سال نهنگ یا اژدها

سرویس خبر به دخت/

نامیدن هر سال به نام یک حیوان، بیشتر در اثر عوامل اعتقادی یا فرهنگی در تقویم بعضی از ملل مرسوم شده است. این نوع عوامل از ریشه هایی سرچشمه می گیرد که با تقویم این گونه ملل در ارتباط است.

تقویم ترکی – مغولی، از حدود قرن هفتم هجری قمری یعنی پس از استیلای مغول بر ایران، به تقویم ایرانیان راه یافت. این تقویم از نوع شمسی – قمری است، بدین معنی که سال آن و ماه های آن قمری است. اسامی 12 ماه قمری این تقویم در ترکی به ترتیب به معنی : ماه اول، ماه دوم و… نامیده می شود. این تقویم دارای دوره 12 ساله حیوانی است کهدر چین مرسوم بوده، اسامی معادل فارسی سالهای آن، به ترتیب عبارتند از : موش ، گاو، پلنگ، خرگوش، نهنگ، مار، اسب، گوسفند، میمون، مرغ ، سگ و خوک است.
در ایران، استفاده از این تقویم در دوره صفویه(907 تا 1135 هجری قمری) متداول شد. از آن زمان تا اواسط قرن سیزدهم هجری قمری که جایگزین تقویم جلالی شد، بیشتر در امور دولتی و شرح وقایع تاریخی، در کنار تقویم های هجری قمری، جلالی و غیره استفاده می شد. در سال 1329 هجری قمری( مطابق 1289 هحری خورشیدی برجی) ، تقویم شمسی برجی به جای این تقویم رایج شد. از آن سال با حلول سال جدیدنام همان حیوان سال چینی بر سال شمسی نهاده می شود. در هند و آسیای دور و نزدیک بر اساس فرهنگ منطقه ای خود نام حیوانانی بر ماه و سال خود می گذارند./انتهای متن/