حال زنان و کودکان بهتر می شود

طیبه میرزااسکندری/

این روزها که اوضاع و احوال جهان آشفته است و همه جای زمین پرحادثه و هر طرف را که نگاه کنیم، معرکه ای از ستم و ناامنی و بی عدالتی را می بینیم که برپاست، انتظار سرآمدن این دوران سخت، بیشتر از همیشه معنا می یابد.

در این میان زنان و کودکان مثل همیشه و همه جا متحمل ستم و ناامنی مضاعفند؛ مخصوصا در منطقه غرب  آسیا؛ منطقه ای که کشور ما در مرکز آن واقع شده است.

 مدتی است که خبرهای بد و دلخراش را از ماجرای پناهندگان سوری می شنویم که برای فرار از اوضاع ناامن و پرخطری که غربی ها و عوامل منطقه ای شان در این کشور ایجاد کرده اند، به سوی مرزهای اروپا می روند و هر روز به نوعی باید خبر تکان دهنده ای از قربانیان این فرار نافرجام را بشنویم و بخش عمده این پناهندگان البته زنان و کودکان مظلوم و آواره.

از فلسطین اشغالی و بلایی که اسرائیل غاصب برسر مردم غزه و … می آورد خبرهای سخت تاسف بار را هر روز می شنویم.

از یمن، عراق، افغانستان، پاکستان، نیجریه و …هم هر روز باید خبری از یک حمله موشکی یا هوایی یا بمب گذاری  برسد از سوی نیروهای ارتش سعودی یا گروه های تروریستی در شهرها، اماکن شلوغ و  مراسم عمومی و باز هم بیشترین قربانیان، زنان و کودکانند.

اما آیا خبرهای بد منحصر است به منطقه غرب آسیا و افریقا؟ البته که نه.

از جهان پیشرفته هم سهم  خبرهای مربوط به قربانیان فقر و اسیب های اجتماعی مثل بیماری ها جدید الورود به جوامع بشری کم نیست و سوژه اصلی بسیاری از این خبرها هم زنان و کودکان.

 از دنیای پیشرفته خبرهای بدتر هم می شنویم: بنیاد خانواده رو به ویرانی است و مهم ترین قربانی این ویرانی هم باز زنان و کودکانند.

مصایب و بحران های عمومی و همه گیر در دنیا از قبیل مخاطرات ناشی از آلودگی و انهدام محیط زیست، آلودگی هوا، آلودگی و کمیابی غذای مناسب، آلودگی و کمی آب سالم و …که کل بشریت را دچار مشکلات جدی برای ادامه زیست سالم و معمولی کرده است، برای زنان و کودکان بیشتر مشکل ساز شده و بحران آفرین؛ چرا که اینان ضعیف ترین و بی دفاع ترین انسان هایند در مقابل مصایب و مشکلات ناشی از منفعت طلبی های بی اندازه و بی رویه اهالی زور و زر در دنیای کنونی.

با این حال شاید زنان و کودکان مظلوم و بی پناه امروز از منتظرترین گروه های انسان ها باشند در کره زمین برای پایان یافتن این روزهای سیاه و دهشت بار.

پس برای پایان بخشیدن به این همه مصیبت وتباهی و ستم، زنان باید بیشتر و پیشتر از بقیه انسان ها قدم در راه مبارزه جویی بگذارند و اگر نمی توانند، حداقل در اندیشه و ذهن و جان خود و فرزندان شان بذر اعتراض و مقاومت را بپاشند تا برای آن روزی آماده باشند که شرایط عالم و اراده الهی برای نجات اهالی زمین ازاین همه تباهی و مصیبت محقق می شود.

در آستانه میلاد منجی موعود، مهدی(ع) این امیدواری و بشارت برای همه اهالی حق و دوستداران عدل و دادگری بس است که اوضاع این جهان دیگرگونه می شود و حال ستمدیدگان بهتر می شود وآن روز حتما کودکان بی پناه و زنان مظلوم روزگاری خوش تر خواهند داشت و این روز دور نیست.

/انتهای متن/