زنان انقلابی از مبارزه در زمان پهلوی روایت کردند

به گزارش به دخت ، همایش” نقش زنان درانقلاب اسلامی”  با هدف آشنایی بیشتر نسل جوان با فداکاری های زنان انقلابی در دوران مبارزه با رژیم پهلوی ، باهمکاری انجمن حمایت از خانواده های ترور ومدرسه علمیه فاطمیه برگزار شد.                     

درابتدای همایش طاهری استاد حوزه خواهران درخصوص نقش مهم زنان درایجاد وحفظ انقلاب اسلامی  ضمن بیان خدمات متقابل زنان وانقلاب اسلامی و با استناد به سخنان حضرت امام در این مورد که انقلاب مرهون زنانی است که هم خودشان درخط مقدم مبارزه و در زندان ها بودند و هم پشتیبان همسران وفرزندان شان بودند و نیز نقش مهم زنان در دفاع مقدس  وپیشرفت های علمی وغیره، تاکید کرد که انقلاب اسلامی هم  به زنان ما عزت و رشد انسانی عطا کرد، تا جایی که زنان مسلمان همیشه خود رامدیون انقلاب اسلامی می دانند.

وی اضافه کرد:

زنان عالمه ومجاهده زیادی دربیداری اسلامی نقش داشتند، زنانی چون بانومجتهده امین، بانو علویه همایونی، شهیده بنت الهدی صدر، بانو طاهایی، زنان بزرگی از حوزه های علمیه و نیز بانو دباغ که زنی شجاع واسطوره مقاومت بود. این زنان پیروان واقعی حضرت زینب(س)بودند وهنوز هم این راه ادامه دارد. نمونه آن همسران جوان مدافعین حرمند.

وی در مورد الگوی این زنان مبارز اظهار کرد:

همانطور که رهبر درپیام به کنگره۶۰۰۰ زن شهیده درسال۹۱  فرمودند زنان ما الگویی را انتخاب کردند که نه زن شرقی است ونه زن غربی. ایشان همچنین بحث ولایت اجتماعی زنان را مطرح کردند؛ بحثی که شما طلبه های عزیز باید در آن تحقیق کنید.

طاهری در بخش دیگری از سخنان خود گفت:

باید ببینیم درآستانه دهه چهارم انقلاب در حوزه زنان چه مشکلاتی داریم وچه باید کرد، بی این که به سیاه نمایی بپردازیم؛ کاری که متاسفانه بعضی جریانات به نام دفاع از حقوق زنان می کنند. یکی از کارهایی هم که لازم است به آن بپردازیم نشان دادن نقش زنان در پیروزی انقلاب اسلامی است که هنوز هم شاید به خوبی روشن نشده باشد. برای همین هم ما امروز در خدمت چند تن از عزیزانی هستیم که دردوران خفقان پهلوی در زندان ها زیر شکنجه مقاومت کردند.

مبارزه و دستگیری یک دختر  16 ساله

در جلسه میز گرد که مجری کارشناس آن خانم لاجوردی(فرزند شهیدلاجوردی)، بود با حضور خانم ها  سلیحی، غیوران و  برزگار ششد.

خانم سلیحی سخنانش را با تجلیل از نقش زینب گونه زنان در انقلاب اسلامی و یادکردی از همسر شهیدش  لبافی نژاد آغاز کرد و گفت:

همسرم پزشک متخصصی و در عین حال بسیار متدین ومخلص بود. من ۱۶ساله بودم وایشان ۲۸ساله که ازدواج کردم . با یک مراسم ساده عروسی ما درسال ۵۴ زندگی  مشترک مان  را آغاز کردیم.  همان سال به همسرم برای ادامه تحصیل در امریکا بورسیه ای تعلق گرفته بود. او هم برای کسب تکلیف از حضرت امام نامه ای به ایشان نوشتند، امام فرمودند که برای کمک به مبارزه درایران بمان.

همسرم با من زیاد در مورد مبارزه با رژیم شاه ومقاومت برایم صحبت می کر.من هم سعی می کردم در مبارزاتش با او همراه باشم.  نه از قضایا با کسی صحبت می کردم و نه زیاد از او در مورد کارهایی که انجام می داد، زیاد سوال می کردم.

به حبس ابد محکوم شدم

درسال۵۴به تبریز رفتیم و آنجا خداوند به من پسری داد. در تبریز دریک خانه تیمی زندگی می کردیم. روزی که دستگیرش کردند، وقتی دیدم زمان مقرر به خانه نیامد، حدس زدم دستگیر شده. برای  همین بلافاصله  با نوزادم سوار اتوبوس شدم و به تهران آمدم. درتهران ظرف ۲۴ساعت ساواک مرا دستگیر کرد. بعد از دستگیری همسرم رابا وضع ناجوری دیدم، دست هایش را از آرنج شکسته بودند، سر وصورت و دهانش خون الود بود و با کابل حسابی او را زده بودند. در زندان منوچهری،ثابتی وعضدی را هم دیدم که از شکنجه گران ساواک بودند و فهمید م که همسرم به هفت بار اعدام محکوم شده است. بالاخره هم درچهار بهمن به شهادت رسید. قبل از شهادت با او یک ملاقات درزندان داشتم که سفارشاتی به من کرد و گفت：وقتی  از زندان بیرون آمدی، هیچ وقت نگوخسته شدم و به مبارزه ادامه بده و به راهت مطمن باش .دقت کن همرزم های مذهبی داشته باشی(باتوجه به انحراف مجاهدین خلق). جنازه همسر شهیدم را به دریاچه نمک قم انداختند وماهیچ وقت نتوانستیم  به مزارش برویم.من هم به علت سن کم در دادگاه اطفال محاکمه شدم وبه جرم اقدام علیه امنیت کشوربه حبس ابد محکوم شدم ولی بعد از۲سال با پیروزی انقلاب اسلامی آزاد شدم.

/انتهای متن/