سن و زمان ازدواج عاملی مهم در ثبات و پایداری زندگی مشترک

سرویس خبر به دخت/

دکتر مهرانگیز شعاع کاظمی با اشاره به اینکه تجاربی که فرد در خانواده اصلی خود داشته به عنوان یک عامل اساسی با رضایت زناشویی همبستگی دارد، گفت: هر یک از اعضای خانواده، به جای آن که به صورت یک جوهره روانی خود پیرو عمل کنند، از لحاظ تفکر، احساس و رفتار با نظام روابط خانوادگی از پیوندی پیچیده و غیرقابل تفکیک برخوردارند، فرایند ارتباطی منظم و قابل پیش بینی، کارکرد اعضای متعلق به نسل‌های مختلف خانواده را با هم پیوند می زند.

وی با تاکید بر اینکه خشنودی، رضایت و سازگاری بیشتر در زوجینی دیده می شود که والدین آنها نسبت به یکدیگر وفادار باقی مانده‌اند، گفت: زن و شوهرهایی که والدین آنان از هم جدا شده یا طلاق گرفته‌اند احتمال بیشتری وجود دارد که آنان نیز در ازدواجشان دچار مشکل شوند.

این دکترای روانشناسی گفت: عوامل فرهنگی و اجتماعی، آداب و رسوم، رفتار و سلوک و الگوهای فرزندپروری می تواند زمینه‌های همدلی را تحت تأثیر قرار دهد و تعارض در آنها باعث افت رضایت در روابط زناشویی می‌شود.

شعاع کاظمی تصریح کرد: کسانی که در سنین کمتر از 20 سالگی ازدواج می کنند کمترین پایداری ازدواج و رضایتمندی را دارند. هم چنین ازدواج در سنین بالا به علت تثبیت نقش‌ها در طول دوره مجردی و عدم انعطاف برای سازگاری با نقش متأهلی، رضایتمندی و پایداری ازدواج کمتری را نشان می دهد.

وی با بیان اینکه میانگین سنی زوج های راضی بیشتر از زوج‌های ناراضی است، یادآور شد: در سنین بالاتر دستیابی به مهارت‌های مهار خود و به دست آوردن دیدگاه‌های واقع بینانه موجب می شود که افراد سطح انتظارات خود را با واقعیت مطابقت دهند و از زندگی مشترک خود بیشتر لذت ببرند.

شعاع کاظمی خاطرنشان کرد: وضعیت اقتصادی یکی از عوامل مهم و مؤثر بر پایداری ازدواج و رضایت زناشویی است و درآمد کم و ناامنی شغلی با رضایتمندی زناشویی پایین همراه است. به ویژه در مردان، رضایت شغلی و اقتصادی با رضایت زناشویی رابطه دارد.

وی با اشاره به اینکه ارتباط مناسب و صحیح اساس روابط صمیمانه و رضایت بخش است، گفت: ارتباط مؤثر مهمترین مهارت لازم برای دوام ازدواج و رضایتمندی است و وجود نقطه ضعف‌هایی در ارتباط و حل تعارض بین زوجین در ده سال نخست ازدواج منجر به طلاق و نارضایتی از رابطه می شود.

این دکترای روانشناسی با تاکید بر اینکه بسیاری از زوج هایی که در جستجوی درمان و افزایش رضایت مندی زناشویی هستند به صورت قابل ملاحظه‌ای فاقد مهارت‌های اصلی ارتباط هستند، یادآور شد: زوج‌هایی که با یکدیگر ارتباطی مؤثر برقرار می کنند، توانایی تصدیق یکدیگر، گوش دادن و پاسخ غیر تدافعی به نیازهای همسر خود و تمرکز بر مسائل موجود در هنگام بروز سوءتفاهم و بیان احساسات منفی به روش غیر مخرب را دارند.

شعاع کاظمی خاطرنشان کرد: رابطه جنسی درست به عنوان یکی از مهمترین عوامل در تحکیم ثبات خانواده‌ها و رضایت مندی زوجین است. بر اساس مطالعات صورت گرفته، ثابت شده علت بسیاری از آشفتگی‌های روانی، ناسازگاری‌های زناشویی و عدم رضایت مندی زوجین و افزایش آمار خیانت و طلاق، نارضایتی از روابط جنسی است، این درحالیست که روابط جنسی برابرموجب افزایش رضایت از زندگی زناشویی می شود.

منبع:ايسنا/ انتهای متن/