كمك هاى مالى دشمنان به نتیجه نمی رسد
در روزهای آخر میهمانی خداییم . بر سفره قرآن این بار از تفسیر این آیه بهره بگیریم.
سرویس فرهنگی به دخت/
سوره الأنفال (8): آيه 37
لِيَمِيزَاللَّهُ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَ يَجْعَلَ الْخَبِيثَ بَعْضَهُ عَلى بَعْضٍ فَيَرْكُمَهُ جَمِيعاً فَيَجْعَلَهُ فِي جَهَنَّمَ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ
ترجمه:
(اينهاهمه) به خاطرآن است كه خداوند (مىخواهد) ناپاك را از پاك جدا سازد و ناپاك ها را روى هم بگذارد و متراكم سازد و يكجا در دوزخ قرار دهد و اينها هستند زيانكاران.
تفسير:
شان نزول آيه هرچه باشد، مفهوم آيه يك مفهوم جامع است كه تمام كمك هاى مالى دشمنان حق و عدالت را براى پيشرفت مقاصد شوم شان دربرمىگيرد.
نخست مىگويد:” كافران و دشمنان حق اموال شان را انفاق مىكنند تا مردم را از راه خدا بازدارند.”
(إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ لِيَصُدُّوا عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ)
اما اين صرف اموال هيچ گاه پيروزى براى آنها نمىآفريند. به زودى اين اموال را انفاق مىكنند ، اما سرانجام مايه حسرت و اندوه شان خواهد بود.” (فَسَيُنْفِقُونَهاثُمَّ تَكُونُ عَلَيْهِمْ حَسْرَةً)
” سپس مغلوب طرفداران حق مىشوند”
(ثُمَّ يُغْلَبُونَ)
نه تنها در زندگى اين جهان گرفتار حسرت و شكست مىشوند، بلكه در سراى ديگر اين” كافران دسته جمعى به سوى دوزخ مىروند.”
(وَالَّذِينَ كَفَرُوا إِلىجَهَنَّمَ يُحْشَرُونَ)
در اينجا به چند نكته بايد توجه داشت:
1- از اين آيه استفاده مىشود كه آنها حتى قبل ازشكست خوردن متوجه بيهودگى كار خود مىشوند و چون نتيجه كافى در برابر اموالى كه صرف كردهاند نمىبينند، گرفتار رنج و اندوه مىگردند، واين يكى از مجازاتهاى آنها در دنياست.
مجازات ديگرشان شكست برنامههاي شان است، زيرا افراد زرخريد و مزدور و آنها كه به عشق مال و ثروت نبرد مىكنند، هرگز نمىتوانند در برابر افراد باايمانى كه به خاطر هدف مقدسى مىجنگند، بايستند.
حوادث دنياى معاصر ما نيز بارها نشان داده كه دولت هاى نيرومند كه سربازان شان را با پول و وسائل شهوت تشويق به جنگ مىكردند، در برابر ملتهاى كوچكى كه از روى ايمان مىجنگيدند، به رسوايى مغلوب شدند.
علاوه براين دو مجازات دنيا، مجازات سومى نيز در جهان ديگر در پيش دارند كه همان گرفتارى آتش خشم و غضب الهى است.
2 –آن چه در آيه فوق آمده در جهان امروز ما نيز نمونههاى فراوانى دارد، نيروهاى اهريمنى استعمار، وطرفداران ظلم و فساد و ستمگرى، وحاميان مذاهب خرافى و باطل، سرمايههاى كلانى براى پيشبرد اهداف شان و بازداشتن انسانها از راه حق به اشكال مختلفى مصرف مىكنند، گاهى در لباس مزدوران جنگى، و زمانى درشكل كمكهاى ظاهرا انسانى، مانند ساختن بيمارستان ها و درمانگاه ها، و زمان ديگرى به شكل كمكهاى فرهنگى و مانند آن، اما ماهيت و هدف نهايى همه يكى است و آن توسعه استعمار و ظلم و ستم است و اگر مؤمنان راستين همانند مجاهدان بدر صفوف متشكل و پرمقاومتى داشته باشند، مىتوانند همه اين نقشهها را نقش برآب كنند و حسرت اين سرمايهها را به دل شان بگذارند، و سرانجام جمع شان رابه دوزخ بفرستند!
پس از آن كه درآيه گذشته سه نتيجه شوم انفاق هاى مالى دشمنان حق بازگو شد، درآيه بعد مىفرمايد: اين حسرت و شكست وبدبختى” براى آن است كه خداوند مىخواهد ناپاك را از پاك دراين جهان و جهان ديگر جدا سازد.”
(لِيَمِيزَاللَّهُ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ)
اين يك سنت الهى است كه براى هميشه ” پاك” و ” ناپاك”، ” مخلص” و ” رياكار”، ” مجاهدراستين” و” دروغين”، ” كارهاى الهى” و” شيطانى”، ” برنامههاى انسانى” و” ضدانسانى” ناشناخته نمىمانند، بلكه سرانجام صفوف از يكديگر مشخص مىگردد، وحق جلوه خود را نشان خواهدداد، و البته اين درصورتى است كه طرفدارانش همانند مسلمانان راستين ” بدر” از آگاهى و فداكارى كافى برخوردار باشند.
سپس اضافه مىكند:
“خداوند ناپاك ها را به يكديگر ضميمه مىكند و همه را متراكم مىسازد و در جهنم قرار مىدهد.”
(وَيَجْعَلَ الْخَبِيثَ بَعْضَه عَلى بَعْض فَيَرْكُمَهُ جَمِيعاً فَيَجْعَلَه فِي جَهَنَّمَ).
خبيث و ناپاك از هر گروه و در هر شكل و لباس سرانجام شكل واحدى خواهندداشت، وپايان كار همه آنها زيان و خسران خواهدبود، چنانكه قرآن مىگويد:” آنها زيانكارانند”
(أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ)
تفسيرنمونه،ج7،ص: 159
/انتهای متن/
