زندگی در مَجاز آباد

نسیم شهسواری/

چندی پیش دریکی از کانال‌های تلگرام مطلب به‌ظاهر خنده‌داری خواندم که به نظر من در پشت خنده‌اش حقایق تلخی پنهان بود. نوشته بود:

 «دیروز چندساعتی اینترنت خانه‌مان قطع‌شده بود و در آن زمان بود که فهمیدم خانواده‌ام آدم‌های خوبی هستند، مادرم مریض است و…»

شاید شما هم این مطلب را یا مطالب طنزی با همین مضامین را خوانده باشید؛ اما بد نیست بدانیم که متأسفانه این مطلب به‌ظاهر طنز،  واقعیت این روزهای زندگی خیلی از ماست.

ورود فضای مجازی به زندگی، خانواده و جامعه ما، باعث شده است که این روزها ما نوعی جدید از زندگی را تجربه کنیم که شاید تازه و نوظهور است؛ نوعی از زندگی که شاید درک آن برای پدرها و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های ما سخت است، زندگی تنها در خانواده‌های چندنفری.

نمی‌دانم آیا برای استفاده از این رفیق همیشه همراه الکترونیکی‌تان قاعده و قانونی دارید؟ یا اینکه شما هم زندگی‌ حقیقی تان را برای زندگی در مجاز آباد باخته‌اید.

این روزها فضای مجازی با ویژگی‌های خاص خود، ابعاد مختلف زندگی ما را تحت تأثیر قرار داده است و یک وسیله کوچک الکترونیکی، عضو دائم خانواده ما شده است، یک گوشی تلفن همراه که با همه جذابیت‌هایش حال خوش روزهای گذشته را کم‌رنگ و فاصله‌های بین آدم‌ها را پررنگ کرده است.

 راستی فراموش نکنیم که هیچ‌کدام از ما دریک گروه، کانال یا صفحه مجازی به دنیا نیامدیم. همه ماقبل از اینکه یک هویت مجازی در فضایی به نام سایبر داشته باشیم و به سرزمین بزرگ و گسترده مجاز آباد راه پیدا کرده باشیم ، در یک خانواده واقعی زندگی می‌کردیم و داشته‌های زندگی ما ن را دوستان و آشنایانی تشکیل می‌دادند واقعی و حقیقی، دوستان واقعی و حقیقی که همین حالا با همه دنیای گسترده ما در فضای مجازی به گرمای دوستی، همراهی و هم‌صحبتی با ما نیازمندند. شاید فراموش کرده باشیم که خانواده و دوستان حقیقی ما، بیشتر از فالوور ها و دوستان مجازی مان به ما احتیاج دارند، بد نیست که گاهی حال دوستان و اعضای خانوده مان را بپرسیم و از احوال آنها غافل نشویم،

بد نیست بدانیم که اینها واقعی هستند و غرق شدن در دنیای مجازی برای ما ره آوردی جز فاصله با آدم های حقیقی زندگی مان نداشته است.

خوب است که این روزها گاهی هم  نگاهی به اطراف مان بیندازیم و با دنیا، آدم‌ها و دوستان حقیقی زندگی‌مان آشتی‌کنیم.

/انتهای متن/