خبرنگار باید عاشق باشد

سمیه سمیعی/

هفدهم مرداد سالروز شهاد  محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران در مزارشریف به دست گروهک تروریستی طالبان بهانه ای شد برای شنیدن حرف های زنان خبرنگار و جاذبه ها و مشکلات این کار برای آنها.

در واقع 17 مرداد روزیست که به عقیده بسیاری از شاغلان این حرفه، شاید تنها فرصت پیگیری مشکلات و مطالبات خود خبرنگاران است به همین خاطر اکثر رسانه ها با نزدیک شدن به این روز تلاش می کنند مطالبات خبرنگاران را هم پیگری کنند.
اما قدر مسلم این حرفه جدای از مشکلات و سختی هایی که به همراه دارد، دارای نقاط قوت و جذابیت هایی نیز هست که جنس لطیف و روح حساس زنان و دختران سرزمین مان را به سمت خود کشانده است و ما در بسیاری از عرصه های خبری و رسانه ای شاهد حضور پررنگ شان در این حرفه هستیم.

پیگیری مشکلات مردم حس خوبی دارد

فاطمه قهرمانی خبرنگار یکی از خبرگزاری های کشورمان که نزدیک به شش سال است به صورت حرفه ای فعالیت خبری دارد می گوید:

” به عقیده من کار و حرفه خبرنگاری جزء مشاغلی ست که واقعاً باید نسبت به آن عشق داشت و در واقع به این کار علاقه مند بود در غیر این صورت سختی ها و مشکلات این حرفه به ویژه برای زنان باعث می شود که خیلی زود این کار را رها کنند.”
وی اضافه می کند:”اگر بخواهم در مورد مشکلات شغل خبرنگاری صحبت کنم خیلی زیاد می شود حرف زد اما مهم ترین دلیلی که باعث شده من این حرفه را با تمام وجود دوست داشته باشم و دنبال کنم پیگیری مشکلات مردم است. در واقع مطرح کردن مطالبات مردم در رسانه و پیگیری متأسفانه زمانی که به این شرایط اعتراض می شود می گویند:” خبرنگاری همین است و خانم و آقا ندارد”!
قهرمانی تصریح می کند:”اما نکته دیگری که باید به آن اشاره کنم و از فواید و نقاط قوت این کار است این است که سطح اطلاعات یک خبرنگار خب مسلماً خیلی بالاست و زمانی که در برخورد با اقوام و دوستان قرار می گیری، مدام از شما می خواهند که در مورد موضوعات روز کشور برایشان صحبت کنی و این نکته مثبتی ست. البته نکته منفی اینجاست که وقتی در حوزه اجتماعی کار می کنی مقداری فرسودگی و سرخوردگی به مرور ایجاد می شود و من گاهی این احساس را دارم..”

اینکه کسی نوشته هایت را می خواند لذت بخش است

روزنامه نگار و مدرک کارشناسی ارشد تاریخ دارد او که به دلیل علاقه به نوشتن وارد این حرفه شده است می گوید:«از دوران دبیرستان به کار خبرنگاری علاقه مند بودم اما به طور جدی آن را دنبال نکردم تا جایی که حتی مدرک کارشناسی ارشدم را در رشته تاریخ گرفتم و بعد از آن وارد کار روزنامه نگاری شدم. در واقع لذت اینکه کسی یا کسانی نوشته های شما را می خوانند من را وارد این کار کرد. دغدغه مشکلات مردم و پرداختن به آنها هم خیلی برایم حائز اهمیت بود و هست اما زمانی که اولین مطلبم در یک روزنامه محلی چاپ شد و عده ای آن را خواندند تصمیم قطعی ام را برای ورود به
 این کار گرفتم.”
این روزنامه نگار 34 ساله ادامه داد:”شاید اینطور بگویم که دیده شدن و خوانده شدن برای من یک ارزش بود و دلم می خواست دیده شوم، عاشق نوشتن، کنکاش و پرس و جو هستم و این علایق با کار خبرنگاری و روزنامه نگاری در من تأمین شد. البته مشکلات این کار مثل استرس و اضطراب فراوانی که در به موقع رساندن مطلب و خبر وجود دارد برای دختران و زنان به عقیده من مسئله آفرین تر است اما با این حال من لذت این کار را با هیچ کاری عوض نمی کنم”.

هیجان، شور و شادابی مرا عاشق خبرنگاری کرد

خانم رضایی نیز نزدیک به 12 سال است که در این حرفه مشغول است. او که به دلیل داشتن دو فرزند، یک سالی ست به صورت دائم خبرنگاری را دنبال نمی کند از دلیل علاقه اش به این حرفه می گوید:”از دورانی که وارد دانشگاه ارتباطات شدم و رشته روزنامه نگاری را خواندم حسی که نسبت به این کار داشتم در من تغییر کرد. حقیقت امر این است که ابتدا تعیین رشته ارتباطات برای من تنها حکم رفتن به دانشگاه را داشت اما یک سال بعد از ورودم به دانشگاه نگاهم به دلیل حضور و تدریس اساتیدی که در واقع جزو اولین های این رشته بودند به طور کل عوض شد”..
وی اضافه کرد:”زمانی که وارد به طور حرفه ای وارد حوزه کاری شدم می توانم بگویم که نگاهم نسبت به رشته تحصیلی ام دگرگون شد. حضور در دفتر تحریریه  نشریات و خبرگزاری ها برای من آنقدر هیجان، شور و شادابی به همراه داشت که مرا عاشق خبرنگاری کرد. گرچه این احساس سال های ابتدایی در من بیش تر بود اما با گذشت 12 سال تجربه کاری که در این حوزه دارم می توانم بگویم که اگر کسی عاشق این کار نباشد و در واقع به دلیل هر ضرورت و اجباری وارد این حرفه شود شاید یکی دوسال نخست دوام بیارد و مشکلی نداشته باشد اما به طور قطع به دلیل سختی هایی که در بطن این کار هست اما
 متأسفانه کسانی که از بیرون حرفه خبرنگاری را می بینند متوجه آن نمی شوند و نمی توانند لذتی از این کار ببرند و حتی شاید دچار نوعی فرسودگی و روزمرگی هم بشوند.”
خبرنگار باید متعهد به مردم و جامعه باشد
37 ساله و دبیرتحریریه ی یکی از ماهنامه های فرهنگی اجتماعی ست. او در خصوص حرفه خبرنگاری معتقد است:”کار خبرنگاری با تمام شیرینی ها، هیجان ها و سختی هایی که دارد جدای از بحث علاقه به این کار خبرنگار باید تعهد به مردم و جامعه اش داشته باشد. افرادی که در این حوزه کار می کنند حتماً خیلی هاشون صبح تا ظهر وقت سر خاراندن هم ندارند عصر که می‌شود، دنبال شغل دوم و حتی سوم هستند، ناهارشان را سر پا می خورند و چایشان همیشه سرد است اما آنچه که خبرنگاران را درواقع پایبند به این کار می کند این است که آن ها غم مردم دارند نه فقط غم نان. یک خبرنگار اگر علاقه
 مند نباشد خیلی در این کار دوام نمی آورد اما اگر متعهد نباشد، این علاقه که به دلیل ظواهر هیجانی کار است زود رنگ می بازد. چراکه یک جاهایی نه از هیجان خبری هست نه از شور و شادی و خبرنگار فقط روایتگر درد و غم می شود.”

همصحبتی با هنرمندان، سیاستگذاران و مسئولان

شیما منفرد خبرنگاری ست که تجربه کار در حوزه های مختلف خبری را طی هشت سال فعالیت خبری خود کسب کرده است. وی نیز ضمن اشاره به مشکلات این حرفه می گوید:”کار در حوزه خبر برای زنان چندان آسان نیست چراکه برخی محدودیت های اجتماعی و فرهنگی وجود دارد گرچه این شغل وجه ی خوبی در اجتماع دارد اما گاهی برای تهیه خبر و یا کسب اطلاعات برای نوشتن یک گزارش بخصوص در حوزه اجتماعی مجبور می شوی با افراد و اقشاری از جامعه برخورد کنی و هم صحبت شوی که به اصطلاح ناهنجارند. اما فعالیت در این حرفه فواید و نقاط مثبتی هم دارد مثل هیجانی که این کار دارد و فکر می کنم
 دوستانی که در حوزه ورزش و یا سیاست کار می کنند این هیجان را بیش تر تجربه می کنند یا خبرنگارانی که در حوزه هنر و فرهنگ کار می کنند روحیه ی آرام تر و بشاش تری دارند و از دیدن کلی آثار هنری و کسب اطلاعات در مورد آن ها لذت می برند.”
این خبرنگار جوان افزود:”همان طور که مطمئناً از باقی دوستان خبرنگار هم اگر سؤال کنید می گویند که علاقه و عشق به این کار بسیار مهم است من هم معتقدم که علاقه به این کار از یک سو و علاقه به مردم و لذت کمک کردن به آن ها برای حل مشکلاتشان با مطرح کردن و بررسی کردن آن مشکلات با مسئولان و صاحب نظران از سوی دیگر حس فوق العاده ای به انسان می دهد. اما حس خوب دیگری که بسیاری از ما خبرنگاران آن را تجربه می کنیم و شاید امکانش برای دیگر افراد جامعه فراهم نباشد هم صحبتی با هنرمندان، سیاستگذاران و مسئولین از نزدیک است و چهره به چهره است که هم هیجان دارد
 و هم استرس و این یکی از جاذبه های خبرنگاری ست. “

/انتهای متن/