من كيستم؟

يك شنبه ، ١٣ ژانويه

امروز “جول جانسون “اومد كليسا كه باعث پيروزي “باني”شد.

باني به من گفت كه بعد از بحث اون شب، عمداً اونو دعوت كرده . ( فقط براي اين كه به من حرفش را ثابت كنه).اين يه حركت هوشمندانه از طرف “باني “بود. فكر مي كنم اون روز همه خيلي خوب به “جول” خوش آمد گفتند.اون حتي يه سري سؤال هاي مفهومي پرسيد كه “جرج” خيلي خوب از پس همه سؤال هاي اون بر اومد.

بعد از برنامه ي انجمن جوانان كليسا، چند نفري از دوستان ، تو پاركينگ دور هم جمع شديم؛ قبل از اين كه باني و جني برن سر كار، با هم دوستانه در مورد سياه ها و سفيد ها حرف زديم . جول خنديد و گفت:” آره، كليساتون مخصوص سفيد پوست هاست. خيلي خوب و خوشگله.

اون موقع بود كه من تازه متوجه شدم كه به جز يه خانواده ي ويتنامي و يه زوج اسپانيايي اساساً كل كليسا سفيد پوست اند. ولي بايد از اين تعجب كنم كه چرا تا حالا متوجه اين موضوع نشده بودم. شايد باني راجع به من راست مي گفت.

جول گفت:” ولي خيلي احساس بدي نكنيد. كليسايي كه مادر و خواهر من هم مي رن با اينجا فرقي نداره. شك دارم يه سفيد پوست حتي از كنار درِ اون كليسا رد شده باشه.”

باني با يك نگاه مشتاقانه پرسيد:” چرا اين جوريه؟”

جول گفت:” بهش مي گن تفكيكِ سفيد از سياه.هميشه همين طور بوده. در حقيقت، اين جريان قبلا خيلي وحشتناك تر از اين بوده كه الان هست.” با تعجب گفتم:” به نظرم تو اين چند دهه اخير پيشرفت كرديم!.”

جول آرام گفت:” مي خواين يه كلاس تاريخ شناسي آفريقايي،امريكايي تشكيل بديم؟”

جني گفت:” ولي من فكر مي كردم الان ديگه مشكل نژاد سفيد و سياه نداريم! همه با هم در يك سطح هستيم ، وهمه چيز واسه مون برابره. منظورم اينه كه مگه تفكيك نژادي واسه ي دهه ٦٠ نبود؟ همون جريان اتوبوس ها و اينا.”

جول سرش را تكون داد و انگار كه داره به يه عده بچه پيش دبستاني درس ميده، چشماش را چرخوند و گفت:” خوب، يك سري تغييرات را با زور مي شه ايجاد كرد؛ مثل ريختن تعدادي بچه تو اتوبوس و اين كه مجبور شون كنن به اين كه مايل ها دورتراز شهرشون به مدرسه اي برن كه هيچ كس را اونجا نمي شناسن.” جول با اطمينان و قاطع ادامه داد وگفت:” ولي تغييرات پايدار بايد در قلب آدم به وجود بياد.”

.مي دونستم جول آدم عميقي است ؛واقعا اعتراف مي كنم كه تحت تاثير قرار گرفتم

ادامه دارد….

برگرفته از رمان who I am نوشته:M elody Cartson

ترجمه: ریحانه بی آزاران