تنهایی، بزرگترین پیامد سیاست تک فرزندی در چین
پایگاه اینترنتی بلومبرگ در گزارشی به بررسی افزایش آمار افراد تنها در چین پرداخت.
به گزارش به دخت به نقل از باشگاه خبرنگاران، بلومبرگ در گزارشی نوشت: براساس آمار دولتی ۶۶ میلیون از خانه های ثبت شده در چین (معادل ۱۵ درصد) در سال ۲۰۱۴، متعلق به کسانی است که به تنهایی زندگی می کنند. این میزان در سال ۱۹۹۰ معادل ۶ درصد کل خانه ها بود.
با این حال، ژان یونگ، مدیر «مرکز پژوهش های خانواده و جمعیت دانشگاه ملی سنگاپور»، معتقد است این رقم بیش از ۸۳ میلیون نفر است (بیشتر از جمعیت آلمان) و تا سال ۲۰۵۰ به ۱۳۲ میلیون نفر نیز خواهد رسید. یونگ گفت: «بحران تنهایی در چین در سال های آینده به دلیل ادامه پیری جمعیت، مهاجرت و طلاق همچنان ادامه خواهد داشت.»
تحلیلگر موسسه «انترپرایز» در آمریکا معتقد است: «افزایش تقاضا برای خانه های مجردی، افزایش تقاضا برای خودرو و انرژی را نیز به دنبال خواهد داشت. این امر، بر میزان رشد اقتصادی در چین موثر است و اقتصاد این کشور را به سمت مصرف گرایی سوق خواهد داد.»
وانگ فنگ، استاد جامعه شناسی دانشگاه کالیفرنیا، اظهار کرد: «افزایش سریع تعداد کسانی که تنها زندگی می کنند، نشان دهنده تغییری بنیادی در عمق ساختار اجتماعی چین است.»
تحمیل سیاست تک فرزندی، که از سال ۱۹۷۹ آغاز و در سال ۲۰۱۵ لغو شد، آغازگر این تغییر ساختار اجتماعی در چین بود.
بسیاری از جوانان چینی، والدین خود را در روستاها تنها گذاشته و به شهر مهاجرت کردند. در حال حاضر، جمعیت بالای ۶۵ سال چین معادل ۶۵ میلیون نفر است که این میزان تا سال ۲۰۵۰ دو برابر خواهد شد. بسیاری از افراد سالمند در چین، خصوصا در مناطق روستایی، حقوق بازنشستگی و بیمه خدمات درمانی ندارند.
از سوی دیگر، جوانانی که به شهر مهاجرت کردند با اجاره خانه مجردی تا قبل از ازدواج به تنهایی زندگی می کنند. در آخرین سرشماری در سال ۲۰۱۰، ۳۶ درصد مردان و ۲۲ درصد زنان بین ۲۵ تا ۲۹ سال مجرد هستند که این میزان در مقایسه با سال ۲۰۰۰ دوبرابر شده است. این آمار نشان دهنده پایین آمدن میل به ازدواج و تشکیل خانواده در میان جوانان چینی است.
در این میان، افرادی که طلاق می گیرند نیز جزء گروه افرادی هستند که به تنهایی زندگی می کنند. براساس آمار وزارت امور مدنی چین، نرخ طلاق در این کشور از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۴ سه برابر شده است.
با این حال، روند ادامه دار پیری جمعیت در این کشور بیشترین سهم را در افزایش تعداد کسانی که تنها زندگی می کنند، به خود اختصاص داده است.
/انتهای متن/