شخصیت های کارتونی که محکم و مسئولیت پذیر بودند

فاطمه قاسم آبادی/

از زمانی که تلویزیون و ویدئو آمد، کارتون ها در تمام دنیا جزئی جدایی ناپذیر از زندگی بچه ها شدند. کودکان دنیای کارتون ها را دوست دارند و آن را باور می کنند؛ آنها گاه خود را در جای شخصیت های اصلی می گذارند و پا به پای آنها در ماجراجویی های شان شرکت می کنند.

نوستالژی رنج بی مادری

در کارتون های قدیمی از نوستالژی های مشترک زیادی استفاده می شد که نبود و فقدان مادر یکی از آنها بود. مادر شخصیت های اصلی ( قهرمان ) به علت دزدیده شدن ، فشار کار، ترک خانه و… هرگز پیش شخصیت اصلی حضور نداشتند و این اتفاق اغلب برای قهرمانان گذشته اتفاق می افتاد و نقطه ی عطفی بود برای جست و جو و تلاش این شخصیت ها که به دنبال گمشده ی خود بودند.

تلاش این شخصیت ها برای یافتن مادر گویا بهانه ای بود تا این شخصیت ها از دغدغه های روزمره جدا شوند و به دنبال هدف های بزرگتری بروند.

در کارتون های قدیمی فرقی نمی کرد که شخصیت اول داستان یا همان قهرمان قصه دختر باشد یا پسر، در هر صورت قهرمان باید با سختی ها مواجه می شد و با مشکلات دست و پنجه نرم می کرد و با درستی و صداقت به آن هدفی که حقش بود می رسید.

این قهرمانان با وجود سن کم معمولا با مشکلاتی سرو کار داشتند که در دنیای بزرگسالان اتفاق می افتاد و به خاطر همین هم بچه های مخاطب این کارتون ها نوع دید و نگاه شان به زندگی خیلی دور از واقعیت نبود…

چرا ژاپنی ها این کارتون ها را می ساختند؟

گفتیم یکی دیگر از نوستالژی های کارتون های قدیمی سخت کوشی و رویارویی با مشکلات واقعی زندگی بود، دلیل این نوع نگاه کارتون ها به زندگی، به این خاطر بود که بیشتر کارتون های قدیمی ساخت کشور ژاپن بودند ( این کشور که از اولین پیشگامان ساخت کارتون های سریالی بود در حال حاضر نیز رتبه ی اول ساخت کارتون های سریالی را دارد).

ژاپن در جنگ جهانی دوم به خاطر شکستی که خورد، خسارت های بسیار زیادی را متحمل شد و به خاطر همین هم با یک عزم خاص و اتحاد ملی ، مردم ژاپن دست به دست هم دادند تا با کار و کوشش شبانه روزی عقب ماندگی حاصل از جنگ را از بین ببرند و از این رو در تمام فیلم ها و کارتون هایی که بعد از جنگ جهانی در ژاپن ساخته شد، تلاش و کوشش به عنوان یک ارزش فراگیر که بزرگ و کوچک به آن پای بند هستند، شناخته شد.

پای بندی به این ارزش در وجود تمام شخصیت های کارتون های سریالی ژاپنی پا بر جا بود. این شخصیت های کارتونی که اغلب فقدان یک یا دو عضو از خانواده را در زندگی خود داشتند، مجبور بودند با مشکلات زندگی به تنهایی روبرو شوند و با کار و تلاش زیاد به چیزهایی که می خواهند برسند که این شخصیت پردازی برای مردم آن زمان که جنگ بزرگی را پشت سر گذاشته بودند، بسیار باور پذیر و قابل لمس بودند.

مسئولیت پذیر و قابل اعتماد بودن

در تمامی شخصیت های کاتون های ایکیوسان، بچه های کوه آلپ، آن شرلی، بچه های مدرسه ی والت، بلفی و لی لی بیت بل و سپاستین، دختری به نام نل، سفرهای سندباد، با خانمان، حنا دختری در مزرعه، هاچ زنبور عسل و… یک سری ارزش های مشترک رفتاری و اخلاقی وجود داشت که مدام تکرار شده است و شاید به خاطر همین تکرارها باشد که نسل قبل به مسئولیت پذیری و رویارویی با سختی ها نگاه دیگری دارند.

در کارتون های سریالی آن زمان با بچه ها مثل موجودات کوچک که قرار است تنها بازی کنند و خوش بگذرانند، نگاه نمی شد (البته افراط در بزرگ پنداشتن بچه ها هم خیلی درست نیست ولی القای ارزشمند بودن و در صورت لزوم، مسولیت پذیرفتن باعث شد که بچه های نسل قبل برای اینکه روی پای خود بایستند و مسئولیت های خودشان را قبول کنند شخصیت های قابل اعتماد تری از آب در بیایند.) بچه ها می بایست در حد و اندازه ی خودشان مسئولیت هایی را بر عهده می گرفتند و برای جایگاه شان در نگاه پدر و مادر تلاش می کردند و این خودش در تربیت و نگاه به آینده ی این بچه ها نقش بسزایی داشت.

/انتهای متن/