خیلی متشکرتریم از مسئولان بی آر تی!
قدیمی های ماا گفته اند که اسم کور را چراغ علی می گذارند و اسم کچل را زلف علی. حکایت اتوبوس های بی آر تی است که دقیقا اتوبوس های کندرو اند با قانون های یک طرفه!
بقیه خط های بی آر تی را نمی دانم اما من که هر روز باید مسیر خیابان ولی عصر را بیایم و بروم، این خط اتوبوس تجریش – راه آهن یک مسیر جانکاه است برای من و خیلی مسافران دیگر خصوصا وقتی به ایستگاه نیایش می رسد که بی اغراق اقلا 15 تا 20 دقیقه پشت چراغ قرمزش می ایستد. ظاهرا راننده های این خط قسم خورده اند که از این چهارراه نیایش رد نشوند مگر این که اتوبوس را اگر نیمه پر باشد، پر ازمسافر سازند و اگر پر است انباشته نمایند. جالب است که بعضی مسافران برای کمتر تلف شدن وقت شان در این چهارراه از اتوبوس پیاده می شوند و در طرف دیگر چهارراه سوار اتوبوس هایی می شوند که این عقبه! را گذرانده اند.
جالب تر آن که راننده های این خط برای عمل کردن دقیق بر طبق قانون در هیچ چهارراهی مسافر پیاده نمی کنند و البته طبق قانون خودشان! در همه ی ایستگاه ها از جمله در ایستگاه نیایش فقط مسافر سوار می کنند.
من از همین جا لازم می دانم از طرف همه ی مسافرهای این خط بی آر تی کمال تشکر را از راننده های قانون گرای این خط داشته باشم و مخصوصا از شرکت مربوط به این شبکه بی آر تی خیلی خیلی متشکرتریم!