مردم می خواهند خانه ملت، خانه ملت بماند
مردم نمی‌خواهند که حرف شان و حقوق شان در خانه‌ای که به نام آن‌هاست در میان فریادها و جنجال‌های سیاسی و اختلاف نظرهای حزبی و گروهی گم شود.
مهسا حجازی/
اگر نگاهی گذرا به تاریخ مجلس و انتخابات این کشور داشته باشیم، خواهیم دید که چه بسیار آدم‌هایی که با افکار، عقاید و پندارهای مختلف در ساحت سیاست این کشور آمده‌اند و رفته‌اند.
وقتی زمان انتخابات می‌شود، هر کس می‌خواهد در این میدان رقابت بیاید و یا نماینده‌ای از خود، در این عرصه داشته باشد. افراد، گروه‌ها و احزاب، با باورها، شعارها و اهداف مختلف، همه fبه این میدان می‌آیند.
هر یک از این گروه‌ها، حزب‌ها و آدم‌ها برای خودشان به دلایلی می‌آیند، حرف می زنند، وعده می‌دهند و همه را به یک انتخاب دعوت می‌کنند.
و این مردم، همین مردم سرزمین ایران، با هزار و یک اما واگر در ذهن، همیشه آمده‌اند. همیشه بوده‌اند و سوالات بی‌جواب خود را نادیده گرفته‌اند و هر بار و هر بار با دستان امیدوار خود، قهرمان شماره یک میدان بوده‌اند.
اما حال که زمان، زمانِ انتخابی دیگراست؛ فرصت و غنیمتی است تا آنها که به میدان آمده اند تا انتخاب شوند، به سوالات بی‌جواب مردم پاسخ دهند:
به‌راستی در مرام‌نامه، شیوه‌نامه، شعارها و یا دلایل بودن تان؛ جایی برای مردم وجود دارد، مبادا که مردم تنها وسایلی باشند تا شما را به اهداف و آمال و خواسته‌های تان برسانند؟
آیا در پس ذهنتان، فارغ از همه گفتن‌ها و شعارها، جایی برای گره‌های باز نشده جامعه‌مان هست؟
به‌راستی در میان بهانه‌های تان برای قدم نهادن در خانه ملت، فکری، حرفی و یا دل مشغولی برای ملت هست؟
این مردم می‌خواهند که از خانه ملت، حرف ملت بیرون بیاید، این مردم می‌خواهند خانه ملت، خانه ملت باقی بماند، خانه‌ای امن و آرام که در آن دادی ستانده شود و زخم‌های تسکین نگرفته، اندکی مرهم یابد.
این مردم می‌خواهند که حرف شان و حقوق شان در خانه‌ای که به نام آن‌هاست در میان فریادها و جنجال‌های سیاسی و اختلاف نظرهای حزبی و گروهی گم نشود.
این مردم می‌خواهند که برای رسیدن به حقوق شان به مشت‌های گره‌کرده و فریاد و قال و مقال نیازی نباشد.
این مردم می‌خواهند که همه نمایندگان از هر حزب و گروه و اندیشه‌ای که هستند در خانه ای به نام همه مردمان ایران قرار گیرند و انسانی‌ترین و مردمی‌ترین قانون ها را به تصویب برسانند.
این مردم می خواهند خانه ملت ، خانه ملت بماند؛ فقط همین.
/انتهای متن/
