یادمان نرود که سفره افطاری حرمت دارد

نسیم شهسواری/

چند روزی  به شروع ماه مبارک رمضان مانده بود که دوستم زهرا را در خیابان دیدم، سلام و احوالپرسی کردیم و حال و احوال  هم  را جویا شدیم، از روی دوستی و کنجکاوی پرسیدم که کجا می‌رود، زهرا هم با صدایی که شوق خاصی در آن بود گفت می‌روم خرید، خرید لباس برای مهمانی‌های ماه رمضان ،یادم آمد که بله زهرا و خانواده‌اش از آن قبیل خانواده‌هایی هستند که نه‌تنها خودشان افطاری مفصلی می‌دهند بلکه تقریباً بیشتر افطارهای ماه رمضان را در ضیافت‌های افطاری به سر می‌برند، آن سال را یادم آمد همان سالی را که بعد از چندین بار دعوت، مادر پذیرفت که به ضیافت افطاری پدر زهرا برویم، یک ضیافت افطاری که بیشتر از افطاری  به سالن مد و میهمانی‌های ستارگان هالیوود شبیه بود، یک میهمانی افطاری که در آن از سادگی و  معنویت سفره افطار خبری نبود، یک ضیافت افطاری که در آن به‌جای صدای ربنا و اذان دل‌نشین مؤذن‌زاده صدای موسیقی لایت می‌آمد؛ به‌راستی‌که این روزها ما آدم‌ها راه را حسابی گم‌کرده‌ایم، هرسال در ماه رمضان، در گوشه و ‌کنار همین شهر بسیارند سفره‌های افطاری که در آن‌ها از معنویت لحظات افطار خبری نیست، هرسال ماه رمضان که می‌رسد ، هستند کسانی که به‌جای آماده کردن سجاده  و مقنعه و چادر به دنبال خرید لباس‌های مد روز و آرا گیرای ضیافت‌های افطاری هستند، ضیافت‌هایی که هرسال و هرسال در اثر چشم‌وهم‌چشمی  جاهلانه از مفهومی به نام افطاری دورتر  می‌شوند، ای‌کاش یکی باشد و به ما یادآوری کند که لحظه افطار و سفره افطار زمان و مکان استجابت دعاست، ای‌کاش یکی باشد و به ما یادآوری که ماه رمضان ماه خودسازی و  پاک‌سازی روح و جسم است، ای‌کاش یادمان بماند که این سفره حرمت دارد.