آیا تفريح سالم برای دختران و زنان داریم؟

سرویس اجتماعی به دخت/

اوقات فراغت و چگونگی گذران این اوقات  مسأله ای است که در نگاه اول به نظر بعضیها

چندان مهم نیست. اما به جرات می توان گفت همانطور که نوع شغل و میزان دقت و توجه

افراد به شغلشان در زمان انجام آن، می تواند باعث رشد و توسعه جامعه شود،  به همان نسبت چگونگی گذران اوقات فراغت و اختصاص زمانی خاص به شکل درست و منطقی به

این اوقات هم می تواند در جای خود باعث رشد و ارتقای تک تک افراد در زندگی شخصی واجتماعی شود؛ به شرطی که اشخاص تعریف درستی از این اوقات داشته باشند.

 

 اوقات فراغت دختران و زنان

در مجموع به نظر می رسد میان عوامل غیر مادی مثل طرز فکر و میزان پای بندی به اخلاقیات  و مذهبی بودن در زندگی خصوصی دختران و زنان از یک سو و عوامل اقتصادی و اجتماعی از سوی دیگر با گذران اوقات فراغت آنان رابطه وجود دارد،  چه از لحاظ میزان اوقات فراغت و چه به لحاظ  نحوه گذران اوقات فراغت در درون ویا بیرون از خانه و رضایتمندی آنان از گذران اوقات فراغت.  بر این اساس بهبود و ارتقای گذران اوقات فراغت دختران و زنان معمولا به عوامل مختلف فرهنگی و هم مادی بستگی دارد.

وقتی با دختران در نقاط مختلف شهر صحبت می کنیم، بخوبی این مسأله خود را نشان می دهد. ریحانه دختری که در محدوده شمال شهر زندگی می کند، مهم ترین تفریحات روزمره خود را خرید ورفتن به رستوران بیان می کند.

ولی مریم که درمرکزشهرزندگی می کند، رفتن به کوه را دراوقات فراغت  بهترین تفریح  می داند.

بهترین تفریح سارا که در غرب تهران ساکن است، خرید وکتاب خواندن دراینترنت است.

اما نفیسه دختری که خانه شان درحوالی شرق تهران ، از  رفتن به سفر و وبگردی به عنوان  بهترین تفریح خود یاد می کند.

زهره هم که یک دختر مذهبی است،سفر زیارتی و مهمانی های دوستانه با دخترهای مثل خودش را ترجیح می دهد.

سر زدن به پارک هم تفریح بعضی از دختران و زنان است که تا حدودی همراه با مشکلات و عوارضی برای آنهاست.

گشتی در خیابانها و مراکز خرید زدن برای بسیاری از دختران و زنان هم تفریح حساب می شود، مخصوصا در فصولی که هوا خوب است و وقت بیشتری را می توان در بیرون خانه گذراند. ولی راستی این تفریح خوبی است؟

در کل زمینه تفریح سالم چقدر برای دختران چقدر مهیاست؟ دختران چقدر می توانند از امکانات تفریحی بدون دغدغه استفاده کنند؟

 

تفریح دختران جوان و آسیب ها

 در دهه های اخیر بعضی تحولات  فرهنگی و اجتماعی سبب شده که زنان ودختران بیشتربه  فضاهای عمومی جامعه وارد شوند و سبک زندگی شان هم تغییرکند. حالا دیگر زنان ودختران جوان برای سلامت ، سرگرمی و فعالیتهای فراغتی اهمیت بیشتری قائل می شوند . پژوهش های اخیر نشان می دهد الگوهای اوقات فراغت دختران جوان شهری به ویژه در اقشار متوسط در حال تغییر است که این موضوع در شهر تهران بیشتر به چشم می خورد .اما با محدودیت ها وموانعی که امروزه برای حضور دختران در بیشترفضاهای عمومی شهری وجود دارد ، عملاممکن است اوقات فراغت این قشر به مکانهای سر بسته ای که آسیب های بیشتری در پی دارد، کشانده شود.

سیاست های فرهنگی می تواند زمینه گذران فعال، خلاقانه و غیر آسیب زای اوقات فراغت دختران جوان را فراهم کند.

از طرفی تمایل در جامعه هایی مثل جامعه ما رواج شیوه های زندگی متجددانه و مدرن به بحرانهای دامنه دار درمیان اقشار وطبقات گوناگون  دامن می زند.این در حالی است که درهمین جوامع  نقش ها وانتظارات از زنان ودختران هنوز در فضای سنتی مطرح است. به این ترتیب طبیعی است که بسیاری از دختران و زنان در جوامع مذکور و در مقوله هایی مثل تفریح و گذران اوقات فراغت  دچار نوعی دوگانگی وتضاد درنقش می شوند که همین می تواند زمینه ای برای بروز آسیب های مختلف اجتماعی گردد.

 

 

شادی و نشاط یک نیاز فطری است

سراغ مجید ابهری، متخصص علوم رفتاری وآسیب شناسی اجتماعی رفتیم تا درمورد تفریح و فراغت دختران و زنان در جامعه مان با او صحبت کنیم.

 در این زمینه وی گفت: شادی و نشاط یکی از نیازهای فطری انسانها بدون توجه به جنس و سن آنهاست. درجه نیاز به شادی با توجه به سن و جنس هم تفاوت هایی دارد. یک جوان و نوجوان بیشتر از یک سالمند به نشاط محتاج است. دختران و پسران در جامعه ما برای پرکردن اوقات فراغت و تولید نشاط و شادی برنامه های مختلفی  دارند که بسیاری از آنها اتلاف وقت است. متاسفانه والدین و نهادهای فرهنگی ما هم فقط در ابتدای تابستان  با تعطیلی مراکز آموزشی به فکر اوقات فراغت فرزندان می افتند و با پایان تابستان،  پرونده اوقات فراغت بسته می شود. بودجه های هنگفت و سرسام آور برای پر کردن اوقات فراغت هزینه می شود اما باز، پاساژگردی، خیابان گردی و گردش در پارک، اصلی ترین ابزار تفریح جوانان ما بویژه دختران است. مهمترین زیان پاساژگردی علاوه بر تحمل آزارهای گفتاری و فیزیکی ازسوی افراد ناهنجار وبیمار، تولید هزینه کاذب در زندگانی می باشد که این هزینه در خانواده های متوسط و کم درآمد بسیار موثر بوده و در پاره ای از اوقات موجب بروز اختلاف، تنش و درگیری می گردد.

ابهری خاطرنشان کرد: ایجاد نیازهای کاذب درجوانان و نوجوانان و شرکت در رقابت های غیرمتعارف از عوارض خیابان گردی و پاساژگردی است . رفتن به پارک هم برای بعضی دختران و زنان یک تفریح حساب می شود. متأسفانه دیده شده که  درپارکها هم برای آنها  مشکلاتی بوجود می اید که ممکن است خاطره تلخ آن مانع از حضور مجددشان در این فضاها  گردد. اختصاص یک پارک و مکان برای زنان و دختران در سطح تهران، قدم بسیار مثبت و ارزشمندی است. اما یک پارک با توجه به جمعیت فراوان دختران و زنان در شهری مثل تهران قطره ای از دریای نیاز آنها را برآورده می کند.

وی در ادامه گفت: ایجاد مراکز تفریحی و رفاهی ویژه دختران و زنان همراه با  فرهنگ سازی و ایجاد بسترهای فکری و فرهنگی برای نحوه پرکردن اوقات فراغت توسط این قشر عظیم لازم است . ضمن این که باید  آموزشهای لازم به دختران در مواقع مواجهه با آزارها یا حوادث خیابانی داده شود. ایجاد فضاهای سایبری سالم ویژه دختران و زنان در قالب شبکه اجتماعی هم می تواند از ابزارهای سالم سازی نشاط و تفریح  برای دختران و زنان باشد . اگر قرار باشد دختران و زنان ما تفریح سالم و تعریف شده خوبی در جامعه نداشته باشند، ناچار به همین کارهای بیهوده و بعضا مضر رو می آورند که نه خودشان واقعا لذتی می برند و نه خانواده ها در بسیاری موارد از این نوع تفریحات دختران راضیند. البته  این مخالفت منطقی هم هست. چون مثلا درمرکز خرید گشتن ، چه تفریحی می تواند باشد؟ یا  پیاده روی  در خیابان پر ترافیک و همراه با  آزارهایی که متوجه دختران و زنان می شود، نه تنها  نشاط واقعی ایجاد نمی کند، بلکه عوارض بدی برای فرد و جامعه ببار می آورد.

 

پس لازم است مسئولان امور فرهنگی – اجتماعی و متولیان امور اداره شهرها ایجاد زمینه تفریح مناسب، مطبوع، سالم و سازنده برای فرد و جامعه را در دستور کار خود قرار دهند و در این مورد مخصوصا دختران و زنان را از یاد نبرند.

  اوقات فراغت می تواند فرصتی برای کارها و فعالیت هایی مثبت و سازنده ای باشد که به فرد امکان رشد و شکوفایی می دهد و برای جامعه هم مفید است. پس چرا غالبا  اوقات فراغت برای افراد معنای بیهودگی و بطالت را می دهد و برای جامعه هم موجب آسیب و دردسر می شود. شاید چون آن را جدی نگرفته ایم، و این مخصوصا به مسئولین امورشهری و متصدیان فرهنگی بر می گردد.

 

سحر آرام/انتهای متن/