باور عشق

 بهجت السادات شهرتاش/

به یاد یاس کبودی که بود یاور عشق

و ایستاد مقاوم   به پای باور عشق

به یاد آنهمه زخمی که بر تنش بنشست

برای دست نشستن ز میر و سرور عشق

به یاد کوکب درّی که از زجاجۀ او

نشد خموش زطوفان چراغ انور عشق

به یاد شاخۀ طوبی که سوخت برگ و برش

زداغی ضرباتی که خورد پیکر عشق

به یاد بند کفن تا که باز گشته یاس

گرفت در بر خود کودکان اطهر عشق

به یاد این همه غربت به یاداین همه صبر

چو ابرهای بهاری گریست رهبر عشق

بگو تو خاطرۀ عشق را به اصحابش

کز این کتاب همین است حرف آخر عشق

/انتهای متن/