زنان در کورس انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا + تصاویر

قسمت اول/

آمریکا با وجود ادعای رهبری دموکراسی در جهان، بیست و هفتمین کشوری بود که به زنان حق رأی داد اما آیا در سال 2016 میلادی برای اولین بار، رئیس‌­جمهور یا معاون اول از میان زنان سیاستمدار آمریکایی انتخاب خواهد شد؟

 انتخابات آمریکا که هر چهارسال یکبار در اولین سه‌شنبه ماه نوامبر برگزار می‌شود، در 8 نوامبر سال 2016 میلادی با پایان دو دوره ریاست‌جهوری اوباما از حزب دموکرات برگزار خواهد شد. گر چه انتخابات در هر کشوری یک مسأله داخلی است، اما با توجه به رویکرد آمریکا برای اثرگذاری بر معادلات جهانی و حضور نیروهای آمریکایی در حدود 40 کشور، بدون شک این مسأله در مورد آمریکا صادق نیست. از این رو از مدت‌ها پیش از برگزاری هر انتخابات ریاست‌جمهوری، بحث بر سر نامزدهای مطرح در آن شروع می‌شود. وجود نامزدهای متعدد از دو حزب در کنار نامزدهای مستقل -که بخت چندانی برای کسب رأی ندارند- و رقابت‌های بعضاً غیرمنصفانه آنها با یکدیگر نیز که جدال انتخاباتی را داغ‌تر می‌کند، این وضعیت را تشدید کرده است. پیش از این در گزارشی، به نقش “سوپر پک‌ها” در جهت‌دهی به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا و رقابت ناعادلانه، پرداخته‌ بودیم.

 

باراک اوباما وقت زیادی ندارد. آیا در این فرصت باقیمانده زمینه را برای به قدرت رسیدن یک زن دموکرات فراهم می‌کند یا بار دیگر قدرت بین دو جناح دست‌به‌دست خواهد شد؟

پرداختن به انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بی‌تردید برای مردم کشوری مثل ایران که مناسباتی استثنایی با آمریکا در منطقه و جهان دارند و بر سر بسیاری از مسائل، از داشتن موشک‌های دوربرد و مخالفت با حضور رژیم صهیونیستی در منطقه تا همکاری نزدیک با کشورهای آمریکای لاتین و کمک به مبارزه با تروریسم در عراق، سوریه و حالا یمن، با مخالفت سرسختانه سران ایالات متحده روبرو می‌شود، از اهمیت بیشتری برخوردار است.

پرسش این است که انتخابات آینده آمریکا با چه سناریویی رقم می‌خورد؟ این بدان معنا است که حتی اگر شخص رئیس‌جمهور آینده آمریکا با دقت، قابل تعیین نیست، اما شخصیت وی قابل پیش‌بینی است. فضایی که در اواخر دوره رئیس‌جمهور پیشین در افکار عمومی ایجاد می‌شود، ایده‌هایی که محبوبیت یافته‌‌اند، دغدغه‌هایی که در آن دوره پاسخی نیافته است، حزبی که شانس بیشتری برای پیروزی دارد، تمایلات دست‌های پشت‌پرده سیاست آمریکا و نهایتاً یک بررسی مختصر در اخبار و تحولات جدید انتخاباتی ایالات متحده، می‌تواند شاهد خوبی برای پیش‌بینی سناریو یا سناریوهای احتمالی در رقابت انتخاباتی آینده ایالات متحده و شخصیتی که توان رأی‌آوری و اقناع افکار عمومی را دارد، به دست دهد، گر چه این اقناع، معمولاً با مدیریت یکپارچه‌ای بر رسانه‌ها صورت می‌گیرد. در این نوشتار به یکی از همین سناریوهای احتمالی می‌پردازیم. پیش از این در گزارشی، از«جب بوش» گزینه جمهوری‌خواهان و برادر جورج بوش رئیس‌جمهور سابق این کشور که رسما اعلام کرد در انتخابات شرکت می‌کند، گفتیم. با اعلام کاندیداتوری هیلاری کلینتون از حزب دموکرات، حالا نگاهی داریم به زنانی که برای رسیدن به کاخ سفید صف کشیده‌اند تا بیش از هر زمان دیگری، احتمال ریاست جمهوری یک زن قوت بگیرد.

 

 

سناریوی انتخابات آینده: چرا یک زن؟

بررسی‌ها نشان می‌دهد یکی از سناریوهای احتمالی برای انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، رقابت نامزدهای زن است، آنچه در تاریخ ایالات متحده بی‌سابقه است. البته تا کنون دست کم 35 زن به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در رقابت ها شرکت کرده اند (عمدتاً از طرف حزبی غیر از دو حزب حاکم)، اما هیچگاه رقابت میان زنان به متن اصلی انتخابات ریاست جمهوری تبدیل نشده است. علل زیادی برای این امر وجود دارد.

پژوهش‌های “جنیفر لاولِس” و “ریچارد فاکس” نشان می‌دهد زنان بیش از مردان، رقابت انتخاباتی را برای خود مشکل می‌دانند (55% در برابر 39%)، زنان کمتر از مردان به وجود نگرش یکسان نسبت به زن و مرد در رقابت‌های انتخاباتی باور دارند (47% در برابر 58%)، هیلاری کلینتون و سارا پالین در دوره‌های انتخاباتی گذشته بارها استثنایی بودنِ رأی آوری یک زن را به جامعه آمریکا القا کردند، زنان بیش از مردان درگیر حواشی مانند ظاهر خود می‌شوند‌ (65% زنان و 69% مردان به این مسأله در مورد کلینتون در انتخابات 2008 باور دارند)، کمتر از مردان به قابلیت‌های خود برای برعهده‌گیری مناصب سیاسی باور دارند (35% در برابر 22%)، نامزدهای احتمالیِ زن از اعتماد به نفس و ریسک‌پذیری پایین‌تری نسبت به نامزدهای مرد برخوردارند (66% در برابر 73%)، بیش از مردان از لوازم مبارزه انتخاباتی مثل دوری از خانواده و دیدار با مقامات، آزار می‌بینند (52% در برابر 41%)، زنان کمتر از مردان با پیشنهاد فعالان سیاسی برای شرکت در مبارزه انتخاباتی روبرو می‌شوند (49% در برابر 39%) و تفاوت بسیار مهمتر اینکه زنان آمریکا بیش از مردان درگیر نگه داری از فرزندان (60% در برابر 6%) و خانه‌داری (43% در برابر 7%) هستند.

با همه این احوال، سناریوی رقابت میان زنان در انتخابات آینده آمریکا همچنان بسیار محتمل است. علت آن را شاید بهتر است در فضای انتخاباتی آمریکا طی چند دهه اخیر جستجو کنیم. هر بار یک ویژگی خاص و معمولاً بی‌ارتباط با کفایت سیاسی نامزد پیروز، برای وی رأی خریده است، آنچه پیش از آن سابقه نداشت: ریگان بازیگر هالیوود بود؛ کلینتون بسیار جوان و برخلاف بوش پدر مخالف جنگ بود؛ بوش پسر یک قاچاقچی توبه کار و پروتستان دوآتشه بود؛ و نهایتاً اوباما یک سیاه پوست دورگه و همچنین برخلاف بوش، مخالف جنگ و بسیار خوش بیان بود. این مسأله خیلی طبیعی است. مردم آمریکا از سیاست فاصله می‌گیرند و در حوزه‌های دیگر زندگی شخصی خود، یعنی مسائل فرهنگی و اقتصادی غرق می‌شوند. احزاب و نامزدها باید دست‌کم یک برگ برنده غیرسیاسی داشته باشند تا بتوانند مردم را با خود همراه کنند.

در مورد اوباما و همچنین انتخابات آینده یک مسأله دیگر نیز از اثرگذاری بالایی برخوردار بوده و هست: نامزد پیروز کسی است که نشان دهد توان ایجاد تغییر و رفع نارضایتی های مردم را دارد. اوباما با مدرک دکترای حقوق و ظاهر دورگه، می‌توانست اراده تغییر را نمایندگی کند. نامزدی و رأی آوری یک زن هم بی‌سابقه بوده و می‌تواند همان اراده تغییر را نشان دهد. عامل دیگر در این رابطه، جنجالی شدن مباحث مربوط به خانواده و قوانین مرتبط با ازدواج همجنس‌بازان در چند ساله اخیر است. بدون شک یک نامزد زن می‌تواند شعارهای جذابی در این مورد ارائه کند.

آنچه احتمال نامزدی زنان را افزایش می­‌دهد، قدرت روزافزون آنها در اداره امور دیگر در سالیان اخیر است: سال گذشته یک گروه کوچک از زنان به رهبری سناتور سوزان کالینز توانستند دو حزب را در پایان­‌دادن به بحران تعطیلی دولت فدرال همراه سازند؛ 9 زن هم‌­اکنون در رأس کمیته­‌های تخصصی سنا هستند؛ متون قانونی اخیر چون بودجه و بیمه طوفان توسط زنان نگاشته شده؛ و … .

 

معرفی برخی گزینه‌های مطرح نامزدی

1- هیلاری کلینتون (Hilary Rodham Clinton)؛ آغاز کمپین با تمسخر !

هیلاری کلینتون، همسر رئیس جمهور اسبق آمریکا، سناتور شهر-ایالت نیویورک (2001 تا 2009) و وزیر سابق امور خارجه (2009 تا 2013)، به مدت 10 سال به عنوان برترین زن آمریکا در نظرسنجی گالوپ معرفی شده است. او که دکترای حقوق خود را دانشگاه ییل دریافت کرده، هم اکنون خود را با سخنرانی، نگارش کتاب و کار بر یک پروژه در «بنیاد بیل، هیلاری و چلسی کلینتون» مشغول کرده است. گروهی با مشورت‌گیری از همکاران سابق بیل کلینتون با نام «آماده برای هیلاری» به شدت مشغول فعالیت و انجام مقدمات مبارزات انتخاباتی هستند. حدود 65% از دموکرات‌ها در پاسخ به نظرسنجی سی.ان.ان و اُ.آر.سی وی را نامزد مورد علاقه خود دانسته‌اند. خودش ادعا کرده بود برنامه‌ای برای حضور در انتخابات ندارد و می‌خواهد بقیه عمرش را برای زنان و دختران آمریکا کار کند؛ اما مشخص شد این هم خودش یک ژست انتخاباتی مؤثر بوده است.

 

سناتورهای زن دموکرات در نامه‌ای به هیلاری کلینتون از وی درخواست می‌کنند برای انتخابات 2016 نامزد شود.

حالا که کلینتون برای انتخابات ریاست جمهوری آینده نامزد حزب دموکرات شده، دیگر مردانی چون جو بایدن، اندرو کومو، مارتین اُ مالی، مارک وارنر و زنان دیگری چون الیزابت وارِن، کریستین گیلیبراند و اَمی کولوباچار احتمال دارد نامزد این حزب شوند. تا بحال وی محتمل ترین نامزد این حزب است و اگر از حزب جمهوریخواه بود، احتمال پیروزی وی نیز از همه بیشتر بود چون چند دهه است که هیچ حزبی نتوانسته است بیش از دو دوره بر کرسی ریاست جمهوری آمریکا تکیه زند.

هیلاری کلینتون رسما نامزدی‌ خود برای انتخابات 2016 را اعلام کرده است.

2- کاندولیزا رایس (Condoleezza Rice)

برخوردی که با مهاجران سیاه پوست و سرخ پوست در آمریکا می‌شود، موجب شده آنها کنشی عاطفی در انتخاب نامزد مورد نظر خود داشته باشند. طرح‌ها و لوایحی که حزب دموکرات برای حمایت از آنها تنظیم می‌کند معمولاً با مخالفت جمهوری‌خواهان روبرو می‌شود. نامزدی کاندولیزا رایس، می‌تواند این شکاف را پر کند و با یک تیر دو نشان را بزند: آشتی حزب جمهوری‌خواه با این گروه کثیر؛ پیروزی حزب در انتخابات. 

 

رایس در دوره دوم ریاست جمهوری بوش وزیر خارجه وی بود . وی با این ژست آمد که با توان علمی خود رویه های ژنرال پاول را اصلاح کند. پس از آن به شغل اصلی خود یعنی پرفسور علوم سیاسی در دانشگاه استانفورد واقع در ایالت کالیفرنیا بازگشت، ضمن اینکه رئیس حزب جمهوریخواه در این ایالت است. رایس در این مدت مشاور جمهوری خواهان کنگره نیز بوده و ارتباط خود را با سیاست نبریده است. البته وی در یکی از آخرین اظهارنظرهای خود از کاندیداتوری جب بوش، برادر جورج دبلیو بوشحمایت کرده است.

جامعه آمریکا رویکردهای مذهبی دارد اما نسل جوان تمایلات لیبرالی چون آزادی سقط جنین و همجنس‌بازی را دنبال می‌کنند. رایس نیز اظهارنظرهایی به نفع سقط جنین کرده، ضمن اینکه از نامزد جمهوری خواه در سال 2008 حمایت قطعی صورت نداد. این مسائل شاید به جایگاه وی در حزبش صدمه بزند اما رأی کلی وی را در میان مردم بالا می برد، زیرا از وی شخصیتی مستقل، به روز و دغدغه مند برای مردم آمریکا را نشان می دهد. همراهی وی با برخی تندروی های بوش در سیاست خارجی نیز با چند سخنرانی از یاد مردم خواهد رفت، گر چه باید فکر دیگری برای اقناع فعالان حزب خود بکند.

 

3- میشل اوباما (Michelle Obama)

بانوی اول آمریکا اگر چه اعلام کرده که برای ریاست جمهوری اقدام نخواهد کرد و حتی اوباما نیز آن را بعید دانسته است، اما خب این کاری است که عمده نامزدها پیش از اعلام رسمی نامزدی خود انجام می دهند. وی که مانند همسرش و رقیب اصلی اش هیلاری کلینتون، دکترای حقوق دارد، در دانشگاه رئیس جمهورپرور هاروارد تحصیل کرده است. میشل حتی در مورد پیروزی هیلاری نیز تلویحاً ابراز تردید کرده است: «عقیده ندارم که خانواده ای دائماً برای ریاست جمهوری تلاش کند!» گر چه آمریکا را آماده ظهور یک رئیس جمهور زن می داند.

 

 

دابی واش مدیر «مرکز زنان آمریکا و سیاست» می­گوید گر چه نه حتماً برای ریاست جمهوری، اما به نظر می رسد وی برای برعهده گرفتن یک پست مهم، حتی اگر شده برای نمایندگی و سناتوری اقدام خواهد کرد، چون ظرفیتش را دارد. 

 

4- کتی راجرز (Cathy McMorris Rodgers)

کتی راجرز، نماینده جمهوری خواه از سال 2005 میلادی و رئیس کنفرانس نمایندگان جمهوری خواه مجلس آمریکا، یکی دیگر از شانس‌های نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری آینده است. این سیاستمدار 45 ساله در نوجوانی اش به میوه چینی در باغ سیب مشغول بوده و مدرکش مدیریت بازرگانی است که به حل نگرانی‌های اقتصادی مردم آمریکا بسیار نزدیک است. او تنها نماینده ای است که در دوره مسئولیتش سه فرزند به دنیا آورده است (گر چه فرزند اولش دچار سندروم دان است). او با جوانی‌اش می‌تواند رقیب سرسختی برای کسی مثل کلینتون باشد که در سال 2016، 69 ساله خواهد بود. فرزندان کتی مانع مسئولیت وی نخواهد بود زیرا همسرش یک دریادار بازنشسته است که در خانه به «آقای مامان» مشهور است. کتی حتی برخلاف هیلاری در شبکه های اجتماعی نیز فعال است. 

 

راجرز با خانواده‌داری، فعالیت های عبادی مذهبش و مخالفت با آزادی سقط جنین، با تمایلات مذهبی جامعه آمریکا به ویژه جمهوری خواهان، همخوان است. در واقع راجرز اگر در عرصه سیاسی بماند، شانس زیادی حتی در دو دهه آینده برای کاندیداتوری خواهد داشت. آخرین فعالیت خبرساز وی، تعیین وی به عنوان مسئول ارسال پاسخ رسمی حزب جمهوری خواه به سخنرانی سالانه اوباما در کنگره بوده است که نشان داد می تواند در حد یک رئیس جمهور در مورد مسائل مختلف کشور سخن بگوید.

ادامه دارد…

منبع: مشرق /انتهای متن/