صابون و خمیردندان ایرانی نداریم؟!
حمایت از تولید داخلی شعاریست که بدون توجه به همه عوامل از جمله شبکه توزیع درست عملی نمی شود. چطور ممکن است که مصرف کالای ایرانی تقویت شود وقتی این کالا حتی در فروشگاه های دولتی توزیع نمی شود؟
فرزانه حکمت/
وقتی حرف از خرید کالای ایرانی می شود برای حمایت از تولید داخلی، حتما یکی از لوازم این حرف، شبکه توزیع درست برای کالای ایرانی است.
چطور می شود که به مردم سفارش کنیم که کالای ایرانی مصرف کنید ولی وقتی برای خرید به فروشگاه دولتی یا فروشگاه های میدان های میوه و تره بار (فروشگاه هایی مثل شهروند و سپه و …) مراجعه می شود و مثلا دنبال یک صابون حمام ایرانی یا یک خمیردندان ایرانی می گردیم، با پاسخ “نداریم” مواجه شویم؟ بعد هم که از فروشنده می پرسیم : چرا ندارید؟
می گوید: تمام شده ، برای مان نیامده…!
واقعا اگر وسایل برقی و لوازم خانه و … که فناوری مهمی دارد، ایرانی اش نباشد، آدم می تواند قبول کند که شاید این نوع کالاها بخاطر فناوری پیچیده تر در داخل تولید نمی شود یا کم تولید می شود یا کیفیت لازم را ندارد ولی آیا می توان قبول کرد که صابون و خمیردندان ایرانی هم در بازار نباشد؟!
حمایت از تولید داخلی چگونه ممکن است وقتی شبکه توزیع در این زمینه بد کار می کند؟
در این صورت چقدر می شود به مصرف کننده سفارش کرد که کالای ایرانی بخرد؟ آیا وقتی چند بار به فروشگاه دولتی مراجعه می کنیم و جنس ایرانی پیدا نمی کنیم، نهایتا مجبور نمی شویم جنس خارجی را بخریم؟
/انتهای متن/
