امسال برای منِ واقعی خودمان برنامه ریزی کنیم

نسیم شهسواری/

هرسال که می‌رسد، همه ما با شورونشاط وصف‌ناپذیری سال نو را شروع می‌کنیم و در ذهن مان هزار و یک برنامه و هدف و آرزو می‌گذاریم.

من خودم هم هرسال همین‌که خاک را از روی در و پنجره، دیوار و کمد برمی‌دارم، برگه اول سررسید آن سال را در مقابلم می‌گذارم و برای خودم، یک برنامه‌ریزی جانانه می‌کنم و سال نو را به امید رسیدن به این اهداف و آرزوها آغاز می‌کنم.

اما از خدا که پنهان نیست، از شما هم پنهان نباشد که هیچ سالی در زندگی‌ام وجود نداشته که به این آرزوها دست پیدا کنم و برنامه‌ ی نوشته‌شده‌ام تیک بخورد و من از خودم و عملکردم در پایان آن سال راضی باشم.

به نظر شما این اتفاق ناخوشایند ریشه در چه چیزی دارد؟ امسال وقتی به‌قول‌معروف خانه‌تکانی کردم و گردوخاک را از سر و روی خانه پاک کردم، بهتر و بیشتر از هرسال به این مسئله فکر کردم؛ و نتیجه این فکر کردنم این بود که فهمیدم که در همه برنامه‌ریزی‌ها و هدف‌گذاری‌هایم، یک اشتباه مشترک بزرگ وجود داشته است، اشتباه بزرگی به نام «منِ دیگر غیر از من».

وقتی به اهداف و برنامه‌هایی که برای سال 94 نوشته بودم دقت کردم، متوجه شدم که این برنامه درواقع برای شخصی غیر از من نوشته‌شده است، شخص دیگری که همه‌چیزش، از عادت‌ها و شرایط جسمانی و روحی گرفته تا شرایط روانی و خانوادگی، با منِ واقعی من تفاوت دارد. درواقع من هرسال برای یک منِ آرمانی برنامه‌ریزی می‌کردم.

در سالی که گذشت، روزها، هفته‌ها و ماه‌ها از آرامش حرف زدیم از راهکارهایی برای رسیدن به آرامش، مثبت اندیشی و دست یابی به‌روزهای خوش زندگی، نوشتیم و خواندیم.

یکی از بزرگ‌ترین مسائلی که باعث می‌شود سال پیش روی مان، دل‌نشین و خواستنی شود، همین پذیرش منِ واقعی وجودمان است، اینکه خودمان را همان‌گونه که هستیم بپذیریم و بر اساس توانایی‌ها و موقعیت‌های همان منِ واقعی‌مان تصمیم بگیریم و برنامه‌ریزی کنیم که اگر این کار را بکنیم، خواهیم دید که در سال جدیدمان وقتی در برابر برنامه‌ها و اهداف به ثمره رسیده‌مان یک تیتر پررنگ سبز می‌زنیم چه احساس خوشایندی را تجربه می‌کنیم و این می‌تواند یک اقدام اساسی و درست برای سالی پر از آرامش باشد.

 فراموش نکنیم که سالی که نکوست از بهارش پیداست و ما می‌توانیم بهار امسال مان با پذیرش منِ واقعی خودمان نیکو کنیم.

/انتهای متن/