اجازه خانم! می شه یه بار دیگه بگین؟
تدریس هیچ وقت کار آسانی نبوده، ولی با حال و هوای دا نش آموزان امروزی که به جای درس ، سرگرم انواع رسانه مثل اینترنت ، ماهواره ، تلفن همراه (دائما همراه) و دوستی های….هستند ، درس دادن کاری ست بسیار سخت..
سرویس اجتماعی به دخت/
“بچه ها سوالی دارید ، همین جا بپرسید بعد از درس دیگه توضیح نمی دم… “
غیر از بچه های زرنگ که مشکلی برای درک مسائل ریاضی ندارند و عده ای دیگر که از عکس العمل هاشون می فهمم سر کلاس حاضرند و هوشیار ، بعضی ها آن چنان در عالم خیال غوطه ورند که باید با ضربه گچ و کتاب بیارمشون سر کلاس.
تدریس هیچ وقت کار آسانی نبوده، ولی با حال و هوای دا نش آموزان امروزی که به جای درس ، سرگرم انواع رسانه مثل اینترنت ، ماهواره ، تلفن همراه (دائما همراه) و دوستی های….هستند ، درس دادن کاری ست بسیار سخت..
-چند دفعه بگم مشغولیت های فکریتون رو بگذارید پشت در و با شش دنگ حواستون بیایید سر کلاس؟
تذکر و توصیه و حتی تنبیه جلوی سر به هوایی این دخترای دبیرستانی را نمی گیرد.روی کمک خانواده هایشان هم همیشه نمی شود حساب کرد . گاهی صحبت با آن ها لایه های پنهان مشکلات را آشکار می کندو کار پیچیده تر می شود.
-رویا بگو موضوع درس امروز چی بود؟
-اجازه خانم می شه یه بار دیگه بگین؟!
-من فقط موضوع رو پرسیدم نه توضیح درس رو!
سرش را پایین می اندازد، در حالی که امثال او همچنان در عالم هپروتند و این سوال و جواب هم باعث تمرکزشان نشده.
بچه ها بیرون از مدرسه هزار و یک دلیل ( البته غیر منطقی ) برای تنبلی کردن دارند .خصوصا وقتی کنار هم قرار می گیرند با تسری دیده ها و شنیده های شان به یکدیگر تاثیرات بدی از هم می گیرند، اما آیا مدرسه مکانیزم های آموزشی لازم را برای جلب توجه دانش آموزان ندارد ؟
به نظر می رسد اگر محتوای کتاب های درسی به شکل سهل الفهم و با زبان روز نوشته می شد،هم کار معلم آسان تر بود و هم دانش آموزان با انگیزه و شوق لازم به تحصیل روی می آوردند. کاربردی نبودن بسیاری دروس این سوال همیشگی دانش آموزان را به دنبال داشته وداردکه:
” خانم اجازه! خوندن این درسها چه کمکی به ما می کنه و کجای زندگی به کارمون میاد؟ “
می دانم که نظام آموزشی در حال تغییر و اصلاح است و می دانم که با اجرای این تغییرات نسل های آینده دیگر به سبک شاگردان ما درس نخواهند خواند ؛ اما تا رسیدن موج اصلاحات آموزشی به مقطع دبیرستان ،این معلم است که باید با استفاده از خلاقیت و ابتکار ، تشویق و کمی متفاوت بودن ، دانش آموزانی را که با ذهنی گریزان به مکتب آمده اند، نرم نرمک با درس آشتی بدهد و مانع از افت تحصیلی آن ها بشود. ضمن آنکه کیفیت تدریس و کار خود را نیز تضمین می کند .
عصمت انوریان /انتهای متن/