مادران خوب فرزندان خوب

سرویس فرهنگی به دخت/

مادر شهید اشرفی اصفهانی

«بیگم خانم» از خاندان سادات مؤیدی اصفهان، همسر میرزا اسدالله و مادر «آیت الله عطاءالله اشرفی اصفهانی» بود. خداوند به این بانو و همسرش پنج همسر و یک پسر عطا کرده بود. این بانو با همراهی همسرش آموزش قرآن و مقدمات و الفبای فارسی را در کودکی برای دخترها و پسرش خود به عهده گرفت. چون معتقد بود خود با محبت و تدبیر بهتر می تواند به کودکانش آموزش دهد[1].

مادر سپیده کاشانی

مادر «سروراعظم باکوچی» که بیشتر مردم ایران او را با تخلصش یعنی «سپیده کاشانی» میشناسند، از چهارسالگی آموزش سوره های کوچک قرآن را به دخترش آغاز کرد. کمی بعد که دخترش سوره های زیادی از جزء سی را حفظ کرده بود، شروع به آموزش اشعاری از حافظ، سعدی و مولانا به او کرد. مادر خود آن اشعار را حفظ بود و با خواندن چندباره برای سروراعظم، دختر را به یاد گرفتن آن اشعار تشویق می کرد. سپیده کاشانی همیشه از نقش طبع لطیف مادر در موفقیت های ادبی اش صحبت می کرد[2].

مادر علامه جعفری

مادر «علامه محمد تقی جعفری» بانویی درس خوانده و بسیار معتقد بود. محمدتقی که چهار ساله شد، مادر شروع کرد به یاد دادن او قرآن. هوش عجیبش مادر را به تعجب می انداخت. سوره ها را خیلی سریع حفظ می کرد. برای همین مادر شروع کرد به یاد دادن حروف الفبا و خواندن و نوشتن به پسر و محمد تقی هم با ولعی باورنکردنی یاد می گرفت. هشت ساله که شد، گلستان و بوستان سعدی را با مهارت زیادی می خواند و برای همین وقتی مادر خواست او را در مدرسه «اعتماد» تبریز ثبت نام کند، معلم های مدرسه گفتند چون سواد دارد، باید از او امتحان بگیرند که ببینند بهتر است سر چه کلاسی بنشانندش. امتحان که گرفتند بردندش سر کلاس چهارم دبستان. آن سال محمد تقی شاگرد دوم کلاس چهارم شد[3].