تو را همین گونه که هستی می خواهم

زینب ۳۱ ساله از حس خوشبختی اش در کنار مجید ۳۷ ساله  اینطور برامون میگه :

 
پذیرش بی قید و شرطِ یکدیگر بالاترین خوشبختیست

این که همسرم رو درست شناختم، همین جور که هست پذیرفتمشون  و درک شون می کنم و همسرم هم نسبت به من همین گونه هستن، برای ما بالاترین خوشبختیه. ما همدیگه رو همین طوری که هستیم، دوست داریم.

این که بدونیم چی می خواهیم از زندگی و چی نمی خواهیم و این که قانع باشیم به داشته هامون؛ و همچنین گذشت و چشم پوشی از خطاهای هم از دیگر عوامل رابطه ی صمیمانه ی ماست.

مشکل همسرم‌مشکل منم هست

تو زندگی ما هم مثلِ اکثر زندگی ها مشکلاتی بوده  که با همفکری و صحبت در موردشان و این که باور کردیم مشکل همسرم مشکل من هم هست و هر وقت مشکلی برای یکی از ما پیش اومد، سعی کردیم تا اون مشکل حل بشه. در واقع هر دو خودمون رو موظف می دونستیم که خودمون رو درگیرش کنیم و راه حلی براش پیدا کنیم.

امنیت خاطر حال مون رو خوش می کنه

حال خوب داشتن آرامش و امنیت خاطراست که با کم کردن توقعات و خواسته ها و در واقع با متعادل کردن اونها به این مهم رسیدیم.

حس باارزشِ دوست داشتن و دوست داشته شدن

فکر می کنم اگر ازدواج نمی کردم وقت و زمان طلایی زیادی از عمرم رو تلف کرده بودم حتی اگر به بهترین و بالاترین مدارک و مدارج علمی و … هم رسیده بودم باز چیزهای با ارزش زیادی رو از دست داده بودم مثل تجربه زندگی مشترک ، داشتن فرزند، حس دوست داشتن، حس گذشت کردن به خاطر دوست داشتن و عشق ورزیدن.

درک استقلال و دلبستگی با ازدواج

ازدواج انگیزه های مادی مثل تلاش برای داشتن شغل و کسب درآمد رو به من داد. و چیزهای معنوی مثل آرامش، مثل حس خوب همسر بودن، حس خوب مادر بودن رو بدست آوردم.

/انتهای متن/