دهه ی 90 : وایکینگ های فرهنگی حمله می کنند

فاطمه قاسم آبادی/

گستره‏ مد به اندازه‏ گستره‏ زندگی انسان است و تمامی شئونات آن را در بر می‌گیرد. به طور کلی هر کجا که پای جنبه زیباشناختی در میان باشد، مد هم آنجا حضور دارد.

عرصه پوشش، آرایش، محیط ‌آرایی، مدل ماشین، مدل کیف، لوازم منزل، حتی ادبیات سیاسی، شیوه احوال‌پرسی و خلاصه جنبه‌های زیبا شناختی همه متاع‌ها و کالاهای دنیوی، گستره مد و مدگرایی هستند اما با وجود آن که مد و مدگرایی کل گستره‏ زندگی را در بر می‌گیرد، پوشاک و سبک و شیوه آرایش صورت و موها، شاخص‌ترین کالای مد شونده محسوب می‌شوند.

دراین میان البته صاحبان صنعت مد، هم برای کسب سود مادی و هم سلطه فرهنگی بر ملت ها از تمایل مردم مخصوصا جوان ها در کشورهای جهان سوم کمال سوء استفاده را می کنند. در واقع مد راهی می شود به سوی تغییر سبک زندگی ، تفکرات و باورهای مردم به نفع خواسته های و منافع صاحبان قدرت و ثروت.

وایکینگ ها حمله می کنند

در دهه های اخیر مد فقط در میا ن زنان و دختران نیست که اهمیت یافته، بلکه برای پسران و مردان هم بسیار مهم شده است؛ آن هم مدهای عجیب و غریب.

حدود دو سالی می شود که مدل مویی برای پسران جوان به تقلید از                ” وایکینگ ها “ که ملتی قدیمی و جنگجو بوده اند، مد شده است. در این مدل به غیر از قسمت وسط سر اطراف را می تراشند و در آن قسمت با تیغ خط می اندازند و ریش ها را هم بلند می کنند.

در واقع قرار است رواج این نوع ارزش های ضد فرهنگی از مدل مو شروع  شود و به افکار و احساسات افراد یک جامعه برسد.

این سوال پیش می آید که چرا باید شکل ظاهری انسان هایی که به بی رحمی و خونریزی مشهور بودند برای پسران کشور ما که پیشینه ای مذهبی و ضد خشونت دارد، محبوب بشود؟

پاسخ مشخص است. در دهه های اخیر تلاش برای رواج خشونت در بین مردم جهان مخصوصا جهان سومی ها از سوی ابر قدرت ها بسیار بیشتر شده است و خشونت و قدرت نمایی به عنوان یکی از غرایز بشری در حال تقویت شدن است. البته جالب است که بدانیم این نوع مدها معمولا در میان گروه های پایین اجتماعی (اراذل و اوباش)در خود کشورهای غربی رواج پیدا می کند و افراد متشخص این جوامع اصلا نمی توانند دنبال چنین مدهایی باشند.

قدرت انتخاب و تشخیص مد را داریم؟

و کلام آخر اینکه ما در دنیایی زندگی می کنیم که حجم اطلاعات و پیشرفت های علمی و ارتباطات در آن بسیار زیاد است، اگر مراقب نباشیم این پیشرفت ها به جای اینکه در جهت بهتر کردن زندگی مان پیش بیایند، عاملی برای حمله و تخریب آنچه که از قبل ساخته ایم می شوند و زندگی مان را به جای زیباتر کردن سخت تر و تیره تر می کنند.

تنها راهی که می ماند این است که نسل جوان که مخاطب های اصلی تبلیغات گسترده برای رواج این مدهای عجیب هستند، آگاهانه و با چشم باز به سراغ این مدها بروند و قدرت انتخاب همراه با تشخیص در برخورد با مدها را به آنها بیاموزیم؛ چیزی که متاسفانه در محتوای آموزش رسمی و غیر رسمی ما در خانواده، مدرسه و رسانه ها پیدا نمی شود.

/انتهای متن/