13 راه عملی برای رفع لجبازی کودکان

از زمان از شیرگرفته شدن ، کودک بتدریج به « خود » توجه و آگاهی پیدا می کند و در سن سه سالگی این آگاهی آشکارتر می شود . با رشد این آگاهی ، کودک در بدست آوردن آزادی و استقلال تلاش می کند . از نمودهای این پدیده ، مخالفت هایی است که از کودک سر می زند به طوری که گاه کودک برعکس کارهایی را که به او گفته می شود، انجام می دهد . این قبیل نافرمانی ها معمولا موقتی است و در صورتی که حالت شدید و بیمارگونه نداشته باشد ، عادی و طبیعی است .

نافرمانی یا استقلال؟

در حدود سنی سه تا هفت سالگی حالت نافرمانی در کودکان شدید است. زمانی که کودک اصرار می ورزد که خود قاشق را به دست گیرد و غذا بخورد یا برخی کارهای خود را انجام دهد، در واقع به دنبال به دست آوردن استقلال است .

گرایش به استقلال لازمه رشد کودک است . یعنی  اگر این حس در کودک سرکوب شود ، به رشد او صدمه وارد می شود . پدر و مادر باید زمینه را برای برای رشد متعادل این میل فراهم آورند و آزادی های لازم را به او بدهند و آزادی او را محترم بشمارند . اما در این مورد نباید  زیاده روی کرد ، زیرا آزادی های بیش از حد سبب می شود که کودک به موجودی هوسباز و بی بند و بار تبدیل شود. پس والدین باید تا جایی که ممکن است کودک را از کارهایی که انجام می دهد، منع نکنند اما در جاهایی هم حتما باید قاطع باشند و در تصمیم خود پافشاری کنند و تسلیم اصرار و گریه قهر او نشوند .                                                     

راه هایی برای نشان دادن استقلال

کودک دوست دارد مستقل باشد و استقلال خود را به دیگران نشان دهد ؛ بنابراین  گاه برای اظهار و تثبیت  استقلال خود  لجبازی می کند .

برای برطرف ساختن این گونه لجبازی ، باید زمینه های نشان دادن استقلال کودک را فراهم آورد :

• از همان شش ماهگی ، که کودک دوست دارد خود شیشه شیر یا آب را بگیرد ، کم کم اجازه بدهید این کار را به صورت مستقل انجام دهد .
• حتی در سنین قبل از دو سال ، برخی از کارها را به او بدهید تا انجام دهد و شادمانی خود را از این کار به او نشان دهید .
• در مهمانی ها اجازه دهید کمک کند و برخی از کارها را در حد توانش به او بسپارید ؛ چنانچه اگر از انجام آن ناتوان شد ، چشم پوشی کنید .
• گاه نظر او را جویا شوید حتی اگر پرسشی را می پرسد ،گاه ابتدا نظر و پاسخ خود او را جویا شوید . چنانچه نظری مناسب داشت ، همان را تایید نمایید و اگر نظرش مطابق واقع نبود، با زیرکی پاسخ درست را به او بگویید اما نظر او را مستقیم رد نکنید .
• در جمع ، او را شرمنده نسازید . هرگز نگویید « این کار به تو ربطی ندارد » ، « برو با بچه ها بازی کن » ، « وقتی بزرگ ترها حرف می زنند دخالت نکن ، تو چی کاره هستی » و…
• در نزدیک به سن هفت سال  اجازه بدهید برخی از گزینه ها را برای خودش خودش انتخاب کند ؛ از چند نوع لباس یا کفش اجازه بدهید ، یکی را که او می خواهد انتخاب نماید .
• وقتی کسی چیزی را از او می پرسد ، بگذارید خود کودک پاسخ دهد ، شما به جای او پاسخ ندهید.
• اجازه بدهید آنچه را در پارک ، مهمانی ، بازی با همسالان و … دیده ، تعریف کند و شما به سخنان او گوش دهید .
• اجازه بدهید با دستان خود پول به فروشنده بدهد یا آن را در صندوق صدقات بیندازد .
• اجازه دهید بستن یقه لباس و دگمه پیراهن و صاف کردن لباس را در خودش انجام دهد .
• از مراقبت های خیلی شدید و نازپرورده پرهیز نمایید .
• در ناسازگاری او با برادر یا خواهرش دخالت نکنید .
• بگذارید خود کودک برخی لباس هایش را بپوشد .

انجام این نکته های ظریف و به ظاهر کوچک ، استقلال کودک را تامین می کند و حس مستقل بودن وی را ارضا می نماید .

/انتهای متن/