آرامش را با طبیعت مزمزه کنیم

نسیم شهسواری/

راه‌های دست‌یابی آدم‌ها به آرامش متفاوت است و مختلف، برخی‌ها، تنهایی و برخی‌ دیگر دوستی‌ها و دورهم بودن‌ها را برای داشتن لحظه‌هایی آرام انتخاب می‌کنند، بعضی دیگر عاشق آشپزی‌اند و بعضی با سحرخیزی و داشتن یک طلوع خوب، طعم آرامش را مزه مزه می‌کنند.

اما بعضی از مسیرها و راه‌ها برای همه آدم‌ها، آرامش‌بخش و سرور آفرین است، بعضی کارها و چیزها هستند که کمتر کسی است که از انجام آن‌ها، لحظه‌ای آرامش عمیق را در وجودش احساس نکند.

یکی از راه‌ها آرامش، یکی از مسیرهایی که  همه از قرار گرفتن و بودن در آن، لحظاتی آرام را تجربه می‌کنند دوستی با طبیعت است.

شاید شما هم دقت کرده باشید، آدم‌هایی که فراتر از انسان‌ها و روابط شان در این دنیای سنگ و ساروج، دوستی با طبیعت را انتخاب کرده‌اند، چه لحظات آرام و چه چشمان پرفروغی دارند.

طبیعت بخشنده‌ترین دوست دنیاست، تو در کنارش می‌نشینی، سیاهی و غبارهای خاکستری را می‌دهی و سبزی و نشاط و روشنی را دریافت می‌کنی.

طبیعت با همه بخشندگی‌اش لحظه‌های ناآرامت را می‌گیرد و تو را به خنکای نسیم درختانش، میهمانی رنگ‌های پاییزی‌اش ، سفیدای روشن زمستانی و زیبای خیره‌کننده گل‌هایش دعوت می‌کند ؛تا دنیا دنیا آرامش را به تو هدیه بدهد.

راستی بد نیست این دوستی سخاوتمندانه طبیعت را امتحان کنیم.

آیا تابه‌حال شده است که از پس همه سختی‌ها و دل‌گرفتگی‌ها به دامان پرمهر طبیعت پناه ببریم.

دوستی داشتم که تمامی غبار روزهای زندگی‌اش را با گل‌های باغچه‌اش در میان می‌گذاشت، چه درِگوشی‌ها که او و درختان و گل‌های رز و محمدی باغچه باهم نداشتند، اصلاً اگر دقت کنیم شاید فلسفه آفرینش طبیعت با همه زیبایی‌اش این است تا ما ناآرامی‌هایمان را در گوش گل‌ها و برگ‌ها و درختان نجواکنیم و آنان قاصد و نامه بری بین ما و خداوند باشند، شاید خداوند برای این، طبیعت را مسخر بندگان خویش نموده است تا آنان از دردهای تلنبار شده و نگفته به لحظه‌ای هم‌نشینی با طبیعت پناه ببرند و سرشار از آرامش، راحتی و سرور شوند.

دوستی با طبیعت را تجربه کنیم، طبیعت مأمور خداوند است تا حال بد بندگانش را به حال خوب تبدیل کند.

نگذاریم دست‌وپا گیری این دنیای تکنولوژی ما را از دوستی با بخشنده‌ترین دوست دنیا بازدارد.

پنجره را بازکن، خدا، باغچه، گل‌ها و درختان در انتظارت هستند.

آرامش را با طبیعت مزه مزه کن.

/انتهای متن/