در سطح جامعه چقدر احساس امنیت می کنید؟

 سوم مرداد مصادف با ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها و روز دختر است.

 دختر درکلام اسلامی هدیه  خداوندی و رحمتی است که به خانواده هدیه می‌شود وشکرانه این هدبه درنحوه رسیدگی و مراقبت  بهینه  از اوست.

 امروزه قرن ها از زمانی که عرب جاهلی دختران را زنده به گور می‌کرد، می‌گذرد. حالا دیگر دختران درگوشه وکنار جهان پای به پای پسران درعرصه‌های مختلف افتخارآفرینی کرده ودر مواردی گوی سبقت را از آنها می‌ربایند. دختران افتخارآفرینی  کیمیا علیزاده، خواهران منصوریان و و همین طورشادروان مریم میرزا خانی و دختران نام آور دیگر درعرصه های مختلف با وجود نابرابری‌های اجتماعی موجود برای کشورایران  افتخارکسب کردند تا ثابت کنند در هر شرایطی می‌توان درخشید وقوی ظاهر شد. این افتخارات بخشی از دِینی است که این دختران به عنوان فردی از جامعه مدنی به این جامعه ایفا کرده‌اند. لیکن باید دید جامعه و مسئولین تا چه میزان دِین خود را به دختران این سرزمین ادا کرده اند. شاید بیان جملاتی با بار منفی و کمی تلخ در این روز شایسته نباشد لیکن در روزی که  به نام دختران نامگذاری شده است، بیان مشکلات و کاستی‌های موجود درخصوص آنها امری است اجتناب ناپذیر. از آنجا که اولین وضروری ترین بخش از نیاز هر انسان در اجتماع بحث امنیت اجتماعی است در این گزارش سعی کردیم به این مقوله از دیدگاه زنانه بپردازیم.

درست است که میزان امنیت برای دختران و  زنان جامعه ما در مقایسه یا خیلی از کشورهای پیشرفته و هم عقب نگه داشته شده بیشتر است، اما قطعا برای همین میزان از ناامنی و ناهنجاری هم در مورد دختران و زنان در جامعه مان هم باید چاره اندیشی کرد.

متأسفانه این روزها شاهد اخبار ناخوشایندی از قتل و تجاوز به زنان و دختران هستیم؛ یک روز خبر قتل آتنا دختربچه معصوم پارس آبادی و روزی دیگر خبر تجاوز به دختر بچه‌ای توسط ناپدری منتشر می‌شود و در آخرین خبر شاهد دزدیده شدن یک دختر بچه هشت ماهه به همراه ماشین پدرش و نهایتا فوت دردناک این دخترک در ماشین رها شده در خیابان بر اثر گرسنگی و تشنگی و شدت  گرما هستیم. چه بسا موارد بسیار دیگری از این خشونت‌ها در خانه یا محیط اجتماعی که به دلایل مختلف مسکوت مانده است. با توجه به گزارشات رسیده و موارد خشونت این گونه به نظر می‌رسد که ناامنی تنها در بیرون از محیط خانواده زنان ودختران را تهدید نمی‌کند بلکه در مواردی محیط خانواده را که باید کانون امنیت و آرامش باشد، به منبعی برای خشونت و  ناامنی بدل می کند.

برای این که نظر خود زنان و دختران جامعه مان را از طبقات مختلف اجتماعی بدانیم در مورد امنیت اجتماعی ، بسراغ چند تن از آنها رفته اینم تا نگاه خودشان را در این مورد بدانیم.

به دخترانم آگاهی می دهم

سهیلا س. خانه دار، مادر دو فرزند دختر و تحصیل کرده رشته حقوق در پاسخ به این پرسش خبرنگار به دخت که تا چه میزان در جامعه برای خود و دختران تان احساس امنیت می‌کنید می‌گوید:

 در ساعات روز که هوا روشن است احساس امنیت دارم ولی با تاریک شدن هوا اگر تنها باشم، سعی می‌کنم خود را به موقع به خانه برسانم. البته اگر در یپرون خانه در کنار همسرم باشم، شب هم  احساس ترس ندارم.

وی در ادامه می‌گوید:

 در مورد دخترها طبیعی است نگرانی من بیشتر است، خصوصا اگر دخترم در زمان تاریکی هوا بیرون از منزل باشد تا بازگشتش دلواپس هستم. در خیلی موارد هم به دلیل اینکه معمولا با دوستان دخترها آشنا هستم کمتر دچار نگرانی می‌شوم مگر اینکه اتفاقی در سطح شهر افتاده باشد و دخترم به محل حادثه نزدیک باشد.

 سهیلا فقر اقتصادی، بیکاری و روحیه افسردگی را از دلایل موجد ناامنی می‌داند ومی‌گوید:

وجود این آسیب ها و سطح پایین مطالعه در جامعه که باعث ناآگاهی می شود و بالا بودن فحشا در شهرهای بزرگی مثل تهران زمینه ساز ناامنی است ومن بالشخصه سعی کردم از کودکی فرزندانم با دادن آگاهی و اطلاعات صحیح از طریق خرید کتب مرتبط ، ذهن آنها را به خطرات پیرامون آگاه کنم ولی هرگز در آنها ایجاد ترس نکردم زیرا اگرچه ناامنی وجود داره ولی بهترین شیوه مصون کردن  بچه ها تنها دادن آگاهی است تا به موقع از خود مراقبت کنند.

بیان بیماری های جنسی روانی تابو است

نگار22 ساله ، فارغ التحصیل رشته روان شناسی ومجرد است. او در باره عوامل ناامنی برای دختران و زنان می‌گوید:

معمولا در سطح شهر احساس امنیت دارم ولی در مناطق جنوبی شهر این احساس را ندارم. در ساعات آغازین صبح وساعات تاریکی هوا اگر تنها باشم احساس ناامنی دارم . بارها در تاکسی، مترو وحتی محل کار خشونت کلامی و رفتاری را تجربه کرده‌ام وگمان می‌کنم دلیل این ناامنی ها جدا بودن بیش از حد دو جنس از هم است، طوری که ولع آدمها را زیاد کرده است.هرچیزی اگر منع شود اشتیاق افراد را بیشتر می‌کند واز طرفی شاید میزان بیماری‌های جنسی روانی درجامعه افزایش یافته ولی به دلیل اینکه صحبت از آنها نوعی تابو محسوب می‎‌شود، کسی به دنبال درمان نمی‌رود.

ماهواره و پول حرام عامل ناامنی است

مهناز 37 ساله محجبه، خانه دار ومادر دو فرزند است که درسطح جامعه احساس امنیت دارد، می‌گوید: به نظر من دلیل ناامنی بی ایمانی ووجود ماهواره در خانه‌هاست. خوردن مال حرام وعدم وجود خدا در زندگی برخی باعث می‌شود دست به هرکار بزنند. به نظر من خوب وبد بودن افراد به خودشان بستگی دارد ونه به دولت وکشوری که در آن زندگی می‌کنند.

هریک از این دختران و زنان که در گفت و گو با به دخت شرکت کرده اند؛ نظرات خاصی راجع به مقوله امنیت  و دلایل  ناامنی دارند. آنچه وجه تشابه این نظرات است این است که ناامنی به طور کل و شایع در تمام ساعات ونقاط شهری نیست بلکه در برخی ساعات و برخی از اماکن این آسیب شایع تر است.

اما نظر صاحب نظران در باب این مقوله چیست؟ برای این منظور در بخش دیگر این گزارش به سراغ چند تن از کارشناسان و آسیب شناسان اجتماعی رفته ایم.

ادامه  دارد..

/انتهای متن/