ساده عذرخواهی کنیم

نسیم شهسواری/

آن شب وقتی صدای زنگ تلفن همراهم بلند شد با گریه‌های مهدیه مواجه شدم. با همسرم به خانه هادی و مهدیه رفتیم تا شاید پادرمیانی کنیم و مشکل شان را حل کنیم. نمی‌توانستم تشخیص بدهم در دعوای میان مهدیه و هادی چه کسی مقصر است، چون هردوی آن‌ها مقصر و خطاکار بودند، اما بزرگ‌ترین تقصیر هر دو آن‌ها این بود که معذرت‌خواهی بلد نبودند و به‌سختی در خطاها، اشتباهات و حتی دلخوری‌های دوستانه عذرخواهی می‌کردند.

همه ما آدم‌ها در طول شبانه‌روز در معاشرت با انسان‌های مختلفی هستیم، انسان‌هایی که بعضی از آن‌ها آشنایند و بعضی دیگر ناشناس، آدم‌هایی که فقط لحظه‌ای یا ساعاتی را با آنان شریک می‌شویم و آدم‌هایی که ماه‌ها، سال‌ها و یا در ادامه زندگی خودمان با آن‌ها شراکت داریم، و یک اتفاق مشترک می‌تواند در همه این همزیستی های یک‌ساعته و یک ماهه و یک و ساله و یک‌عمر باشد و آن مسئله‌ای به نام رنجش است، وقتی آدم‌های مختلف با تفکرات، سلیقه‌ها و آرزوهای متفاوت، شریک روزها و لحظه‌ها و دقایق زندگی هم می‌شوند، رنجیدن از یکدیگر و دلخوری‌های پس‌وپیش رابطه، یک واقعیت انکارناپذیر است، اما آنچه در میان همه دلخوری‌های زندگی وجود دارد این است که بتوانیم ساده عذرخواهی کنیم، عذرخواهی یک رفتار مسئولانه در برابر رفتارها و اعمال اشتباه است اما متأسفانه حال و هوای این روزهای جامعه ما به سمتی پیش رفته است که کمتر کسی حاضر می‌شود به خاطر اشتباه‌های مرتکب شده خود عذرخواهی کند و به نظر می‌رسد به کار بردن کلماتی مانند «ببخشید»، «معذرت می‌خواهم» و «متأسفم» برای بعضی از آدم‌ها به‌شدت، سخت و جانکاه است و نتیجه تلخ ادامه این روند، ترویج فرهنگ طلبکار بودن و پرخاشگری در جامعه است.

واقعیت امر این است آدمی نیست که ادعا کند که هیچ‌وقت در زندگی‌ و در روابطش با دیگران اشتباه نکرده است. یک‌وقت‌هایی آدم‌ها از روی ناراحتی یا عصبانیت کارهایی می‌کنند که حتی در همان لحظه هم می‌دانند که اشتباه است؛ اما خوب زندگی است دیگر، پیش می‌آید.

وقتی در رابطه‌ای چه‌کاری، چه فامیلی و چه عاطفی، آن اتفاقی که نباید بیافتد، افتاد و ما حرفی زدیم یا کاری کردیم که نادرست بود و اشتباه ، بعدازاینکه عصبانیت مان برطرف شد، نباید فرصت را برای عذرخواهی از دست بدهیم. شاید قبل از عذرخواهی با خودمان فکر کنیم که حق داشتیم که حرف تندی بزنیم و یا پرخاش کنیم، اما این را با اطمینان می گویم که تا تا بابت اشتباهی که کردیم عذرخواهی نکنیم، هیچ قاضی‌ای، حتی وجدان خودمان حق را به ما نمی‌دهد.

مهم نیست که چه کسی با حرف و کار ما از ما رنجیده است و چند سال سن دارد، بلکه مهم این است که ما با عذرخواهی بابت کار اشتباه مان یک رابطه زخم‌خورده را ترمیم می‌کنیم و فرصت دوباره‌ای برای حل مشکل به خودمان و طرف مقابل مان می‌ د هیم.

هر رابطه در هر سطحی که هست یک دریچه به روی زندگی است و ارزشش را دارد که همیشه بازبماند تا هوای تازه در زندگی‌ها جریان داشته باشد.  دری که یک روز با یک اشتباه بسته‌شده، با یک عذرخواهی ساده چهارطاق باز می‌شود.  برای عذرخواهی هیچ‌وقت دیر نیست، به گذشته و به درهای بسته قدیمی یک نگاهی بیندازیم، شاه‌کلید در دست ماست، از آن استفاده کنیم و به‌سادگی عذرخواهی کنیم.

/انتهای متن/