حال ازدواج در کجاي ايران خوب نيست؟
به گزارش به دخت به نقل از خبرآنلاين، معاونت زنان و خانواده با تهيه اطلس وضعيت زنان ضرورت برنامه‌ريزي در زمينه ازدواج را مشخص کرده‌است.
حال ازدواج در کدام نطقه ايران زمين خوب است؟ آن هم در شرايطي که گفته مي‌شود ازدواج اولويت هفتم جوانان ايراني است. اگر به اطلس وضعيت زنان کشور که در ۲ سال گذشته توسط معاونت زنان و خانواده رياست‌جمهوري تهيه شده‌است نگاه کنيد مي‌بينيد که حال ازدواج در «تهران» و «ايلام» اصلاً خوب نيست.
فرصتي که در اطلس وضعيت زنان کشور فراهم آمده اين است که ببينيم براي کدام استان‌ها بايد برنامه‌ريزي بيشتري کنيم. به ويژه آنکه در آستانه تدوين برنامه ششم توسعه کشور هستيم و بحث بر سر سياست‌هاي کلي جمعيت مدتي است ورد زبان برخي شده‌است بايد ديد نبض ازدواج کجا به کندي مي‌زند و ابتدا به حال آن منطقه و جوانانش فکري کرد بعد سراغ بقيه مناطق کشور رفت.
استان تهران نيازمند برنامه‌ريزي در زمينه ازدواج
محمد اسماعيل مطلق، مديرکل دفتر سلامت جمعيت، خانواده و مدارس وزارت بهداشت، که اعلام کرده ازدواج اولويت هفتم جوانان ايراني است همچنين گفته‌است «اکنون بيش از ۱۱ ميليون دختر و پسر در آستانه ازدواج در کشور داريم که بخش قابل توجهي از آنان درحال پشت سر گذاشتن سن مناسب ازدواج و باروري هستند.» حال بايد ببينيم براساس نقشه‌ها و اطلاعاتي که «اطلس وضعيت زنان کشور» براي ما ترسيم مي‌کند استان‌هاي نيازمند برنامه‌ريزي در زمينه ازدواج کدام‌ها هستند.
براساس شاخص‌هاي آماري ثبت ازدواج در هر ۱۰۰هزارنفر مشخص شده‌است که استان تهران در کشور رتبه سي و يکم را در ثبت ازدواج داراست. به عبارت دقيق‌تر در استان تهران در هر ۱۰۰ هزار نفر ۹هزار و ۶۳۳ ازدواج به ثبت رسيده‌است. آمارهاي سال ۱۳۹۰ علاوه بر تهران استان‌هاي ديگري را هم در رديف ۱۰ استان نيازمند برنامه‌ريزي براي ازدواج نشان مي‌دهد. پس از تهران اين استان البرز است که با ثبت ۹هزار و ۸۲۶ ازدواج در هر صدهزارنفر دومين استان نيازمند توجه برنامه‌ريزان است. استان‌هاي «سمنان»، «اصفهان»، «خراسان جنوبي»، «مازندران»، «بوشهر»، «گيلان»، «مرکزي» و «فارس» ديگر استان‌هاي نيازمند توجه در زمينه ازدواج معرفي شده‌اند.
به نظر مي‌رسد موضوع ازدواج در ايران به پديده‌اي نامتفارن و ناموزن تبديل شده‌است که در بررسي آن از يک سو با افزايش سن ازدواج مواجهيم و از سوي ديگر هنوز با پديده ازدواج در سن طفوليت سر و کار داريم. اين در حالي است که ميانگين سن مردان در نخستين ازدواج بين ۲۴ تا ۲۹ سال ثبت شده‌است و اين عدد براي زنان در نخستين ازدواج ۲۱ تا ۲۶ است.
آنچه در بررسي ازدواج علاوه بر بالا رفتن سن، بايد مد نظر داشت مدت ازدواج و نسبت طلاق به ازدواج است. به عبارت ديگر اگر ما صرفاً به کميت در عدد ازدواج بينديشيم و از کيفيت ازدواج و چگونگي زندگي زناشويي غافل شويم عملاً مدت زمان زندگي بين زن و مرد به حداقل ممکن مي‌رسد.
کما اينکه وقتي آمار ثبت طلاق در استان‌هاي کشور را نگاه مي‌کنيم باز هم نام استان‌هايي را مي‌بينيم که نيازمند برنامه‌ريزي براي ازدواج بودند. از سوي ديگر در بررسي شاخص «نسبت طلاق به ازدواج» نيز رتبه استان‌ها ارتباط معناداري براي برنامه‌ريزي در ازدواج نشان مي‌دهد.
ايلام و موضوعي به نام کيفيت ازدواج
وقتي «ازدواج» را در «اطلس وضعيت زنان کشور» بررسي کنيد نام ايلام در چند نقطه برجسته است. «بالاترين ميانگين سن مردان در نخستين ازدواج» و «بالاترين ميانگين سن زنان در نخستين ازدواج» هر دو مربوط به استان ايلام است. آنچه نگراني درباره استان ايلام را دوچندان مي‌کند موضوع مدت زندگي زناشويي است.
اين وضع تا به آنجا پيش رفته که استان ايلام در موضوع طلاق در کمتر از يکسال بعد از زندگي زناشويي رتبه نخست کشور را دارد. اما موضوع به همين شاخص محدود نمي‌شود. ايلام در ثبت طلاق در فاصله يک تا چهار سال اول زندگي نيز رتبه نخست کشوري را دارد. به عبارت ديگر اين آمارها نشان مي‌دهد کيفيت آنچه ازدواج ناميده‌مي‌شود در اين استان دچار معضل است.
از يک سوي هم پسران و هم دختران دير ازدواج مي‌کنند و از سوي ديگر زندگي زناشويي آنها دوام ندارد. همين نکته ضرورت برنامه‌ريزي ويژه براي اين استان را بيشتر مي‌کند. از سوي ديگر استان ايلام در يک شاخص ديگر نيز رتبه نخست کشوري را دارد. در بررسي شاخص «زناني که هرگز ازدواج نکرده‌اند» که به زبان غير آماري به دختران دم بخت گفته مي‌شود «ايلام» بيشترين دختران دم بخت را داراست.
اين شاخص پس از استان ايلام استان‌هاي «کهگيلويه و بويراحمد»، «سيستان و بلوچستان»، «خوزستان»، «لرستان»، «کرمان»، «کرمانشاه»، «هرمزگان»، «بوشهر» و «چهارمحال و بختياري» را نيازمند برنامه‌ريزي براي ازدواج برشمرده‌است.
دو نيمه ايران و ازدواج
اگر ايران را بر اساس يک خط فرضي شمالي – جنوبي به دو نيمه تقسيم کنيد آنچه بر نقشه وضعيت زنان کشور نمود دارد اين است که نيمه شرقي بيشتر با پديده «چندهمسري» مواجه است. استان‌هاي «سيستان و بلوچستان»، «هرمزگان»، «کهگيلويه و بويراحمد»، «بوشهر»، «خراسان شمالي»، «خراسان رضوي»، «فارس»، «يزد» و در نهايت «آذربايجان غربي» به ترتيب بيشترين ميزان «چندهمسري» را در خود ثبت کرده‌اند.
اما اگر اين بار با يک خط فرضي شرقي – غربي نقشه را به دو نيم تقسيم کنيم مي‌بينيم که نيمه جنوبي کشور استان‌هايي را در خود جاي داده که بيشترين زنان داراي همسر را هستند.
ازدواج در سن کم
اگر به زبان جامعه‌شناسان و روانشاسان بخواهيم سن ۱۰ سالگي را طفوليت محاسبه کنيم بايد بگوييم بيشترين ازدواج در دوره طفوليت متوجه استان «خراسان رضوي» است. براساس شاخص آماري «ازدواج دختران در سن ۱۰ تا ۱۴ سال» در ۱۰ استان بيشترين ميزان ثبت ازدواج دختران درسن ۱۰ تا ۱۴ سالگي رقم خورده‌است.
/انتهای متن/
