برای کودک اوتیستیک چه کنیم؟

فریبا علیزاده/

 دقت در نشانه های کودک اوتیستیک مخصوصا در سال های اولیه زندگی خیلی اهمیت دارد.

نشانه های دوران کودکی

کودکان اوتیستیک  قبل از دو و نیم سالگی علائم بسیاری از خود بروز می دهند که عبارتند از مقاومت در برابر تغییرات محیط و اصرار به حفظ یکنواختی آن، منفی گرایی، داشتن حالات رویایی، تکرار بی معنی کلمات، اشکال در برقراری ارتباط با اطرافیان، سرازیر شدن بزاق از دهان، گاز گرفتن یا کتک زدن خود، کم توقعی از والدین، علاقه بسیار به اشیای بی جان و نه اشخاص، شکستن اشیا و رفتارهای تهاجمی، لجاجت، دور خود چرخیدن، اشکال در بازی های تخیلی، وسواسی و تکراری، تنهایی فوق العاده، عدم تماس چشمی با دیگران، بی توجهی به قراردادها و قوانین اجتماعی، تاخیر در یادگیری تکلم، بی ربط صحبت کردن، معکوس سازی ضمایر و برگرداندن آن ها به خود، حرکات بدنی ریتمیک، رفتارهای همراه با شکلک های چهره ای، وجود قوه حافظه فوری قوی، اختلالات حسی، نداشتن اختلال جسمانی، ترس شدید از صداهای مشخص و حرکت اشیای نظیر جاروبرقی و آسانسور، پاسخ های نامناسب به محرک های سمعی و بصری و ناتوانی در کاربرد مفاهیم انتزاعی و اشکال در تشکیل مفاهیم ذهنی.

چرا  اوتیسم ؟

وجود اختلالات عضوی در مغز، عوامل نابسامانی خانوادگی و آموزش نامناسب در ایجاد اوتیسم مؤثر است. نارسایی دستگاه عصبی مرکزی، ناهنجاری های بیوشیمیایی، رشد کم یا آسیب نیمکره چپ مغز، طرد کودک از سوی والدین، اختلالات شخصیتی والدین، از هم گسستگی و کشمکش های شدید خانوادگی، فشارهای روانی خانواده، ناهماهنگی بین دستگاه فعال کننده رتیکولار و دستگاه لیمبیک، اشکال در سوخت و ساز یکی از آمین های بدن و وجود والدین بی توجه و سرد از تربیت صحیح کودک هم از عوامل دیگر این بیماری است.

درمان اوتیسم

هدف از درمان کودک اوتیستیک، کاهش علائم رفتاری و کمک به رشد تکلم کودک است. درمان، هر چه زودتر شروع شود، نتایج بهتری به بار می آورد. درمان کودک اوتیستیک به سه صورت جسمانی، تربیتی و روان درمانی انجام می شود.

• در درمان جسمانی، بیشتر از داروهای شیمیایی و انواع ویتامین ها و خوراکی های مقوی استفاده می شود .
• در درمان تربیتی، مشاور با کودک رابطه مناسب و پذیرا برقرار می کند و ضمن آشنا ساختن کودک با محرک های محیطی از اضطرابش می کاهد و اعتماد به نفس او را افزایش می دهد. با استفاده از روش های مختلف روان درمانی، می توان شخصیت از هم پاشیده کودک را تقویت و اصلاح کرد .
• رفتاردرمانی، به ویژه روش های شرطی کردن عامل ، در درمان اوتیسم به طور مؤثری به کار می رود . رفتارهای تکراری و ریتمیک را با نپذیرفتن یا زدن روی دست کودک می توان از بین برد . تماس با والدین و ارائه رهنمودهای مناسب ، نقش بسیار ارزنده ای در درمان کودک اوتیستیک دارد. هنگامی می توان از درمان ، بیشترین نتیجه را گرفت که از همه روش های ضروری به طور هم زمان استفاده شود .

آموزش اوتیستیک ها

کودکان اوتیستیک می تواننداز طریق محرک های حسی ، مطالب بیشتری را بیاموزند . در صورت تقویت حواس، از طریق چند حس نیز می توانند مطالبی را به این کودکان آموزش داد ، ولی در شروع درمان نباید انواع رفتارهای مختلف را همزمان  به کودک آموخت . برای ایجاد هماهنگی بین چشم و دست کودک، ورزش هایی مانند پرش و بالانس و کوهنوردی می تواند مفید باشد .

اوتیسم فاجعه نیست، بی خبری از آن فاجعه است

/انتهای متن/