گردش روزه در فصل ها یک موهبت است
در این روزها خیلی می شنویم که بعضی روزه دارها آرزو می کنند که ای کاش مثلا همیشه ماه رمضان در زمستان یا پاییر بود. ولی آیا واقعا برای ما روزه گیرها بهتر بود که همیشه روزه را در یک فصل معین می گرفتیم؟
مهناز فولادوند/
اساس تقسیم سال عربی بر پیدا و ناپیدایی هلال است و ایام روزه مسلمانان در گردش است.
در گردش بودن روزه های ماه رمضان مانند در گردش بودن آسمان ها ارزشمند است، در حالی که ایستایی و توقف یک نوع ناهماهنگی را به دنبال دارد. خوشبختانه اسلام ایام روزه گرفتن را در گردش انداخته و هر مسلمانی در طول عمر می تواند از تمام مواهب محیط و زمان در امر روزه مانند همه نعمت های دیگر بهره مند و برخوردار گردد.
اگر روزه در فصل ثابت بود
اگر اسلام ماه روزه را در گردش میان فصل ها تعیین نکرده بود، با توجه به اثرات تغذیه ای آب و هوا و زمین و محیط که غذا وابسته به آن هاست، بدن انسان عکس العمل هایی از خود نشان می داد. فرض کنید که روزه برای 30 روز زمستان یا تابستان تعیین می شد؛ در این صورت تاثیرات عواملی چون فصل، زمان و محیط که به طور جداگانه بر بدن موثرند، نادیده گرفته می شد و این امر از خداوند مهربان و حکیم محال است.
به همین دلیل شرع مقدس در گردش ایام برای امر روزه داری به فواید آن در سوخت و ساز بدن و نو و کهنه کردن روزانه قناعت ننموده، آن را به تناوب در گردش سالیانه و چهار فصل مختلف قرار داده تا فرد روزه دار را به هر گونه نعمتی برساند. گاهی فرد بی اشتها پس از یک گرسنگی ملایم به نام روزه افطار می کند و وقت هست که با اشتهای کامل روزه را به افطار بکشاند. در این صورت بی انصافی است کسی که در زمستان ها پرخور است برای همیشه دستور روزه داری تابستان را داشته باشد و به عکس.
روزه عبادت بی ریا
روزه را فواید معنوی و اخلاقی بسیاری است از جمله این که انسان را به نظم، قناعت و صبر می کشاند. روزه موجب جلوگیری از شهوات می شود. فرد روزه دار به صدقه دادن، کمک به دیگران ، دستگیری از ایتام و فقیران و شرکت در جهت رفع مصائب و آلام اجتماعی و فضایل کثیر دیگر سوق داده می شود.
از امتیازات عجیب و تقریبا منحصر به فرد روزه این است که نمی توان آن را با ریا و تظاهر آلوده ساخت؛ زیرا روزه عبادتی است مرکب از نفی ها: نخوردن ، نیاشامیدن ، مقاربت نکردن ، دروغ نگفتن و…
روزه بدن را به سلامت و تعادل می رساند
روزه را فواید بهداشتی زیادی نیز هست که مهم ترین آن تعادل و بازسازی و سالم سازی بدن است . امروزه در بعضی از کشورها مثل سویس، آلمان، انگلستان ، امریکا و … بیمارستان هایی هست که در آن ها از روش روزه داری به عنوان درمان استفاده می کنند.
دکتر مارتین آلمانی می گوید : « جریان سموم حاصله از غذا که از مغز می گذرد ، ناراحتی های روحی و جسمی ایجاد می کند.»
دکتر گوئل پا فرانسوی می گوید:« چهار پنجم بیماری ها حاصل تخمیر غذا در روده هاست که همه با روزه اصلاح می شود.»
دکتر ژان فروموزان روش معالجه ای روزه را “شست و شوی احشا” تعبیر می کند. به این معنا که در آغاز روزه داری ، زبان باردار است، عرق بدنی زیاد است، دهان بو می گیرد ، گاه آب از بینی راه می افتد که اینها همه علامت شروع شست و شوی کامل بدن است. در پایان یک دوره روزه داری اسید اوریک ادرار کاسته می شود و شخص احساس سبکی و خوشی خارق العاده می کند و اعضای بدن شانس استراحت پیدا می کنند.
چرچیل هم روزه می گرفت
چرچیل در خاطرات خود ذکر کرده است؛ که وی می توانست با اراده خود بخوابد و با اراده تصمیمات عمده در شرایط حساس بگیرد و همه این ها را مدیون روزه بوده است. وی برای داشتن عمر طولانی و توانایی های درونی و بالا بردن قدرت اراده به روزه متوسل می شد.
روزه داری علاوه بر فواید بهداشتی و اجتماعی بسیار، تاثیر زیادی بر بیدار نگه داشتن و رشد سایر فضایل بشری دارد.
/انتهای متن/
