زنان مجلس ، انتظار بدون اعتراض
یکی از پررنگترین فعالیت فعالان حقوق زن، میتوانست این روزها با یادآوری مسائل و مشکلات زنان به بانوان بهارستاننشین و رساندن صدای خود به گوش وزرا صورت گیرد؛ می توانست ، ولی…
سرویس اجتماعی به دخت؛ وجیهه نیکخواه/
رئیس‌جمهور منتخب فهرست وزرای پیشنهادی خود را به مجلس اعلام میکند؛ برخلاف انتظارات بانوان، هیچ وزیری از آنان برای سمت حساس وزارت انتخاب نشده است. سروصدای زنان در پست‌های مختلف بالا می‌رود؛ که چرا حقوقشان نادیده گرفته شده‌است؟ آیا از دید رئیس جمهور، زنان برای پست‌های مدیریتی در سطوح بالا مناسب نیستند؟
جلسه‌ی رأی اعتماد به وزیران و زمان صحبت‌ها و انتقادات مخالفان و موافقان فرا می‌رسد ولی متأسّفانه هیچکدام از زنان نماینده صحبتی من باب موافقت یا مخالفت با وزرا و برنامه‌های آنان ندارند. بدون شک یکی از بهترین فرصتها برای احقاق حق زن و رساندن مشکلات زنان به گوش مسئولین میتوانست همین جلسات رأی اعتماد باشد. فرصتی که در آنجا می‌توان به وزرا و دیگر مسئولین تلنگری من باب توجه و رسیدگی به وضعیت زنان زد. مسائلی همچون وضعیت بهداشت زنان به ویژه در مناطق محروم، کار و امنیت شغلی زنان، آموزش، وضعیت زنان سرپرست خانوار، وضعیت تحصیل دانشجویان دختر، ممنوعیت ورود دختران به برخی از رشتههای دانشگاهی، تفکیک جنسیتی دانشگاه‌ها و مشکلات بسیار دیگر. نبودن هیچ کدام از زنان نماینده بهعنوان موافق و مخالف انتقاداتی را نسبت به آنان در پی داشت. یکی از این نمایندگان در پاسخ به این انتقاد دلیل این امر را تعداد کم نمایندگان زن در مقابل نمایندگان مرد و بیرون نیامدن نام زنان در قرعهکشی بیان کردهاست. ]1[
سمت و سوی این انتقادات تنها متوجه بانوان مجلس نیست بلکه حتی بیش از آن با فعالان حقوق زن است که ظاهرا عدّهی بسیاری از آن مسائل زنان را با نگاهی کمیتی بررسی می کنند و به کیفیت توجهی ندارند. تعداد زنان موجود در سطوح بالای مدیریتی از نگاه آنان بسیار پراهمیتتر از مسائل و حقوق مطرح شده از سوی مدیران است. یکی از پررنگ ترین فعالیت آنان می توانست در همین روزها در رسانهها و فضای مجازی و همچنین با منتشر کردن بیانیههای مختلف شکل بگیرد. بیانیههایی که در آنها خواستار ارائهی برنامه برای رفع مشکلات بانوان باشند. از این طریق نمایندگان زن را که قطعا عضو کمیسیونهای مختلف در مجلس هستند، در جریان انتظارات زنان در جامعه و حقوق آنان قرار دهند و بدین گونه وزرا را مجبور به ارائهی راهکارهای خود در این مباحث نمایند ولی متاسفانه بانوان فعال نیز سکوت را ترجیح داده و تنها در انتظار گنجاندن یک زن در فهرست اعضای کابینه بودهاند.
اگر در جوامع مردسالارانه، زنان، خود تمایلی به برطرف کردن مسائل و مشکلات و دفاع از حقوقشان نداشته باشند، مسلما نباید از دیگران انتظار داشت تا این مسائل را در نظر بگیرند و واکنشی نشان دهند؛ بالاخص زمانی که بانوان تا حدودی امور مدیریتی، اجرایی و رسانهای را در اختیار دارند و در مواردی صدای اعتراض خود را به گوش مسئولان میرسانند.
]1[. مصاحبهی روز با حلیمه عالی، 23 مرداد 1392
/انتهای متن/
