از شعر و ادب فارسی غبارروبی کنیم

نسیم شهسواری/

شعر از قدیم ترین آفریده های روح بشری برای بیان، القای احساس و درک و تلقی است . در حقیقت  انسان شعر را برای آن گفت تا خود در سخن خود پنهان گردد و به همه جا برود و به واسطه شعر ، احساس و فکر و اندیشه خویش را منتقل کند

این روزها  صفحات تقویم رسیدن روزی را  نشان می دهد که رسیدنش برای خیلی ها  مهم و با ارزش است.  

روزی که پاسداشت آن ، پاسداشت ، قداست کلام و عظمت زبانیست که بنای مستحکش با دستان پر توان سعدی ها ، حافظ ها و شهریارها به ثمر رسیده است .

روز بزرگداشت شعر ادب فارسی ، روز نگاه کردن است ، روز نگاه کردن و مقایسه کردن که این روزها از این بنای دلربا و مستحکم پارسی چه بر جای مانده است .

روز شعر ادب پارسی  روزی است تا دیوان غبار گرفته شهریار  و سعدی و حافظ ….را  از قفسه های کتاب خانه ها بیرون بیاوریم و آنها را   در  بطن خانه هایمان قرار دهیم و نگذاریم که شعر های ساده  و بی پایه این روزها آنچنان ما را به خود مشغول دارند تا از شیرینی کلام ناب فارسی غافل شویم .

روز بزرگداشت شعر ادب پارسی روز تلنگر است تلنگری که  برای خیلی هاست.

برای ما انسان های ایرانی تبار که عظمت شعر و والایی کلام را فراموش کرده ایم و خود را  با نظم نوشته هایی مشغول و سرگرم ساخته ایم  که هیچ رد پایی ار عمق و فصاحت ندارند .

برای دست اندرکاران  نظام فرهنگ , ادب جامعه که غبار گیری از شعر کهن و پر صلابت فارسی را فراموش کرده اند .

برای معلمان ، پدران و مادران که آموختن شعر های دلنشین پارسی  را از  دستور کار آموزشه ای خود خط زده اند

پدر , مادرهایی که فراموش کرده اند  که همپایه آموزش های مختلف ، فرهنگ و ادب کشور خود را il به فرزندان شان بیاموزند

باشد که این روز بهانه ای برای غبار روبی  از ادبیات ایران باشد .

/انتهای متن/