز جانان نبیند
/انتهای متن/
