سبک های تاثیرگذار تاریخ نقاشی
فاطمه قاسم آبادی/
مروری گذرا داشتیم بر سبک های نقاشی مهم و تاثیر گذار در گذر بر تاریخ هنر و به سبک های رنسانس، منریسم، باروک، روکو، رمانتیک و سمبولیسم اشاره کردیم. در ادامه سبک های دیگر را مرور می کنیم:
فوویسم( (Fauvism
واژه‌ي «فو» به معناي «وحشي» است. اين عنوان به عده‌اي از نقاشان نوآور در نمايشگاهي در پاريس داده شد که رنگ‌ها را با مايه‌هاي تند و وحشيانه در ضديت با سليقه‌ي مردم آن زمان به کار بردند.
از نام‌آوران اين سبک «ماتيس»، «مارکه»، «فريس»، «آندره درن» و «ولامينک» بودند. از مشخصات اين سبک هنري مي‌توان به خطوط ساده و سياه در اطراف اشيا و اشکال و بکارگيري عناصر تزييني که ريشه در ويتراي کليساهاي دوره‌ي «گوتيک» داشتند، اشاره کرد.
«گوگن» و «ون‌گوگ» را نيز بعدها در زمره‌ي اين سبک به حساب آوردند، اما امپرسيون‌ها را جزو اين گروه نمي‌دانستند.
کوبیسم (Cubism)
پدرِ اين شيوه را مي‌توان به حق «سزان» دانست. اين شيوه با «پرده‌ي دوشيزگان آوينيون» اثر «پيکاسو» پايه‌گذاري شد.
اصول اصلي اين هنر در بازنمايي واقعيت ذاتي و ادراکي هنرمند بر برش‌هاي هندسي موضوع و اشيا استوار است. به‌هم زدن نقطه‌ي ديد ثابت هنرمند در موضوع و چند ديد از چند نقطه، تحليل‌هاي هندسي از فضا و شکل، توجه به حجم و محدوديت رنگي، رنگ‌هاي تخت و ثابت، گزينش از يک مايه‌ي رنگي در کل اثر و برش‌هاي هندسي، از مشخصات ديگر اين سبک هنري مي‌باشد.
«فرنان لژه»، «مارسل دوشان» و «خوان گري»، از پيروان «پيکاسو» در اين سبک هنري مي‌باشند.
فتوریسم( Futurism)
اين سبک در ابتدا سبکي ادبي به شمار مي‌رفت، اما بعدها به دامنه‌هاي ديگر هنر نيز کشيده شد. در نقاشي، «فوتوريست»ها تحليل‌گرايي «کوبيسم» را در خدمت نشان دادن سرعت و ماشينيسم به کار گرفتند.
از نقاشان اين سبک «بوتچوني»، «کارا»، «سوريني» و «مارتيني» بودند. آنها درصدد بيان زندگي امروزي که در بند آهن، فولاد، نخوت و سرعت جنون‌آميز است، بودند تا بتوانند آن را با شيوه‌اي هنري ارائه دهند. اين نهضت با پايان جنگ جهاني اول رو به زوال رفت.
اکسپرسیونیسم( Expressionism))
بيان هيجانات و آشفتگي دروني و رواني هنرمند از طريق احساسات هنري مي‌باشد. «ون‌گوگ» را پدر «اکسپرسيونيسم» مي‌دانند.
بعدها نقاشاني چون «کوکوشکا»، «اميل نولده»، «کرشنر» و «مونش» به روشني اين شيوه را در آثارشان معرفي کردند. شکل‌هاي ساده شده و بيان احساسي از طريق کنتراست، از مشخصات هنرمندان اين سبک مي‌باشد.
«ماکس بکمن»، «ژرژ گروز»، «کته کل‌ويتس» و «فرانسيس بيکن»، از هنرمندان اين سبک هنري مي‌باشند.
سورئالیسم (Surrealism)
سورئاليسم، عبارت است از فراي واقعيت و در هم‌آميختگي واقعيت و رويا در آثار هنرمند. سورئاليست‌ها ترکيبي غيرواقعي از عناصر واقعي جهان امروزي پديد مي‌آورند که نوعي توهم تب‌زاي هنرمند مي‌باشد.
از هنرمندان اين سبک مي‌توان «سالوادور دالي»، «رنه ماگريت»، «جاکومتي» و «شاگال» را نام برد.
دادائیسم (Dadaism)
دادائيسم، بر نفي ارزش‌ها استوار بود. دادائيست‌ها هرگونه تحليل هنري و يا قوانين «کلاسيک» را به مسخره مي‌گرفتند و به پوچ‌گرايي رسيده بودند.
اين مکتب ضد هنري «دادا» نام داشت و هنرمندان ديگر نيز کم‌کم به آن پيوستند. «تزارا»، «هوگوبال»، «آرپ» و «پيکابيا» همراه با «مارسل دوشان» که سبيلي بر «موناليزا» اضافه کرد، از هنرمندان اين دوره مي‌باشند.
انتزاع یا آبستره( (Abstract
واژه‌ي «آبستره» به معناي گنگ، مبهم و تار است و در مورد سبک هنري معني تجريد و انتزاع مي‌دهد. اين واژه در مورد هنرمنداني به کار رفت که آثارشان هيچ شباهتي به واقعيت نداشت و هدف شان شکستن سنت‌هاي جاافتاده‌ي قديمي بود. کلي‌نمايي و دور بودن از ارائه‌ي جزئيات و خصوصيات فردي، از مشخصات اين هنر مي‌باشد.
«موندريان»، «استلا»، «کاندينسکي» و «اسميت» از هنرمندان اين سبک هستند.
کنستراکتیویسم( (Constructivism
کنستراکتیویسم ساختارگرايي حجمي معني مي‌دهد، ولي در زمينه‌ي نقاشي نيز استفاده مي‌شود و عبارت است از ترکيب فرم ساختمان‌ها و ساختارهاي حجمي در کنار هم. «کنستراکتيويست»ها معتقدند بودند هنر بايد بازتاب تمدن باشد و بر همين اساس از مصالح نوين نظير ورقه‌ي فلزي، پلاستيک و سيم در آثارشان استفاده مي‌کردند.
در اين شيوه عاطفه و احساس نقشي فرعي دارند. «نائوم گابو»، «ولاديمير تاتلين» و «پوسنر» از هنرمندان اين دوره مي‌باشند.
اپتیکال آرت( (Optical Art
برخورد علمي در هنر انتزاعي در دهه‌ي 1960، انگيزه‌ي اصلي پديدآورنده‌ي «اپ آرت» بود؛ با اين منظور که هنرمند مي‌تواند تأثرات چشمي به وجود بياورد که موجب خلق اشکال شود و اين تأثيرات ايجاد حرکت و نقوش خاصي را بنمايد. «بريژيت رايلي»، «وازارلي» و «خوليو پارک»، از هنرمندان اين دوره هستند.
پاپ آرت (Pop Art)
پاپ آرت يا «هنر مردمي» که عبارت است از خلق آثاري با استفاده از دست‌ساخته‌ها، عکس‌ها، ورقه‌هاي تبليغاتي و وسايلي از اين قبيل که نوعي «کلاژ» به حساب مي‌آيد. «پائولو لوزي» و «هاميلتون» از بنيان‌گذاران اين هنر مي‌باشند.
قسمت اول (بررسی سبک های نقاشی در گذر تاریخ)
/انتهای متن/
