چرا موقع دعوا با شوهرم خنده ام می گیره ؟
گاهی خندیدن هم بیماری می شود ، خنده های عصبی و اضطرابی از این دسته هستند. مشکل یک کاربر به دختی همین بوده که دکتر فرشته نقدی پاسخگوی این سوال او بوده است.
باعرض سلام وخسته نباشید خدمت شما مشاور عزیز
من 13 ساله ازدواج کردم و سی ودوسالمه، من وقتی عصبی میشم نمی توانم خودم روکنترل کنم و در اوج عصبانیت خنده ام میگیره.
در جرو بحث باهمسرم همینطورم. منتها وقتی همسرم خیلی عصبانی میشه و من هم خنده ام میگیره، اون بیشتر عصبانی میشه و فکر میکنه میخوام بیشتر عصبانیش کنم. اصلا هم این اخلاق رو دوست ندارم حتی تو تنبیه کردن بچه هامم به مشکل برخوردم و با لبخند من اونا هم منو جدی نمی گیرند.
لطفا میشه منو راهنمایی کنید.
سپاسگزارم ازتون
پاسخ مشاور:
سلام عزیزم، مسئله مهمی را مطرح کردید که حتما باید کاری برایتان بشود.اما متاسفانه اطلاعات ما درباره شما و مشکل تان بسیار اندک است. این مساله کاملا نیاز به ارزیابی و تشخیص دقیق دارد.
از چه زمانی مشکل شروع شده؟ آیا از ابتدا بوده یا نه؟مسائل کودکی تان چه بوده؟ آیا این خنده رفلکسی است یا برای گریز از حل مساله است؟
بهر حال این خنده اختلالی در بروز هیجانات و عواطف به صورت مناسب و مؤثر در پاسخگویی به مسائل است.
در کل اينكه ما چگونه خشم، عصبانيت،خوشحال بودن و هريك از احساسات و افكارمان را نشان مي دهيم به مهارت هاي ما بستگي دارد.
گاهی يك سري مقاومت هايي در افراد وجود دارد كه به جاي رفتار مرتبط با شرايط به صورت ناخوداگاه رفتار ديگري را انتخاب مي كنند مثل خنديدن از موقعيت هاي ناراحت كننده.
البته ممکن است شما از اين رفتار نتيجه خوبي گرفته باشيد. چون بعضي مواقع شوخي مي تواند در شرايط سخت كمي لحظه را آرام تر كند .(یا گاه در کودکی که ابراز احساسات صحیح و بجا منع شده، این یک نوع مکانیزم دفاعی برای ارام سازی خود برای رفع استرس و اضطراب بوده است). به هر حال مهم آن است که در نظر گرفته شود كه آن شرايط چه شرايطي است.
زماني كه خنده تان مي گيرد همان لحظه از خود محكم سوال كنيد که چرا مي خندي.
در آن لحظه سعي كنيد به حل مسئله فكر كنيد. خنديدن و يا حتي بعضي رفتارهاي ديگر مي تواند يكجور فرار از موقعيت هاي اضطراب زا باشد.
پيشنهاد مي دهم در دوره هاي آموزش مهارت هاي حل مسئله وهمين طور مديريت اضطراب و يا مديريت رفتار شركت كنيد تا بتوانيد با مسوليت بيشتري شرايط را مديريت كنيد.
بعلاوه توصیه می کنم به یک روانپزشک مراجعه کنید که ابتدا او تشخیص مشکل بدهد.
انشاءالله راه حل مناسبی با توکل به خدا وکمک گرفتن از مشاور و روانپزشگ به دست می آورید. معمولابا پرسش و پاسخ تنها ما به نتیجه درست دست نمی یابیم. مراجعه حضوری در این موارد کمک خوبی است .
موفق باشيد.
/انتهای متن/
