وفاداری درس مهم عاشورا بود

عطیه سادات یاسینی/

 وفا یعنی چه؟ وفا، پای بندی به عهد و پیمانی است که  با کسی می بندیم.

وفا نشانه ی صداقت و ایمان انسان و مردانگی و فتوت اوست و هم نسبت به پیمان هایی که با خدا می بندیم، مهم است و هم در مورد  قول و قراری که با دیگران مثل افراد خانواده و دوستان می گذاریم.

در دین ما وفا حتی برای عهدی که با دشمن ممکن است بسته شود، اهمیت دارد.

خداوند در آیات قرآن وفای به عهد را لازم شمرده و از عهد هایی که انسان بسته، از او بازخواست خواهد شد:

اوفوا بالعهد ان العهد کان مسئولا( اسراء آیه 34)

“به پیمان های خود وفا کنید که به راستی در مورد پیمان ها از شما سوال خواهد شد.”

 

بالاترین جلوه های بی وفایی و وفا در عاشورا

یکی از عالی ترین مظاهر وفاداری را باید در  صحنه ی عاشورا دید.

در آن صحنه در یک طرف مظاهر بر جسته­ای از وفا را می بینیم و در سوی دیگر، نمونه­های زشتی از عهد شکنی و بی وفایی و نقض پیمان.

از مهم ترین نقاط ضعف کوفیان دقیقا و بی وفایی آنها  نسبت به حضرت اباعبدالله(ع) بود . آنها که با فرستادن نامه­هایی  برای امام  به ایشان وعده ی نصرت و یاری داده بودند و امام را به کوفه دعوت نموده بودند، با بی بی وفایی به نماینده ی ایشان مسلم و تنها گذاشتن او  شکستن عهد را شروع کردند.

در مقابل این بی وفایی کوفیان،  شخص امام حسین(ع)تا پای جان نسبت به عهدی که با خدای بزرگ در پاسداری از دین داشتند، بالاترین حد وفاداری را از خود نشان دادند. یاران امام هم  به بیعت و تعهد نصرتی که با امام خویش بسته بودند،  پایدار ماندند.

مقام صدق و وفای آن حضرت و یاران شهیدش در روایات و زیارتنامه­ها بکرات مطرح شده است.

 

عباس بن علی  وفای مجسم

حضرت عباس در واقعه ی عاشورا خود و برادرانش  نقطه ی اوج وفا را  نسبت به ولی زمان خود و برادر نشان دادند

امام سجاد(ع) در ستایش عموی خود می فرماید:

خدا رحمت کند عمویم عباس را که جان خود را فدای برادر کرد تا آن که دو دستش قطع شد در عوض خدا دو بال به او عنایت کرد که به وسیله آن همراه ملائک در بهشت پرواز کند.

موقعیت و نقش عباس (ع) در سپاه امام حسین(ع) فوق العاده بود. لذا ماموریت های سنگین مانند مهلت خواستن در شب عاشورا، آب آوردن، پرچمداری سپاه و امثال اینها به عهده ی این بزرگوار گذاشته شد.

در شب عاشورا بعد از اینکه عباس از عمر سعد مهلت گرفته و به سپاه امام برگشت شمر برای ایشان و برادرانشان امان نامه آورده و وعده یاری داد ولی او و برادرانش نپذیرفته، تا در رکاب امام به شهادت رسیدند.

در شب عاشورا با اینکه امام بیعت را از یاران خود برداشته بود ولی همگی از جمله این سردار دلاور  به مقتضای وفا در صحنه ماندند و عهد نشکستند.

در زیارتنامه حضرت ابوالفضل می گوییم:

گواهی به اطاعت و تسلیم و تصدیق و وفا و خیر خواهی تو نسبت به فرزند پیامبر می دهیم.

 

وفاداری تا پای جان

فداکاری های  خونین  عباس همراه با شهادت بر اساس همان عهدی بود که او در شب عاشورا با امام حسین تجدیدکرد و خطاب به امام گفت:

به خدا سوگند هرگز از تو جدا نمی شوم، جان مان فدای جانت. با حنجره­ها و حلقوم­ها و دست ها و چهره­های خونین خود از تو حمایت می کنیم و هر گاه کشته شدیم ، به عهد خویش و آنچه بر عهده ی ماست وفا کردیم.

رابطه ی او با امام حسین ، رابطه عشق و ارادت و فانی شدن است تا جایی که وقتی دستانش را قطع کردند می فرماید:

ای اهل حرم صبر کنید اگر بازوی چپم را بریدند، هنوز توان آن را دارم که با دندان هایم مشک را برای تان بیاورم،ایشان تا آخرین لحظه بخاطر عهدی که با برادر بسته و خود را موظف به آب رسانی برای اهل حرم می داند تلاش می کند.

امام حسین  بارها وفاداری یارن را ستود و این آیه را بارها تلاوت کردند:

فمنهم من قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلو تبدیلا(احزاب آیه 33)

مردانی که بر عهد خویش با خدا صادق بودند،برخی­شان به عهد وفا کرده جان باختند برخی هم منتظرند و عهد و پیمان را هیچ دگرگون نساختند

 

وارثان پیام وفا

پیام وفا از عاشورا به وارثان این راه رسیده است. امامی که رهبر و پیشوای مردم بود،  نیازبه یارانی داشت با وفا که در این راه جان خود را فدا کرده و شهید شوند.

همه ی ما در زندگی روزمره دوست داریم که با افرادی با وفا به عهد و پیمان شان مربوط باشیم. چون  وفای به عهد صفتی  برجسته  وانسانی است که ضامن تقویت روابط انسانی بین همه ی مردم است.

اما بالاترین درس عاشورا به ما این است که وفاداری مخصوصا به امام و پیشوای حق ضامن خوشبختی و سعادت آدمیان است نه فقط در یک زمان و مکان خاص بلکه می تواند کل تاریخ بشری  را وفای به عهدی که با امام حق بسته ایم نجات دهد یا برعکس کل بشریت را به سراشیبی گمراهی و بدبختی سوق دهد.

امروز هم بالاترین عهدی که باید به آن وفا کرد، عهدیست که با صاحب زمان باید داشت و به آن پای بند بود. این درس بزرگ عاشوراست در وفای به عهد.     

/انتهای متن/