گناه زنان و کودکان مسلمان میانماری چیست؟

سرویس اجتماعی به دخت،شیما پراینده/

این روزها شاید نام برمه یا میانمار را زیاد شنیده باشید. کشوری که در جنوب شرقی آسیا قرار دارد و جمعیت 89% درصدی متشکل از بوداییان را در خود جای داده است. اما به جز جنگلهای انبوه استوایی و مناطق بکر گردشگری که برمه همیشه به آنان معروف بوده است، امروزه خبر دیگری هم از آنجا شنید می شود. خبر کشتار و قتل عام مسلمانان بی گناه در این کشور که توسط بوداییان افراطی انجام می شود.  ولی آیا تا کنون این سؤال در ذهنتان بوجود آمده است که چرا؟!! این خشونت افراطی علیه مسلمانان چرا و چگونه به وجود آمده است؟!!

چرا دولت میانمار با مسلمانان سرزمینش تا این اندازه با بی رحمی و قساوت برخورد می کند. از سلب کردن حقوق شهروندی و نداشتن حق زمین و عدم اجازه تحصیل و خدمات عمومی گرفته تا دیگر قوانین افراطی  ای که در حق آنان روا داشته است. قوانین افراطی نظیر :

نداشتن حق زندگی در خانه‌های بتنی و زندگی بالاجبار در کلبه.

اگر مسلمانی در میانمار مرتکب جرمی شود، اجازه دفاع از خود در دادگاه را ندارد و مستقیماً زندانی می‌شود.

مسلمانان میانمار بدون کسب مجوز نمی‌توانند ازدواج کنند و برای داشتن این مجوز باید مالیات دهند.

مسلمانان باید هر سال یک عکس خانوادگی که شامل تمامی اعضای خانواده‌شان است به دولت بدهند و در صورتی که کودکی متولد شده باشد یا شخصی از دنیا رفته باشد باید در هر صورت مالیات دهند.

مسلمانان اجازه تعمیر یا نوسازی مساجد و مدارسشان را ندارند و اگر این کار را انجام دهند زندانی می‌شوند. به همین دلیل 20 سال است که مسجد یا مدرسه جدیدی برای آنان ساخته نشده است.

 اگر مسلمانان قصد دایر کردن فروشگاهی را داشته باشند، باید با یک بودایی شریک شوند. البته شخص بودایی هیچ سهمی را نمی‌پردازد، اما باید از سود حاصل از این فروشگاه بهره ببرد.

مسلمانان حق مسافرت کردن ندارند و اگر بخواهند از روستایی به روستای دیگر بروند، باید مالیات بپردازند.

از تمام این حقوق ابتدایی که برای زندگی هر انسانی لازم است بگذریم به فاجعه ای می رسیم که توسط بوداییان میانمار بر علیه مسلمانان رخ داده است و جهانیان را مات و مبهوت خود کرده است. فاجعه کشتار جمعی و نسل کشی مسلمانان، و چیزی که بیشتر از همه تعجب همگان را برانگیخته است؛ سکوت دولت میانمار و به تماشا نشستن مردمان آن کشور است.

از حقوق شهروندی هم اگر چشم پوشی  کنیم، از حقوق انسانی نمی شود گذشت، چطور می شود که جمعیت زیادی را مقابل چشممان آن هم بی گناه، زنده زنده به آتش بکشند و ما با بی رحمی به تماشا بنشینیم و رقص و ههله کنیم. مگر آنها با شما چه کرده بودند که لایق چنین مرگی بودند؟!!

سازمان مدافع حقوق بشر چه؟ یعنی جان صدها مسلمان بی گناه به اندازه جان یک قاچاقچی که صدور حکم اعدامش، کار را به جایی رساند که اتحادیه اروپا هم وارد عمل شود، ارزش نداشت؟ که در مقابل چنین فاجعه ای سکوت کردند؟

برای اینکه تصویر بهتری از این نسل کشی داشته باشید، بهتر است کمی با فضای زندگی بوداییان در برمه بیشتر آشنا شوید. جمعیت مسلمانان در آن کشور، هر روز در حال بیشتر شدن است و این یک خطر اصلی برای آنان به شمار می آید. چون می دانند که مسلمانان به زودی، دیگر یک اقلیت نیستند. بنابراین نسل کشی را به عنوان یک راه نجات می شناسند. نه به زن و پیرمرد رحم می کنند و نه به کودکان و جوانان.

هجوم راهبان افراطی بودایی به روستاییان و مناطق مسکونی مسلمانان، با یورش های بی رحمانه و خشونت آمیزی صورت می گیرد. در حالی که پلیس ها و نیروهای امنیتی دولتی، فقط نظاره گر هستند و به صدای فریادها و گریه های زنان و کودکان، گوش می دهند و لبخند می زنند.

گورهای دسته جمعی برای مسلمانان فراهم می شوند و بوداییان، مسلمانان را در آتشی که در این گورها آماده کرده، می اندازند. در این لحظه، لحظه شادی و پایکوبی فرا می رسد. راهبان بودایی که انگار به یکی از بزرگترین لحظات روحانی دین خود رسیده اند، به دست افشانی و رقص می پردازند.

آری، این حقیقت پنهان در برمه است. در حالی که همه سازمانها و جوامع بین المللی، چشم به آنان دوخته اند و کاری نمی کنند، مسلمانان در حال سوختن هستند… حالا شما بگویید، شما گرما و حرارت آتشی که بر علیه مسلمانان در حال آمده شدن است را حس می کنید؟

/انتهای متن/