چهار سال زندگی و فعالیت اولین شهردار زن افغانستان

سرویس خبر به دخت/

عذرا جعفری که در آن زمان تنها 30 سال سن داشت، در حالی به عنوان شهردار وارد شهر نیلی شد که حقوقی معادل 76 دلار در ماه برایش مقرر شده بود و او باید با این حقوق اندک، زندگی خود و دختر چهار ساله اش را اداره می کرد. این زن سختکوش اما برای کار و تلاش به ولایت دورافتاده دایکندی آمده بود و چنین مشکلاتی هیچ خللی در اراده آهنین او به وجود نمی آورد.

اکنون بیش از چهار سال از فعالیت خانم جعفری در شهرداری شهر نیلی می گذرد و او با تحمل همه مشکلات توانسته است گامی مثبت در راستای بهبود اوضاع شهر بردارد و به شخصیتی محبوب در نزد مردم شهر نیلی، که اکثریت قریب به اتفاقشان از قوم شیعی مذهب هزاره هستند، بدل شود.

به گزارش سرویس ترجمه شفقنا،اخیراً الی کیلی، خبرنگار روزنامه گاردین انگلیس گزارشی در مورد زندگی و فعالیت های عذرا جعفری در شهر نیلی تهیه کرده است که بخش هایی از آن را در اینجا می خوانید:

روزهای سخت عذرا جعفری در آغاز ورودش به شهر نیلی

اولین واکنشی که عذرا جعفری در روز ورودش به دفتر موقت خود در شهر نیلی با آن مواجه شد، صحبت های یک روحانی متعصب بود که انگشت اتهامش  را به سمت شهردار جوان اشاره رفته و می گفت: « گمان نمی کنم شهر نیلی بتواند یک شهردار زن، که فکر می کند قادر است با سوء استفاده از صفات زنانه خود پروژه های شهری را پیش ببرد و بر زنان شهر تأثیر بگذارد، را بپذیرد».

عذرا جعفری که به خوبی سخنان آن روحانی را به یاد دارد، می گوید: « سه ماه بعد آن مرد روحانی به نزد من آمد و از من تشکر کرد. او به من گفت که اگر شهرداران قبلی حتی نصف من هم کار کرده بودن، شهر نیلی و ولایت دیاکندی قطعاً تا این حد عقب مانده نبود. اکنون او به شدت از من حمایت می کند و ما همکاری سازنده ای با هم داریم. من احترام زیادی برای این روحانی صادق و درستکار قائلم».

به گفته خانم جعفری، تا پیش از ورود وی به شهرداری شهر 40 هزار نفری نیلی، این شهر هیچ گاه شاهد اداره سازمان های مهم خود توسط یک زن نبوده است. او باید به مردم شهر ثابت می کرد که در کارش کاملاً جدی است و می تواند زندگی آنها را بهبود بخشد.

عذرا جعفری در همان روزهای نخست حضورش در شهر نیلی با حقیقتی تکان دهنده مواجه شد: این شهر از ساده ترین امکانات زیربنایی هم بی بهره بود. وی باید همه چیز را از پایه درست می کرد و در عین حال بودجه ای هم برای این کار در اختیار نداشت. او برای حل مشکلات اساسی شهر مجبور بود که دائماً بین شهر نیلی و کابل در سفر باشد تا بلکه بتواند بودجه ای هرچند اندک برای این شهر دورافتاده بگیرد.

خانم جعفری در مورد صحنه ای که پس از اولین ورودش به دفتر موقت خود با آن مواجه شد نیز می گوید: «دفتر من اتاق کوچکی بود که چند پشتی در آن قرار داشت. هیچ خبری از میز و صندلی نبود. البته در آنجا افرادی هم حضور داشتند که برای کمک به من به دفتر شهرداری آمده بودند».

در اینجا کسی از شهرداران مرد نمی پرسد که چقدر برای مردمشان کار کرده اند

عذرا جعفری 34 ساله مانند اغلب زنان افغان در زندگی متحمل مشکلات کوچک و بزرگ بسیاری شده و بارها شاهد لگدمال شدن حقوق اساسی خود بوده است. او از یک خانواده ثروتمند یا بانفوذ سیاسی نیامده است و همواره در زندگی تلاش کرده تا به خودش متکی باشد. از طرفی خانم جعفری بارها به این ادعا که دولت افغانستان از سوی حامیان خارجی خود برای انتخاب یک زن به عنوان شهردار یکی از شهرهای کشور تحت فشار قرار گرفته را رد کرده است.

وی در این خصوص چنین توضیح می دهد: «اگر واقعاً حامیان بین المللی کشور، من را صرفاً به دلیل زن بودنم برای پست شهرداری برگزیده اند پس چرا تاکنون برای راهسازی و آبادانی شهر بودجه ای در اختیارم قرار نداده اند. متأسفانه باید بگویم که کمک های آنها نقش چندانی در بهبود اوضاع ولایت دایکندی نداشته است».

خانم جعفری در ادامه به این نکته اشاره می کند که عملکرد وی بیش از شهرداران مرد زیر ذره بین قرار می گیرد و زن بودن او بر قضاوت های دیگران در مورد فعالیت هایش در شهرداری کاملاً تاثیرگذار است. وی می گوید: «اینجا مردان بسیاری هستند که هیچ علاقه ای به کار کردن ندارند. به رغم پول زیادی که صرف آموزش و پرداخت حقوق به این مردان می شود، آنها در انجام مسئولیت های خود ضعیف عمل می کنند. با این وجود، هیچ کس از آنها نمی پرسد که تا چه حد در کار خود موفق بوده اند. در مقابل، من به عنوان تنها شهردار زن در بین 180 شهردار فعال در این کشور، همواره باید پاسخگوی کسانی باشم که دائماً از من می پرسند تاکنون چه کاری برای مردمم انجام داده ام».

شهردار رنج کشیده ای که با دردهای جامعه خود آشناست

عذرا جعفری در ولایت غور در مرکز افغانستان به دنیا آمده و بزرگ شده است. ولایت غور ولایت بسیار فقیری است که اکثر جمعیت آن را تاجیک ها و شیعیان هزاره تشکیل می دهند. حدود 99 درصد از جمعیت این ولایت در روستاها زندگی می کنند. خانم جعفری نیز از کودکی در همین ولایت و با تحمل محنت های فراوان بزرگ شده است. این زن به هیچ وجه با درد و رنج بیگانه نیست و به گفته خود او، آشنا بودن با اقشار فقیر جامعه و دردهای آنها از مهمترین عواملی بوده  که او را برای خدمت به شهر دورافتاده نیلی در ولایت دایکندی کشانده است است.

ولایت دایکندی در مرکز افغانستان واقع شده و کوههای بلند و جاده های صعب العبور از مشخصه های بارز آن است. وضعیت جاده های این ولایت به گونه ایست که خانم جعفری و دخترش ایندیرا بعضاً برای سفر به کابل باید 2 روز در راه باشند. در یکی از این سفرها، اتوبوس حامل وی و دختر خردسالش به ناگاه در یکی از جاده های پوشیده از برف منطقه واژگون شد. خوشبختانه عذرا جعفری و همراهانش از این حادثه جان سالم به در بردند؛ هرچند شهردار جوان از ناحیه گردن آسیب جدی دید. وی لحظات بعد از حادثه را چنین توصیف می کند: « اتوبوس واژگون شده و همه شیشه های آن شکسته بود اما شکر خدا ما زنده بودیم. دست دخترم زخمی شده بود و او تا یک ساعت بعد از حادثه هنوز از ترس به خود می لرزید».

صعب العبور بودن مسیر و امکان تصادفات جاده ای اما تنها مشکلاتی نیستند که عذرا جعفری و سایر ساکنان ولایت دایکندی باید برای سفر به کابل با آنها مواجه شوند. مسیر دایکندی به کابل از ولایت «وردک» عبور می کند و این ولایت یکی از محل های اصلی درگیری بین طالبان و نیروهای دولتی افغانستان است. خانم جعفری نیز یک بار از نزدیک شاهد این درگیری ها بوده است: « سال گذشته یک بار حدود سه ساعت در اوج تیراندازی بین نیروهای دولتی و شبه نظامیان طالبان گیر افتادیم و اتوبوسمان نمی توانست از جایش حرکت کند».

زن بودن و پوشیدن لباس رسمی مانعی برای فعالیت در اجتماع نیست

خبرنگار گاردین به ویژگی های ظاهری اولین و تنها شهردار زن در افغانستان نیز توجه کرده است. وی در این مورد می گوید: «وقتی برای اولین بار با یکدیگر ملاقات کردیم، او یک مانتو بلند و آراسته به همراه شلوار رسمی به تن داشت؛ دکمه های مانتو را تا پایین بسته و گردن و موهای سرش را با یک شال سیاه که گلهای سفید بر روی آن خودنمایی می کرد، پوشانده بود.

عذرا جعفری بر خلاف زنان محلی که لباس های سنتی و روسری توری می پوشند، همیشه با لباس رسمی (مانتو و شلوار) بر سر کارش حاضر می شود تا به همه زنان بگوید که برای کار کردن لازم نیست حتماً لباس های آزاد بپوشند. او به زنان افغان یادآوری می کند که پوشیدن لباس رسمی هیچ تأثیر منفی بر توانایی های آنها نخواهد گذاشت.

وی خطاب به زنان افغان می گوید: « شما نباید زن بودن خود را بهانه ای برای کنار کشیدن از فعالیت های اجتماعی قرار دهید. آنچه من در این چند سال یاد گرفته ام این است که هیچ فرقی نمی کند که شما زن باشید یا مرد. مهم این است که شما کار خود را به درستی انجام دهید و برای عمل به وظایف خود سخت تلاش کنید».

به عنوان اولین شهردار زن در افغانستان، عذرا جعفری نه تنها تلاش کرده است تا امکانات شهر نیلی را توسعه دهد، بلکه همواره در پی این بوده که نگرش جامعه نسبت به زنان را نیز عوض کند. او همچنین در این چند سالی که در نیلی حاضر بوده، موفق شده بر تغییر طرز تفکر زنان شهر و تقویت اعتماد به نفس آنها تأثیرگذار باشد.

ترجمه از شفقنا/ انتهای متن/