امام غریب …؟
در این روزهای ولادت امام رضا، به عشق زیارت امام غریب، میلیونها نفر از راه دور و نزدیک راهی مشهد می شوند. این دل نوشته ی یکی شان است که خواسته ما، همراه شما، بخوانیمش.
سرویس فرهنگی به دخت؛ ندا رهايی/
به دور و برم نگاه كردم و خيلي شاكي به مامانم گفتم؛ آخه امام رضا غريبه؟؟ اين همه آدم به عشقش ميان اينجا، ما ايرانيا دوستش داريم! عاشقشيم!
پس امام هايي كه به قول او غريب نبودن چي ؟ قبرستان بقيع غريب تره يا اينجا؟ نجف غريب تره يا اينجا؟؟
ما كه هوای امام رضا رو خيلی داريم!
مامانم خيلی سعی كرد بهم بفهمونه، ولي من از خر شيطون پايين نمی اومدم و درك نمی كردم چرا امام رضا غريبه! همش هم با امام های ديگه مقايسه می كردم و خوشحال بودم از اينكه ايرانيَم، نه عرب!
آخرش مامانم گفت بزرگ می شی، می فهمی…
حالا نمی دونم اونقدر بزرگ شدم يا نه، ولی يه چيزايی رو می فهمم…
اينكه غربت با ميلياردها تومان پول نذورات سنجيده نمی شه…
غربت وقتی است كه رسيدنِ دست مان به ضريح بشود افتخار، نه فهم و درك يك سخن از سخنانش!
روی صحبتم با خودم است…من كه بارها به مشهد رفتم و از كودكی با داستان هاي شان بزرگ شدم، اگر بگويند ٣٠ دقيقه، فقط ٣٠ دقيقه از این امامت بگو، نمی توانم…
حالا چشم باز كردم و ديدم نه تنها امام رضا، بلكه همه ی اسلام غريب است!
شايد هم دارم بزرگ می شوم…
عکاس فرزانه بی آزاران
/انتهای متن/
